2016 Turkije
2016-06-18 naar IZMIR
Gisterochtend vroeg uit de veren. Laatste spulletjes ingepakt (en er dan in Turkije achter komen dat je de Deet thuis hebt laten staan) en de koffer gewogen, keurig ik zit op 18 en half kilo. Om 12 uur met de bus naar Schiphol. Thuis was er al ingecheckt zodat we alleen maar de bagage hoeven af te geven. Gek dat je toch denkt dat je koffer misschien te zwaar is, maar yeah hij is echt maar 18 en een halve kilo. Ook het koffertje wat het vliegtuig mee ingaat blijft ruim onder de toegestane 10 kilo. Ik geef mezelf in gedachte een schouderklopje.
Nog wat gegeten en een fles jenever ( Hartevelt, what else) gekocht. Altijd fijn om op je kamer nog lekker een drankje te kunnen nemen. Er werd non-stop omgeroepen dat vluchten vanaf andere gates vertrokken, als ook mensen die onmiddellijk moesten boarden omdat anders hun bagage uit het vliegtuig zou worden gehaald. Het duurde niet lang voor ook onze vlucht van een andere gate bleek te vertrekken. Was geen schokkende verandering we gingen van gate 48 naar 52.
Om drie uur konden we instappen, oh oh oh wat zijn die stoelen toch smal. We zaten op de eerste rij, dus gelukkig geen mensen voor ons die opeens hun stoel naar achter konden gooien. Naast ons een aardige alleenstaande vrouw die al dertien jaar lang, twee maal per jaar naar Turkije op vakantie ging. Omdat er beduidend minder mensen naar Turkije op vakantie gaan was de vlucht ( helaas) gecombineerd. Het positieve was dat ik hierdoor twee keer een start meemaakte. De andere kant was dat we er 6 en een half uur over gingen doen. We startte ( hoe vreemd) maar weer eens vanaf de Polderbaan, ben je dus bijna 20 minuten aan het taxiën. Daarnaast vlogen we een half uur later dan gepland. Na in het begin wat turbulentie te hebben gehad werd het een rustige vlucht. De piloot hield ons regelmatig op de hoogte van allerlei wetenswaardigheden. Op een gegeven moment vertelde hij dat we de rivier de Donau aan het volgen waren en dat we bijna over Boedapest vlogen. Het was zo helder dat we in Boedapest het Margaretha eiland zagen liggen als ook de bruggen over de Donau. Mooie foto van kunnen nemen.
Jammer was weer dat we op een gegeven moment Izmir voorbij vlogen ( waar wij moesten zijn) op weg naar het zuiden. We kregen een tussenlanding op een klein vliegveld genaamd Gazipasa ( ik had er nog nooit eerder van gehoord). Het blijkt in de buurt van Alanya te liggen. Er stapten passagiers uit, er werd getankt en er stapten nieuwe passagiers in ( waar de vakantie weer voor op zat). Daar gingen we weer de lucht in om ongeveer drie kwartier later te landen in Izmir. Zo vanuit de lucht te zien is dat een behoorlijke grote stad.
De douane verliep vlot en ook lagen onze koffers al snel op de band. Eenmaal het vliegveld af zagen we een meneer staan met onze naam op een bordje. Hij zou ons naar het Pension brengen. Hij reed uitstekend maar wel hard! De reis duurde bijna 5 kwartier en jaaa tegen half een kwamen we aan. Pfff wat een reis. We kregen de kamer te zien. Netjes maar erg sober, geen koelkastje, geen mogelijkheid om koffie of thee te maken. Daarna nog even naar het terras.

Op onze vraag of er misschien nog eten was, werd er voor ons soep opgewarmd met stokbrood, smaakte heerlijk. Er werd ons uitgelegd dat wij zelf drank uit de koelkast konden pakken en dat we dat af moesten tekenen. Wilde je wijn dan zet je je naam op de fles en vul je op de lijst in dat je geen glas maar een fles hebt gepakt. Met een heerlijk wit wijntje en een biertje kwamen we in een heel leuk gesprek met een oud journalist van het Parool en zijn zoon, ook journalist met als aandachtsgebied het Midden Oosten. Tja tegen twee uur leek het ons een goed idee om toch maar eens naar bed te gaan ( de waarheid gebied me te zeggen dat we wel de tijd een uur vooruit hadden moeten zetten). Waar we heerlijk hebben geslapen en de volgende dag rond tien uur besloten dat het eigenlijk best wel tijd werd om te gaan ontbijten.
©opyright Neys4U 2004-2024