Ron en Marianne op reis View Article

Na wel een paar keer wakker te zijn geweest kunnen we toch zeggen dat we heerlijk hebben geslapen. Om half negen kwamen we er met pijn en moeite uit. Het bed ligt heerlijk en de douche bleek onverwacht goed warm te zijn met een flinke straal. Heerlijk daar knapt een mens van op. Op weg naar ons ontbijt. Er staat van alles, het vreemde is dat ze de eieren en omeletten al van te voren bakken. Jammer, want ze liggen op een bordje en zijn natuurlijk snel koud. Het zijn er ook veel te veel voor het aantal gasten wat er ontbijt. Ze kunnen beter aan je vragen of je een ei wilt en hem dan gaan bakken. Maar ach, ’s lands wijs ’s lands eer.

Om een indruk te krijgen van het land Macedonië, het grenst aan Albanie, Kosovo, Servie, Bulgarije en Griekenland.In het land wonen iets meer dan 2 miljoen mensen. Het is dus tamelijk dun bevolkt, de bevolkingsdichtheid bedraagt ca 80 mensen per km2. Ohrid staat sinds 1980 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het meer van Ohrid is een van de oudste en diepste meren ter wereld. Het heeft een oppervlakte van 349 km2 en de grootste diepte van 296 meter. De stranden langs het meer zijn van kiezels en keien en soms ook van gras en riet. De stad Ohrid heeft, naar men zegt, 365 kerken voor elke dag een.

Na het ontbijt een taxi besteld om naar het plaatsje Ohrid te gaan. Het ligt 8 km van ons hotel vandaan en is niet een weg om eens gezellig langs te lopen. Alle taxichauffeurs maken reclame dat je elke excursie die je wilt doen ook met hen kunt doen voor een schappelijke prijs. Ook deze chauffeur genaamd Mario doet erg zijn best om ons te vertellen wat hij voor ons zou kunnen betekenen. Het zijn hier beslist geen opdringerige mensen dus ook Mario niet. Hij wist dat we op 27 april Koningsdag vieren en dat we dan in het oranje lopen en zijn favoriete voetbalclub is PSV. Met hem afgesproken dat hij ons om 2.00 uur weer zou ophalen in het haventje.

Het plaatsje ziet er erg gezellig uit, natuurlijk proberen diverse mensen je aan te spreken om een excursie of boottrip aan je te verkopen, maar als je zegt dat je gewoon wilt rondlopen laten ze je vrij snel met rust. Eerst hebben we lekker in het zonnetje door het haventje gelopen. Je kijkt naar het heldere water en ziet er tientallen vissen, visjes zwemmen. Ik kreeg het gelijk Spaans benauwd, nee voor geen goud zal ik dat meer in gaan. Daarna de winkelstraat in die vol zit met boetiekjes (alle met een soort Cool Cat kleding), juweliers en souvenir winkeltjes. Niks bijzonders maar leuk om doorheen te slenteren. Op een gegeven moment zie ik tussen deze winkeltjes een heel oud pandje met allemaal bijzondere leren schoenen die voor het raam hangen.

Op een bordje stond: hier wordt Hollands gesproken. Nu zag in in die etalage echt enige mocassin-achtige schoentjes voor Brun. Eenmaal binnen zat er een dikke zeventiger achter een tafeltje vol met lapjes leer en werkbenodigdheden. Zo geweldig een echte originele schoenmaker en een heerlijke geur van leer in de winkel. Deze meneer sprak inderdaad Nederlands en had dit zichzelf aangeleerd door de toeristen die er komen.

Na de schoentjes voor Brun gekocht te hebben zijn we verder gaan wandelen door de stad. Veel leuke kleine straatjes doorgewandeld met restaurantjes en wederom juweliers. Bij een meisje wat vragen gesteld over het para-sailen wat we willen gaan doen en doorgelopen met een folder van dit (piepkleine) bureautje die zich gespecialiseerd heeft in trekking, paardrijtochten, para-sailen en berg beklimmen. Onderweg bij een heel leuk terrasje ijskoffie (met heel veel slagroom, daar houden ze hier echt van) en een fantastische smoothie (bestaande uit 6 verschillende vruchten en ter plekke klaargemaakt) gedronken. Om 2 uur stond Mario inderdaad al weer bij de haven op ons te wachten.

Het hotel is niet groot, er zijn denk ik nu zo’n 14 gasten, waarvan er zo’n 8 gelijk met ons zijn aangekomen. Je bent dus al snel een praatje aan het maken met elkaar. Bij terugkomst zijn we in gesprek geraakt met twee vriendinnen die samen een weekje weg zijn. Halverwege moesten we onder de luifel gaan zitten omdat het een beetje begon te regenen. De temperatuur blijft lekker, rond de 22 graden. Oeps opeens was het half zes. Op het balkon wat zitten lezen, de foto’s bekeken die we gemaakt hebben en wat appjes weggestuurd. Het is echt heerlijk dat het internet zo snel is.

Om 7 uur op weg naar het restaurant Dionus waar we weer heerlijk hebben gegeten. Bij ons aan tafel kwamen twee andere vriendinnen die vandaag naar Albanie waren geweest. We waren heel benieuwd hoe zij het hadden gehad. De moeite waard bleek, dus dat gaan wij ook nog zeker doen. Om half elf weer terug in het hotel. Lekker thee en koffie gezet en nu dus het blog weer schrijven. Morgen gaan we op een rijtje zetten wat we willen gaan doen. We zijn moe en gaan dus weer op tijd naar bed. Eerst nog wat foto’s uitzoeken zodat er een impressie is van wat we vandaag gezien hebben. Op de foto van villa Mina is te zien welke kamer wij hebben. De vlag van TUI reisbureau hangt aan ons balkon.

2015-05-21 Ohrid