Jeetje, dat was vroeg, toen om drie uur de wekker ging stonden we niet te popelen om uit bed te komen. Je moet er wat voor over hebben. In de eetzaal stond een heerlijk uitgebreid ontbijt voor ons klaar, verse jus d`orange, vers fruit, yoghurt, broodjes etc en dat om half vier s `nachts, heerlijk hoor. Om klokslag vier uur reed de bus naar het treinstation. Wat we daar aantroffen! Totale chaos komt nog het dichtst in de buurt. Wat een mensenmassa stond daar en ze wilden allemaal in de trein naar Machu Picchu. Het was donker, het regende en overal stonden controleurs, ze wilden zelfs je paspoort zien. We zaten in wagon A met een vast stoelnummer. De trein viel helemaal niet tegen, het was een mooie trein met prima stoelen en tussen de stoelen een tafeltje. De treinreis duurde een uur en een kwartier. In die tijd kregen we ook nog (gratis, ha,ha) koffie of thee met een koek. Om kwart voor 7 arriveerden we op het station van Machu Picchu Pueblo. De trein rijdt dwars door het stadje, je gelooft je ogen niet, links en rechts van het spoor zijn er hotels, huizen en winkeltjes. Uitgestapt moesten we een kleine honderd meter lopen naar het hotel en wat voor hotel, ziet er prachtig uit. Hier moesten we onze bagage stallen omdat we alweer naar de bus moesten die je naar de top van de berg zou brengen waar we de Inca stad Machu Picchu gaan bekijken.

In het dorp staan overal kleine bussen die je naar boven brengen, je moest keurig in de rij wachten tot je kon instappen. Ook nu moest je weer niet bang zijn van hoogtes want je reed soms gevaarlijk dicht langs de kant en dan keek je zo het ravijn in. De rit duurde maar 15 minuten en er zaten en paar zeeeer scherpe haarspeldbochten in, en dan moesten de bussen elkaar ook nog passeren op deze smalle weg. Eindelijk rond 8.00 uur waren we op de plaats van bestemming en natuurlijk waren we er niet alleen, jongens wat een toeristen liepen daar rond, voor het eerst deze vakantie dat ik er zoveel bij elkaar zag. Met onze ginds Pasqual liepen we richting trappen. Wat een trap, ik kon niet meer en dacht echt dat ik het loodje legde. We zitten nu op 2400 meter hoogte in de jungle van het Andesgebergte en de natuur is adembenemend. Ik weet dat ik dit al vaker heb geschreven maar het veranderd steeds en iedere keer is het weer zo mooi.

Toen kwam de beloning we zagen Machu Picchu in volle glorie, dit is de plek waarom de meeste mensen naar Peru gaan en het was fenomenaal. De stad werd nooit gevonden door de Spanjaarden. In 1911 werd de bergstad herontdekt door de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hiram Bingham. Jeroen had ons expres de trap laten nemen omdat we aan het eind van bovenaf de complete stad zagen liggen. De wolken hingen zeer laag (dat zien jullie wel op de foto’s) soms moest je wachten tot de wolken overdreven om een foto te kunnen maken. Het gaf de stad wel iets mystieks. Ik schijn in een vorig verslag geschreven te hebben dat de Inca`s 500 jaar aan de macht waren, dit moet zijn, 500 jaar geleden en ze waren slechts 100 jaar aan de macht. Het was lichamelijk wel heel inspannend en het was goed dat het niet zo warm was, maar mooi, zo mooi. Er is ons veel uitgelegd (heel veel weten ze helemaal niet zeker want de Inca`s hadden geen schrift) en ik kon niet ophouden met foto’s nemen. Rob, ik heb Renee meegenomen naar deze heilige grond en ze is nu ook in Peru.

Rond 12 uur was de rondleiding klaar, we mochten er nog zelf rond lopen als we wilden maar ondanks dat het prachtig was wilden iedereen graag wat eten. Per slot van rekening waren we inmiddels al 8 uur in touw en was het ook zo lang geleden dat we het ontbijt hadden genuttigd. Met Jeroen zijn we terug gegaan naar het dorpje en hebben we heerlijk gegeten in de Gelukkige Indiaan. Tagliatella en dan kreeg je allerlei schaaltjes bij zodat je de pasta kon beleggen zoals je zelf wilde, heerlijk.