Vanmorgen stonden we keurig om half negen klaar om de bus in te stappen richting de muur. Ivonne vertelde ons dat zij niet meeging omdat één van de groepsleden de hele nacht last van haar hart had gehad en dat het verstandig werd geacht om naar het ziekenhuis te gaan. Mark, onze Chinese gids zou ons vandaag begeleiden. Op weg dus naar één van de meest tot de verbeelding sprekende bouwwerken van het land, de Chinese muur. De rit zou ongeveer twee uur duren over de Ju Yong Guan bergpas. Dat zou betekenen dat wij er rond half elf zouden zijn. Helaas het was zo ontzettend druk op de weg dat we compleet vast kwamen te zitten. De chauffeur heeft nog twee maal geprobeerd een sluipweg te nemen maar zonder resultaat. Uiteindelijk arriveerden we tegen twaalven Guangou vallei. Het was gelukkig niet zo warm als gisteren maar toch nog 28 graden en wat we zagen was een enorme lange trap!

De Grote Muur van de Mingdynastie is met afsplitsingen 8852 km lang en is maar op enkele plekken ( de meeste in de buurt van Beijing) grondig en mooi gerestaureerd. Voor China’s laatste dynastie was de muur van geen nut. De muur stond generaties lang bloot aan weer en wind en diende hij voor boeren in de omgeving als steengroeve. Grote delen zijn vandaag de dag nog in verval. Pas in de jaren 80 startte de Chinese regering een groots opgezet programma ter bescherming van de Muur.

Wij stonden dus bij een gerestaureerd deel van de Muur, bij die enorm lange trap. Je kon als je dit wilde rusten bij drie plateaus. Wij zijn, in de hitte, tot het tweede plateau gekomen. Dit betekende dat wij ongeveer duizend traptreden hebben beklommen! Waarbij we over diezelfde ongelijke treden ook weer naar beneden moesten, het zweet gutste van ons af maar we hebben het maar mooi gedaan. Er waren wat mensen van de groep die het tot het vierde plateau hebben gered, bijzonder knap, maar ter bescherming van onszelf zijn wij niet verder gegaan. Het uitzicht was magnifiek, toch stelde het mij enigszins teleur. Ik dacht dat wij echt over een stuk muur zouden lopen en waren eigenlijk alleen maar trappen van de ene uitkijktoren naar de uitkijktoren.

Later vertelde een groepsgenoot dat zij al eerder in China was geweest en toen niet naar een stuk muur is geweest met zo’n mooi uitzicht als waar we nu waren. Goeie genade wat zullen we morgen een spierpijn hebben. Om drie uur hebben we geluncht, een enorme vreetschuur maar wederom heerlijk eten. Daarna op weg naar de Ming graven. Hier liggen dertien van de zestien Ming keizers begraven. Voor de grafheuvel liggen drie ommuurde tuinen en een centrale hal die op ongeveer dezelfde manier zijn gebouwd als de gebouwen en tuinen van de Verboden Stad. Er zijn hier helaas ondeskundige opgravingen gedaan en na de opgraving wist niemand hoe de grafgiften bewaard moesten worden.