2016 Turkije
2016-06-23 Dag op het water
Vandaag wederom met de Aphrodite de zee op geweest. Heerlijk gegeten, gedronken en gezwommen. Niet zo vaak het anker uitgegooid want de zee was wat onrustiger. Op een gegeven moment konden we niet wegvaren uit het baaitje waar we lagen omdat een van de partyboten er ook aanlegde, zij leggen het schip zowel links als rechts met een touw vast aan de rotsen en dan hadden wij het touw van hun moeten kapot maken. Blijkbaar had onze bemanning er geen moeite mee en bleven we gewoon wat langer liggen. De partyboot deed wel zijn muziek uit. Toen zij weer wegvoeren ging de muziek weer op volle sterkte aan. Om 5 uur waren we weer in de haven.
IMG193514.jpg
Na het eten ( de kok stond stukken kip klaar te maken op de BBQ) met Yvonne en Jana naar de avondmarkt geweest. We werden heel lief door Sali van het pension gebracht. Je kunt het lopen maar dat was toch een wandeling van een minuut of 20 en aangezien het nog steeds erg heet is hadden we daar geen zin in. Het was een authentieke Turkse markt die rond 22.00 uur open gaat tot ongeveer 4 uur ’s nachts. Veel dekbedden, hammandoeken, theepotten en bloemetjes broeken voor de oudere dames.
Er was één kraampje met nepkleding voor heren. Hier voor Nick een leuke bermuda van Ralph Lauren gekocht. Voor Naomi een leuk tasje wat je aan twee kanten kan gebruiken gekocht. Meer niet want zoals ik al schreef het was een authentieke markt. Was leuk om te zien en na een uurtje hebben we ons heerlijk thuis laten brengen door een taxi.
IMGWA0016.jpg
Tijdens het avondeten hebben we nog wel verschrikkelijk gelachen. Er logeert hier een dame die door iedereen een beetje gemeden wordt. Best wel zielig want ze is alleen, maar als je met haar praat dan krijg je al de kriebels van haar stem en dan heeft ze vaak ook nog wat te klagen. Ze vertelde dat aan tafel dat ze graag zingt en dat haar zanglerares haar verteld had dat ze best wel kon kiezen voor een zangcarrière, zowel klassiek als modern. Ze durfde het niet aan om een goed betaalde baan op te zeggen. Goh zei Evelyn (eigenaresse van het pension, die ’s avonds regelmatig mee eet aan tafel) misschien kun je iets voor ons zingen.
Dat wilde ze wel, haar telefoon werd tevoorschijn gehaald en een speakertje en daar ging ze in vol ornaat staan zingen, maar het klonk zo afschuwelijk en bij tijd en wijle zelfs vals dat niemand elkaar aan durfde te kijken, bang om in de lach te schieten. Wat erg als je denkt dat je een talentvolle zangeres bent en het is niet om aan te horen. Na een klein applausje vroeg niemand of ze misschien nog wat wilde zingen en ging ze weer zitten. Eigenlijk was het verschrikkelijk genant.
©opyright Neys4U 2004-2024