Ron en Marianne op reis View Article

Vanmorgen waren we er alweer vroeg uit. Om 6 uur welteverstaan, moet ik er eerlijkheidshalve wel bijvertellen dat we er de avond ervoor om 22.00 uur in bed lagen. We worden echt van die oude bessen, een dag vol indrukken en we moeten op tijd naar bed. De toiletspullen weer in de koffer en kijken of we geen spullen achter zouden laten in de hotelkamer. Dus check en dubbelcheck en naar ons weten was alles ingepakt. Om 8.00 uur gebeld naar het camper verhuurbedrijf. We kunnen de camper pas om 13.30 uur halen, dat is wel een kleine domper. Niet getreurd we zijn weer lekker gaan ontbijten in de croissanterie. Na nog wat door de stad gelopen te hebben terug naar de hotelkamer om uit te checken, inmiddels was het alweer 11.00 uur. Wat waren er weer veel zwervers op straat. Van jong tot oud. Sommigen lagen een onder deken te slapen in een portiek, verschrikkelijk om te zien.

De taxi zou ons om half 1 op komen halen. Een laatste wandeling in Vancouver gemaakt en om 12.15 uur stond de taxi er al. Na een rit van een klein half uur en weer 60 dollar lichter [ het geld vliegt hier met een enorme vaart je zak uit ], alles is echt verschrikkelijk duur, arriveerden we bij het camper verhuurbedrijf. Hier stonden al aardig wat mensen te wachten op een camper. Zo kwamen we in gesprek met Jan en Jeanette. Zij hadden al een camper reis gemaakt in de USA en nu dus in Canada. Bij Go Canada hadden ze ons aangeraden om de eerste dag niet zo ver te rijden om aan de camper te wennen en dan de dag erop de oversteek te maken naar Vancouver Island. Jan en Jeanette gingen direct door naar de ferry om wel al de oversteek te maken. Waarom doen wij het eigenlijk ook niet, we hebben eerlijk gezegd helemaal geen zin om nog een dag te wachten. We zijn nu vanaf zaterdag onderweg en willen nu wel eens aan die camper reis beginnen!

Na een klein half uur en weer enige honderden dollars lichter waren wij aan de beurt om naar de camper gebracht te worden en hier uitleg te krijgen. Wooohww hij is echt groot dan besef je pas wat meer dan 9 meter inhoudt. Er werd van alles uitgelegd, over het propaangas, het vullen en legen van de watertanks, hoe de airco werkt enz enz. Ik hoop dat Ron alles onthouden heeft want ik heb het zeker niet. Het beddengoed en de handdoeken werden gebracht en in principe waren we hierna klaar om te vertrekken. Het rijden is even wennen voor Ron, maar ging al snel goed. Dus op weg naar de haven Tsawassen (ja, zo heet het echt, zal wel iets Indiaans zijn). De camper werd opgemeten en of we 151 dollar (enkele reis) wilden afrekenen. Als dit zo doorgaat zijn we failliet als we thuiskomen. Hierna moesten in rij 32 gaan staan. We moesten anderhalf uur wachten tot de ferry zou vertrekken.

Die waren zo voorbij want we hebben onze ogen uitgekeken hoeveel auto’s en vrachtauto’s er maar bij kwamen, allemaal op weg naar Vancouver Island. Mijn vader was ook nog aanwezig want in de rij naast ons stond een bedrijfsauto met een groot lieveheersbeestje op de zijkant, achhh, ik heb er natuurlijk een foto van gemaakt. Oh ja, tijdens het wachten hebben we ook maar even het bed opgemaakt en de koffers uitgepakt. We hebben kastruimte zat. Natuurlijk ook de camper van binnen en van buiten op de foto gezet. Op een gegeven moment kwam het sein dat we de boot op konden rijden. De boot bestond uit 6 dekken en het is wonderbaarlijk hoe snel al die auto’s er op staan. Om 17.00 uur vertrok de boot om anderhalf uur langs prachtige kleine eilandjes met dito kusten te varen naar Swartz Bay alwaar we weer geacht werden van de boot af te gaan. Ook dit gebeurde allemaal weer razendsnel.

Op de boot een beetje bedacht naar welke camping we zouden rijden. Dit ging lastiger dan gedacht want de Tom Tom gaf aan dat er meerdere plaatsen waren met dezelfde naam en welke moesten wij nou hebben. Ondertussen werd het toch al wat later en hadden we nog niet gegeten, geen boodschappen en ook nog geen camping. Oh jee, was het nou wel zo’n goed idee om gelijk de oversteek te maken!! Na enige tijd gestopt bij een benzinepomp met een Subway (de broodjeszaak). Hier twee broodjes laten maken en gevraagd of zij de camping Goldstream kende. We bleken er al heel dicht in de buurt te zitten. Ondertussen werd het bijzonder snel donker.

Boodschappen lieten we maar uit ons hoofd, ik was blij dat ik nog cola had gehaald bij de benzinepomp, eerst op de camping een plek vinden voordat het compleet donker was. De camping ligt in een zeer bebost gebied en je moest ook steeds de weg omhoog volgen. Bij de ingang zagen we niemand dus daar reed Ron in het donker en alle plaatsen leken bezet te zijn. Halverwege kwamen we iemand tegen die van de camping bleek te zijn. Hij vertelde dat we gewoon door moesten rijden tot we een lege plek zagen. Hij kwam vanzelf langs om het geld op te halen. Dertig dollar voor een plek zonder stroom. Wij hebben hem echter nooit meer gezien. En ja eindelijk er kwam een lege plek, Ron in het donker de camper er achteruit in gereden. Ik zou het hem niet hebben nagedaan. Oh ja, onderweg naar de camping hebben we ons eerste wildlife gespot, er stonden twee schattige, aaibare Bambi’s langs de kant van de weg.

Inmiddels was het aardedonker. Gelukkig konden we wel gewoon het licht aandoen in de camper. Daar zaten we dan aan tafel met het broodje van Subway en een glas cola. Het smaakte prima. Ik kon niet aan mijn blog werken omdat er geen wifi was. Om 22.00 waren we alweer moe en togen we naar bed. We hadden wel gezien dat om het hele matras een enorme plastic hoes zit (die je er niet af kunt halen) maar dat het zo’n drama zou worden om hierop te slapen dat hadden we zeker niet verwacht. Daar lagen we dan in een krakend bed en buiten was het oorverdovend stil.

2014-09-08 Naar Vancouver Island