Ron en Marianne op reis View Article

Best wel lekker geslapen maar wel vroeg wakker. Rond 6 uur was het gedaan met de slaap. Om iets over half zeven kregen we een wake-up call, toen was ik al onder de douche geweest. Rond 7 uur gingen we op weg naar de ontbijtzaal. Ivonne had gisteren al verteld dat dit hotel een meer dan prima ontbijt had en daar was geen woord van gelogen. Wat een heerlijkheden stonden er allemaal uitgestald. De yoghurt met fruit was lekker, maar ook een soort pannenkoekjes met groente erin smaakte heerlijk. Ik heb ook nog twee mini loempiaatje’s gegeten. Mooi de magen waren van ieder weer gevuld en voor je het weet is het alweer bijna 8 uur en moesten we ons verzamelen in de hal om op weg te gaan naar het Tiananmen plein (plein van de hemelse vrede). Klokslag 8 zaten we in de bus. De zon staat al flink te branden en het is al goed warm. Later op de dag zat het tegen de 40 graden en dat is flink warm kan ik je verzekeren, helemaal in een stad. We hebben enorm geluk dat het echt heel helder is, normaal zou je met zulke temperaturen smog kunnen verwachten.

In de bus vertelde Ivonne al het één en ander over de invulling van de dag en de bijbehorende wetenswaardigheden. We zien overal in de stad splinternieuwe gele en oranje fietsen rijden en zij vertelt over dit geweldige systeem. Het zit zo: Facebook en Google worden hier geblokkeerd. Dit is voor de Chinezen helemaal niet erg want zij hebben We chat. Dit is een mengeling van Facebook, chatten en whats app, maar je kunt er nog veel meer mee doen. Met je We chat kun je zo’n fiets huren. Je moet wel een Chinese bankrekening hebben (het is duidelijk niet voor toeristen bedoeld maar voor de inwoners van Beijing zelf). Je loopt naar zo’n fiets scant met je telefoon via je We chat, de QR code en de fiets springt van het slot. Je kunt de fiets, als je klaar bent weer neer zetten waar je wilt. Het slot springt er weer op en het bedrag wordt van je bank afgeschreven, fantastisch en er wordt flink gebruik van gemaakt.

Eenmaal aangekomen in de buurt van het plein verteld Mark, onze Chinese gids het één en ander. We moeten ons in ieder geval opstellen in een rij van twee, je gaat hier heel gestructureerd langs kassa’s etc. Ook zie je nergens vuil op straat liggen. De stad is brandschoon. Het Plein van de Hemelse vrede ligt ten zuiden van de verboden stad en is het symbolische en politieke centrum van China. Het geldt als het grootste binnen een stad gelegen plein ter wereld. In het noorden wordt het plein begrensd door de Poort van de Hemelse vrede. Deze poort die haar naam gaf aan het plein, vormt de zuidelijke ingang van de Verboden Stad. In het midden van het plein staat een 37 meter hoog Monument voor de helden van het volk. In het westen wordt het plein begrensd door de grote hal van het volk en in het oosten door het Chinese Nationaal museum.

egenover het keizerlijk paleis staat het mausoleum van Mao Zedong. We kunnen Mao niet bekijken want hij wordt opgeknapt. Dat moet eens in de zoveel jaar gebeuren. Geeft niets want de gemiddelde wachttijd is 4 uur. We worden even kort belaagd door verkopers die petjes, hoedjes en waaiers willen slijten. Ron koopt een mooi petje voor 10 Yuan, wat omgerekend 1 euro 20 is, dat geloof je toch niet. Na heel wat foto’s te hebben gemaakt, inclusief een portret van Mao wat aan de toegangspoort van de verboden stad hangt (is een levensgroot echt geschilderd portret wat na enkele jaren steeds opnieuw geschilderd wordt) wordt het tijd voor de verboden stad zelf.

Maar voor we de toegangspoort, die de prachtige naam draagt van de poort van de Opperste Harmonie, door zijn moeten we ons door heel wat Chinezen heen worstelen, Chinezen die heel hard praten. De Verboden Stad was het bestuurscentrum van de Ming- en Qing keizers. De middelste poort was voorbehouden aan de keizer, slechts op de dag van haar huwelijk mocht de keizerin hier ook doorheen lopen. Achter de poort heb je een uitzicht over over een 190 bij 200 meter groot ceremonieel plein. De meest uitgestrekte vlakte in de Verboden Stad. Op het marmeren terras van de hal van de opperste Harmonie staan bronzen schildpadden en kraanvogels. Verder naar het Noorden toe zijn er hier nog twee hallen namelijk de Hal van de Volmaakte Harmonie en de hal van de Behouden Harmonie. Het voert te ver waar deze hallen allemaal voor bedoeld waren, want dan is het geen blog meer maar een geschiedenisles. Door de volgende poort kwamen we in het binnenhof met wederom een hal en twee paleizen.

In een van deze paleizen bevond zich de residentie van de keizerinnen. en na nogmaals een poort door te zijn gegaan waren er wederom paleizen als ook vele woninkjes van de concubines. Hier zag ik een klein jongetje met zo’n gat in zijn broek. Dit doen ze om de zindelijkheid te bevorderen en plas en poep vallen zo uit de broek. Ik had al stiekem een foto van zijn achterkantje gemaakt, maar het was helaas niet goed te zien op de foto. Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd aan die mevrouw of ik van hen samen een foto mocht maken en dit mocht. Ik heb me totaal niet gerealiseerd dat de voorkant van het broekje ook open was en dat het kleine jongeheertje van het manneke dus open en bloot te zien was. Overigens zag ik dit pas toen ik de foto’s bekeek op de hotelkamer. Toch wel heel erg lief van die moeder dat ik de foto mocht maken. Even later kwam er een chinees meisje naar me toe die vertelde dat haar moeder en tante die naast haar stonden nog nooit met een buitenlander op de foto waren geweest en of dat met mij mocht. Ja hoor, zo toren ik uit tussen een stel chinezen op hun foto.

De verboden stad was heel indrukwekkend, de kleuren, het schilderwerk etc. Het gekke was dat het er heel erg kaal was, alleen helemaal aan het einde was er een kleine keizerlijke tuin. Maar het was er ook ontzettend druk en warm, het water viel niet aan te slepen. Inmiddels liep het tegen half een en gingen we weer naar de bus. We gingen op weg naar een Hutong. Hutongs zijn ommuurde wijkjes die zijn ontworpen volgens de Feng Shui filosofie. Je loopt door nauwe steegjes met eeuwenoude woninkjes , werkplaatsen en winkeltjes. Er zijn tijdens de bouw van de Olympische spelen gewoon Hutongs weggevaagd omdat er hallen voor de spelen gebouwd moesten worden.

Je kunt een huis kopen in China maar je wordt nooit eigenaar van de grond, deze huur je (meestal voor 70 jaar). De overheid mag je dus gewoon te kennen geven deze grond nodig te hebben. De woningen in de Hutongs stellen qua oppervlakte weinig voor, de huisjes hebben geen toilet of douche. Hiervoor ga je naar de openbare toiletten. Het huisje bestaat meestal uit een woonkamer, een slaapkamer en een keukentje. In zo’n huisje gingen we eten. Het was ongelooflijk lekker wat er op tafel werd gezet. We mochten zelfs het interieur fotograferen.

Na de maaltijd gingen we op een Riksja toertje. Super toeristisch natuurlijk maar toch ook weer superleuk. Per twee werd je op de fiets vervoerd door de Hutong. Ook nog uitgestapt om nog een keer een huisje van binnen te bekijken. Hoewel ik daar de indruk kreeg dat zij er niet echt woonden, er lag zoveel stof op het meubilair! Waar of niet waar je kreeg een prima indruk hoe men daar leeft (en geleefd heeft). Vandaag bleek een overvolle dag, na de Hutong tour gingen we op weg naar de tempel van de Hemel.

Een bijzonder mooi bouwwerk en ook een van de meest ongewone rituele gebouwen van het land. Bijna alle tempels in China zijn rechthoekig en deze tempel is rond. Dit is geen toeval want in de Chinese kosmologie is de hemel rond. Samen met de bouw van de Verboden Stad werd in 1420 op bevel van Ming keizer Yongle begonnen met de bouw van het complex dat later zou uitgroeien tot de tempel van de Hemel. Het altaar bestaat uit een stenen sokkel van drie rijen trappen, die omgeven is door twee muren- een hoekige buitenmuur en een ronde binnenmuur De drie trappen van de tempel staan voor de drie belangrijkste leidende figuren in de oude kosmologie, helemaal onderaan de aarde, in het midden de mens en bovenaan de hemel. De heerser had de taak de drie figuren met elkaar in harmonie te brengen.

Na uitleg van Mark mochten wij er weer zelf rondlopen. Dat is fijn want je kunt ergens zolang kijken als je wilt. De tempel is echt prachtig. Wat is het toch een voorrecht om dit te mogen zien. De toegangsweg naar de tempel zat helemaal vol met Chinezen die enorm fanatiek aan het kaarten waren of een voor ons onbegrijpelijk spel aan het spelen waren, heel leuk om te zien dat dit zich zo op straat afspeelt. Hier heb ik voor mezelf een heel leuk hoedje gekocht, volgens Ron kan ik nu zo naar de races van Ascott. Lekker tegen de warmte van de zon. Volgens een deel van het gezelschap staat het hoedje me erg leuk dus daar ga ik dan maar vanuit.

Doodmoe en 12000 stappen verder gaan we weer terug naar de bus. Ivonne vraagt wie er vanavond een acrobatenshow zou willen zien. Als de dag niet zo vol en heet geweest zou zijn misschien, maar nu wil echt helemaal niemand. Terug naar het hotel rijden we langs een bouwput waar vele nieuwe en hoge gebouwen verrijzen, ook staat hier een beroemd pand (eens de hoogste, maar de techniek staat niet stil in China) van Rem Koolhaas. Wel een indrukwekkend pand trouwens.

Rond 6 uur zijn we terug en wordt er met een deel van de groep besloten om gezamenlijk te eten. eenmaal op de kamer al de warmte en viezigheid van me afgespoeld in een hele lange en heerlijk warme douche. Daarna nog even via de whats app (die het hier wel doet) een videogesprek met Karin gehad. De techniek staat toch voor niets, zij in Nederland, wij in China. Ook foto’s van de prins gekeken die regenlaarzen had gekregen en ze niet meer uit wil doen. Op de foto’s zit hij met zijn zwembroek aan maar ook de regenlaarzen, heerlijk. Om 20.00 uur met Ivonne en dus een deel van het gezelschap naar een klein restaurantje in de buurt. Het behang zit vast getapet en er liggen grote zakken rijst en aardappels. De bierdrinkers kregen flinke flessen met de kleinste glaasjes die er denk ik te koop zijn.

Het smaakte er niet minder om. Wijn is (helaas ) geen gangbare drank in China dus ik hou me aan de Cola. Omdat je aan ronde tafels zit (in het midden een glazen plaat waarop de gerechten gezet worden en die je kunt ronddraaien) raak je automatisch met vrijwel de hele tafel aan de praat. Vanavond een mooi gesprek gevoerd en heerlijk gegeten. Het was zeer gezellig maar man man wat een volle dag. Ik voel me net een Japanner in China. Morgen gaan we naar de Muur. Kijken we naar uit. We hoeven niet eens echt vroeg op te staan want we moeten om half negen verzamelen. Ron is bezig met de foto’s en als dat gereed is kan het blog geplaatst worden. Het was een mooie dag.

2017-08-25 Beijing