Ron en Marianne op reis View Article

Vandaag nog alle laatste klusjes gedaan, alle was weggewerkt, zelfs nog snel bij een collega langs geweest die over 14 dagen moet bevallen om de babykamer te bekijken. Door naar het dorp om een witte broek te kopen (wat moet je zonder witte broek op vakantie dat kan toch echt niet). Boodschappen gedaan en natuurlijk de koffers ingepakt. Om 2.15 uur vannacht nemen we de bus naar Schiphol. Ga je nou nog slapen of niet. Uiteindelijk een uurtje op de bank gelegen. Verder de tijd een beetje doorgekomen met tv kijken.

Om 2 uur met mijn auto naar het parkeerterrein achter de Eischenhouwerlaan gereden. Het regende nogal hard en dan ga je geen 500 meter met koffers lopen sjouwen midden in de nacht. We hebben allebei nog niet echt een vakantiegevoel, gek anders hebben we dat altijd. Misschien omdat de weersvoorspellingen ook in Macedonië niet zo heel goed zijn. De bus arriveert keurig op tijd (dan sta je daar in het holst van de nacht en gaat er toch door je hoofd, stel je voor dat die bus helemaal niet rijdt?).

Om iets voor drie uur stonden we in de vertrekhal. Boardingkaart uitgedraaid en via een bijzondere constructie zelf de koffers op de band gegooid. Er waren toch nog heel wat mensen en tegelijkertijd oogde het heel rustig. Gelijk maar door de douane. Veel winkels waren nog dicht. We hadden toch niets nodig dus dat maakte ons niet uit. Voor 7 euro een ongelooflijk klein bakkie koffie en een beker(tje) chocolade melk gedronken. Pff, we beginnen steeds meer slaap te krijgen.

Op naar Gate 14 om te wachten op het boarden. Dit verliep allemaal vlotjes. We zitten op rij drie, hebben comfortklas geboekt zodat we meer beenruimte zouden hebben. Dit scheelde trouwens echt, heerlijk. De stoelen konden jammer genoeg dan weer niet naar achter. Dan maar rechtop slapen, want dat was wat we wilden. Om 5 uur gingen we de lucht in. Prachtig om nog even naar buiten te kijken. Het begon al licht te worden en tegelijkertijd brandden er nog overal lichtjes. Daarna zo goed als mogelijk een dutje gedaan, mijn god wat is dit een onmogelijke tijd om te vliegen.

Rond kwart over 7 meldde de piloot (na een heel rustige vlucht) dat hij de landing ging inzetten. Half 8 zagen we het meer van Ochrid onder ons verschijnen. We gingen lager en lager, je kreeg het gevoel dat we in het meer zelf gingen landen! Opeens verscheen de baan en na het landen ging het vliegtuig echt volop in de remmen. Zo hebben we het eigenlijk nog nooit meegemaakt. Het blijkt een zeer korte landingsbaan te zijn. Het vliegveld is ieniemienie. We staan dan ook in een mum van tijd buiten en lopen een trap af om naar de enige bagageband te gaan. Op het gemak werd de bagage op de band gegooid maar al na een kwartier hadden we de koffers.

Buiten werden we in bus 4 verwacht. De bus zat vol maar hoeft maar twee hotels aan te doen. Na een minuut of twintig door een vrij troosteloos gebeuren gereden te zijn (het is een echt Balkan land) reden we direct langs het meer. Mooi helder water en erg groot. Om half negen kwamen we aan bij Villa Mina. We zijn nog nooit zo vroeg op een vakantieadres gearriveerd. We werden allerhartelijkst ontvangen door de eigenaar. Er stond een ontbijt voor een ons klaar maar eerst kregen we op het terras koffie en thee. Het voelt zeer gemoedelijk. We kregen ook de code voor WiFi en die blijkt (onverwacht) supersnel te zijn.

Daarna werden we naar onze kamer gebracht waar de koffers al stonden. We hebben een grote kamer met zat kasten om al onze spullen in op te bergen. Er is een kleine badkamer met douche. De kamer is brandschoon en de vloer doet zeer aan je ogen. Kermitt de Kikker groene glanzende tegels die doorlopen in het balkon. Het bed staat achter een soort vitrage, zo lijkt het bijna een aparte slaapkamer. Er staan twee roze banken en drie hartvormige oranje poefjes, wauw. Het knalt je tegemoet. Het uitzicht vanaf het balkon is prachtig. We kijken uit over het meer en aan de overkant ligt Albanië. Nadat we de koffers hadden uitgepakt zijn we even op bed gaan liggen. Hard matras maar echt slecht ligt het niet.

’s Middags scheen opeens de zon, dus wij lekker op een ligbedje bij het zwembad met een colaatje. Hmmm, dit is het goede leven. helaas we hoorden al onweer in de verte, het begon te regenen. Niet heel hard maar dan blijf je niet op een bedje aan het zwembad liggen.Om half drie werden we verderop aan de weg in een restaurant verwacht. Hier kregen we informatie van de reisleider en konden er natuurlijk ook excursies geboekt worden. Wij gaan eerst eens kijken wat er door de bevolking zelf aangeboden wordt. Het restaurant ziet er erg gezellig uit en we hebben gelijk maar besloten om er vanavond te gaan eten. Na de reisleider te hebben aangehoord zijn we 10 meter verderop naar een klein supermarktje gegaan. Cola, water, wijn en chips gehaald. Bij terugkomst ging de zon weer volop schijnen en heb ik al een gedeelte van het blog geschreven, zittend op het balkon en af en toe genietend van het uitzicht. Met een wijntje natuurlijk, die uitzonderlijk lekker is.

Vanavond heerlijk gegeten in restaurant Dionus. We kregen erg veel vlees. Er liep een zwerfhond op het terras die mee heeft genoten van mijn kalfsvlees. De zon scheen nog steeds en we hebben dan ook buiten op het terras kunnen eten. Goed begin van de vakantie. We voelen ons nu wel total loss. Zo nog en kop koffie en thee en dan gaan we lekker naar bed. Morgen naar Ohrid. Je kunt gewoon alle toeristen die je tegenkomt in het Nederlands begroeten want het zijn, zo lijkt het, alleen maar Nederlanders die hier zitten.

2015-05-20 Eerste dag