Ron en Marianne op reis View Article

Eerst wat wetenswaardigheden over het park. Het park beslaat een gebied van 10.878 km2. Jasper ontleent zijn naam aan Jasper Howes, een medewerker van de North West Company, die een handelspost in het district vestigde nadat het in het begin van de 19e eeuw was ontsloten door ontdekkingsreizigers. De oorsprong van de huidige stad gaat terug naar de eerste jaren van de 20e eeuw, toen de Grand Trunk Pacific Railway begon met het aanleggen van een spoorlijn. Ze hoopten dat ze het landschap als lokkertje voor passagiers konden gebruiken. In 1908 werd het Jasper Forest Park ingesteld, in 1911 gevolgd door een tentenkamp op de huidige plek van de stad nu. Toen het terrein officieel in kaart was gebracht kreeg de stad(je) de naam Jasper. Het werd een nationaal park in 1930.

Ze zeggen dat dit een van de weinige plekken ter wereld is waar in de verre omtrek geen kunstlicht is en dat je daarom de mooiste sterrenhemels ter wereld kunt zien. De camping gebruikt inderdaad geen verlichting om je de weg te wijzen en het is dan ook ’s avonds en ’s nachts aardedonker. In dit gebied van meer dan 10.000 km2 is Jasper de enige stad! Gisteren zijn we vroeg naar bed gegaan, we waren kapot. Vraag niet waarom maar het was zo. Hoe mooi het weer overdag is, zo koud zijn de nachten! Door het uur tijdsverschil is het nu ook pas rond 8.00 uur licht aan het worden en we zijn dan ook lekker blijven liggen tot 8.30 uur.

Voor het ontbijt zijn we naar een restaurantje in Jasper gegaan, zodat we ook internet hadden en het blog konden plaatsen. Daarna wat door het stadje gedwaald, het stikt hier van de kraaien en zowel voor Naomi en George als voor Nick een leuk cadeautje gevonden (tenminste dat denken we). Het weer is wederom fantastisch en al snel kunnen we onze vesten uit doen, alleen een T-shirt is ruim voldoende. Qua temperatuur moet het ruim boven de 25 graden zijn geweest vandaag. Omdat hier ook redelijk veel loofbomen staan en ze al zo lang mooi weer hebben, kun je wel spreken van een Indian Summer. Overal prachtige gouden en rode tinten aan bomen en struiken.

Veel bomen laten hun blaadjes nu vallen en je merkt aan de natuur dat die zich aan het opmaken is voor de winter. Zal hier in de winter wel een sprookjeslandschap zijn. We zijn Jasper uitgereden om de 48 km lange Maligne Lake Road te volgen. We waren nog geen minuut op die weg toen Ron twee Elks spotte. Een Elk is een groot hert, degene waar ze hier zo voor waarschuwen, vooral omdat het nu de bronstijd is. Ze waren op ruim voldoende afstand van ons langs de rivier aan het grazen. Heb dus mooie foto’s kunnen maken. Het is maar goed dat ik Ron bij me heb want hij is de eerste die iets ziet. Ik zit steeds de verkeerde kant op te kijken. Misschien moet ik hem maar Arendsoog gaan noemen.

Eerst kwamen we langs Maligne Canyon, een niet zo heel indrukwekkende kloof (diep genoeg hoor) die door de Maligne River wordt uitgesleten. Daarna zijn we gestopt bij Medicine Lake. Dit meer staat bekend om zijn vreemde niveauverschillen. Dit wordt veroorzaakt door sink holes op de bodem, deze veroorzaken het leeg- en vollopen van het meer. Tijdens de winter loopt het meer vrijwel leeg. Tot op heden is nog niet helemaal opgehelderd hoe het enorme ondergrondse complex van bronnen en kanalen in de kalkteen bodem precies werkt. Ze denken dat er een enorm grottenstelsel onder de meren ligt.

Ook hier kun je merken dat de winter er aan komt want de helft van het meer is al leeg. Heel bijzonder om te zien want de toeristen die in de zomer komen zien een compleet gevuld meer. Op de foto’s kun je zien waar het meer al leeg begint te lopen en waar de grens is van hoe vol het kan staan. In het lege gedeelte zien we talloze sporen van dieren. Overigens waren de indianen erg bang van dit meer omdat het ieder jaar leeg liep, ze dachten dat dit het werk van geesten was.

Weer in de auto en rijdend langs het meer zag Arensoog wederom wildlife. Nu stond er zomaar een berggeit met flinke horens op de weg. Lukte om hem redelijk op de foto te krijgen. Hij wilde niet echt zijn kop omhoog doen omdat hij hard bezig was om plukjes gras te zoeken op de grond. Na het fotomomentje op weg naar Maligne Lake. Deze heeft op de achtergrond Mount Robson, die maar liefst 3954 meter hoog is. Dit is tevens de hoogste top van de Rocky Mountains. Gisteren hebben we een foto van deze berg geplaatst, dit is de berg waar altijd sneeuw op ligt.

Het gebied (Maligne kloof en Maligne Lake) ontleent zijn naam aan het Frans voor Kwaadaardig (alle verpleegkundigen onder ons kennen dit woord natuurlijk vanuit ons vak). Deze naam werd gegeven door een Belgische pater, toen hij in 1846 de Maligne River overstak. Hij was een gehard reiziger, die naar eigen zeggen 290.000 km in zijn leven had afgelegd, hij vond het gebied bar en boos en noemde het maligne (kwaadaardig). Na 32 kilometer arriveerden we bij Maligne Lake. Het is zo groot dat je er een boottocht op kunt maken van anderhalf uur! Prachtig meer om te zien en het plaatje was compleet met Mount Robson op de achtergrond. Op de weg lijkt het nog alsof je de enige bent maar de parkeerterreinen bij de meren staan vol met campers. Er zijn toch nog veel mensen met vakantie. Je vraagt je af hoe dit er zomers (de parkeerterreinen) moet uitzien.

Op ons gemak weer naar de camping teruggereden. Bij elkaar toch weer meer dan 100 km gereden, je raakt op een of andere manier gewend aan de afstanden want we vonden dat we weer vlotjes op de camping waren. Inmiddels was het alweer 5 uur en heb ik nog in het zonnetje zitten lezen. Ron kon van de buurman een bijl lenen en heeft zich vermaakt met stukken hout in kleine stukjes te slaan, zodat hij weer een fikkie kan stoken. Omdat hij er een paar tijdschriften bij heeft gegooid rookt het als de hel.

Morgen moeten we vroeg op pad. We gaan over de Icefields Parkway, overal staat beschreven dat dit een van de mooiste routes ter wereld is dus we gaan het beleven. Onderweg stoppen we bij de Colombia Icefield, een van de grootste gletsjergebieden van het noordelijk halfrond. Daar willen we ook de Glazier Skywalk bezoeken. Dit is een glazen platform op 280 meter hoogte en moet een spectaculair uitzicht geven. Dit platform is dit jaar in mei geopend, dus we zijn heeeel benieuwd. Nu is het donker buiten en het is heel gezellig. Overal branden vuurtjes en zie je verlichtte raampjes van de campers en caravans, net kerst. En ja Rob, ga maar hard sparen want alle superlatieven die er over Canada bestaan zijn waar.

2014-09-21 Jasper National Park