Gisteravond voor we wilden gaan slapen opgeschrikt door het verschrikkelijke bericht van de aanslag op de luchthaven van Istanbul. Wat afschuwelijk wat weer zo’n stel idioten veroorzaakt, al dat dood en verderf zaaien wat heeft het toch voor zin. Bij het ontbijt blijken de Turken hier ook behoorlijk aangedaan. Buiten dat het zo erg is wat er is gebeurt kunnen ze nu het seizoen echt wel vergeten. Wij merken hier niets van enige dreiging en zijn ook niet van plan om ons bang te laten maken. We willen vandaag Priene gaan bekijken, een archeologische vindplaats die nog steeds niet door veel mensen word bezocht.
We gingen met de dolmus eerst naar Soke, hemelsbreed hier 16 km vandaan maar omdat we om een natuurreservaat moeten heen rijden zitten we toch weer bijna een uur in het busje. In Soke komen we op een vrij groot busstation terecht en daar moeten we ongeveer 10 minuten wachten voor het busje naar Priene vertrekt. We hebben plezier met een stel oude Turkse dametjes, wat had ik ze graag gefotografeerd, allemaal een hoofddoekje om en een bloemetjesbroek en tandeloze mondjes en ze hadden een lol met elkaar. Op een gegeven moment stapte er nog een oud dametje in en die begon te roepen naar de chauffeur. We vermoeden dat het zo iets was als hè mijn kont zit nog tussen de deur.
De deuren gingen namelijk dicht terwijl zij nog niet helemaal binnen was. Ze lagen helemaal slap van de lach en wij ook. De deuren gingen weer open en zij worstelde om binnen te komen. Mooi systeem hoor de dolmus. In de bus hangt hoeveel je moet betalen en je betaalt ergens voor je uitstapt maakt niet uit en iedereen doet dat ook. Wil je er 100 meter na een halte uit, geen probleem je roept even en de chauffeur stopt. Dus alle oude mensjes worden afgezet waar ze willen, samen met hun boodschappen karretjes want die gaan ook mee de bus in. Na bijna drie kwartier waren we in Priene. Het was maar goed dat iemand ons had verteld dat je eerst een weg van 200 meter omhoog moet lopen, anders hadden we het niet gevonden.
De weg ging vrij steil omhoog en ik kan je vertellen dat vonden mijn benen niet leuk en al helemaal niet in de hitte. Bij de kassa een kaartje gekocht en daarna nog eens een trap omhoog van 50 meter, oeiiii mijn kuiten, nog waren we er niet, nu nog een oude met stenen bezaaide weg omhoog, dus goed kijken waar je je voeten neerzette. Je moet er wat voor over hebben. Inmiddels konden we wel in de schaduw lopen en was er een lekker verkoelend windje opgestoken.
