Na ongeveer een kwartier rijden door het bos kwam de bus tot stilstand. Er was een moeder Grizzly gespot met drie jongen. We konden gewoon uitstappen (hadden we niet gedacht). Wel kregen we een aantal instructies. Je moet als groep bij elkaar blijven, je mocht alleen fluisteren, geen eten en/of drinken mee naar buiten nemen en niet flitsen als je foto’s ging maken. En daar zagen we haar in de rivier met haar drie jongen. Wauw, wauw en nog eens wauw wat een prachtig gezicht. Na een tijdje weer in de bus en eind verder kwamen we wederom de moeder tegen, af en toe viste ze een zalm uit het water waar een stukje van werd opgegeten en de rest lieten ze liggen.
Ook liep daar een mannetje rond, het liep bijna uit op een confrontatie tussen het mannetje en het vrouwtje. Op een gegeven moment kwam het vrouwtje wel erg dicht bij ons in de buurt. We zagen haar op nog geen drie meter afstand!!! Wel werden we toen gemaand om rustig achteruit te lopen en niet te praten.Vond dat best wel eng. Er werd door de gids in zijn handen geklapt en ja hoor, het vrouwtje draaide zich om, ze gunde ons geen blik meer waardig, en liep van ons weg.
Uiteindelijk hebben we 12 Grizzly 's gezien waaronder 5 jongen en dus 7 volwassen dieren. Je kunt goed het verschil tussen het mannetje en vrouwtje zien. In november gaan ze op ongeveer 1100 meter hoogte hun winterslaap houden om dan in april weer tevoorschijn te komen. Wat een schitterende tocht was dit en wat een ongelooflijk geluk hebben we gehad om zoveel beren te zien. Diep tevreden stapten we om 17.00 uur weer in de Zodiac (en hesen we ons weer in het waterdichte pak) om terug te keren naar Campbell River.
We waren een uur aan het varen toen Jos nog een verrassing had, als hij flink gas zou geven dan kon hij ons vlakbij de haven waarschijnlijk nog Orka's laten zien. Er waren een mannetje, twee vrouwtjes en een jonkie gesignaleerd. Rond 19.00 uur minderde de boot vaart en jaaaa daar zagen we de enorme vissen af en toe boven komen en het water door hun spuitgaten komen. Je kon heel goed zien wat het kleintje was. Nou dan wordt je wel even stil. Wat een geluk en wat mooi dat we dit ook nog konden zien. Foto’s nemen ging heel moeilijk want we moesten pal tegen de zon in fotograferen en voor je het weet duiken ze weer onder water, maar toch kun je wel wat zien.
Wat een geweldige dag met een fenomenaal einde. Om kwart voor 8 meerde de Zodiac af aan de kade en zat de dag
erop. Hup naar de camper en naar huis, waar we om half negen arriveerde. Daar deed ik lekker stom, ik stond in de
deuropening van de cabine op een treetje. Ik dacht dat dit treetje vrij bleef als je de deur dicht deed, maar nee. Ik trek de
deur van binnenuit hard dicht en daar zat lekker mijn enkel tussen de deur. Hoe stom kun je zijn. Precies op allebei de bot
knobbels. Geen lekker gevoel dat kan ik je verzekeren. Het restaurant op de camping blijkt tot overmaat van ramp om
9.00 uur dicht te gaan. Nou ja, we hebben soep, deze opgewarmd en een boterham erbij en de trek is gestild. Ron zijn
laatste vuurtje gestookt en met een glas wijn gekeken naar twee cruiseschepen die voorbij kwamen varen. Morgen
breken we hier op om te vertrekken richting het noorden van het eiland. Wat zullen we lekker slapen vannacht.