Uit de reacties blijkt dat een aantal mensen toch verwacht dat ik dagelijks iets schrijf. Leuk !!
Vandaag wederom een inspannende werkdag. Zoals eerder gezegd er zijn grote verschillen tussen omgangsvormen, aanspreken op verantwoordelijkheden, nemen van initiatief en nakomen van afspraken en toezeggingen.
De omgangsvorm is zonder meer als hoffelijk te omschrijven. Er wordt in een vergadering niemand direct aangesproken op prestaties. Ook wordt niemand ten overstaan van anderen gecorrigeerd. Op directe vragen wordt altijd een positief antwoord gegeven maar vaak blijkt Ja later toch weer niet mogelijk wegens vooraf niet vertelde geldende regels.
Het realiseren van iets simpels als het testen van een mogelijke oplossing blijkt vrijwel iets onmogelijks. In mijn vorige werkomgevingen waren hiervoor altijd duidelijke procedures en na analyse duurde het oplossen hiervan hooguit enkele uren. Intussen duurt het nu al 4 volle werkdagen om een aantoonbaar probleem veranderd en getest te krijgen. Mocht dit uiteindelijk lukken dan zal het ongetwijfeld eenzelfde tijdsspanne vergen om het uiteindelijk geheel op te lossen.
Komt niet helemaal overeen met mijn karakter nietwaar? Kan alleen maar zeggen dat de vriendelijke manier van bejegenen veel (onnodige?) frustratie wegneemt. Morgen weer een dag vol onderhandelen om te proberen iets te bereiken.