Het hotel bleek een echte afknapper, veel stof en een badkamer die echt niet schoongemaakt was. Ik kon me er vanmorgen niet toe zetten om een douche te nemen. Ik had (na weer een rusteloze nacht, het was te warm in de kamer) ook nog eens de wekker te vroeg gezet. Deze ging om 6 uur i.p.v. half 7. Nu ja, we waren in ieder geval op tijd voor het ontbijt. Om half negen waren de koffers weer ingeladen en gingen we op weg naar de grotten van Yungang. De heersers van het Toba steppevolk (we zitten hier tegen Mongolie aan) aan het einde van de 4e eeuw Datong tot hoofdstad van hun dynastie maakten begon er een flinke bloeiperiode. Daarvan getuigen vandaag nog de rots tempels 15 km ten westen van de stad. Er zijn 45 grotten, waarvan er maar een aantal bezocht kunnen worden.
Na een klein half uurtje waren we er en het weer zat ons echt mee. Er scheen een heerlijk zonnetje en de temperatuur was erg aangenaam. De toegang tot het complex is helemaal nieuw. Erg indrukwekkend. We kregen wel wat tijd om hier foto’s te maken maar niet al te veel anders zouden we spijt krijgen dat we niet meer tijd hadden voor de originele beelden. Het zijn namelijk geen echte grotten maar het zijn rotsen van zandsteen. Hier werd door monniken een gat in gemaakt en van daaruit maakten ze niet alleen enorme sculpturen van Boedha maar ook tussenmaten en daar weer tussen vele, vele kleine boedha’s. Eeuwen later zijn er pas toegangspoorten in gemaakt.
Het was er heel sereen en tegelijkertijd heel tegenstrijdig want er zat aan de andere kant van de weg een van de grootste kolencentrales van het land, die aan 800.000 mensen werk bood. In de eerste twee grotten die we bezochten mochten geen foto’s gemaakt worden. Het was meer dan indrukwekkend. In de tweede grot (ik kon het niet laten) heb ik toch stiekem foto’s gemaakt. Keurig met mijn telefoon en zonder flits.
Ron stond op de uitkijk of de bewaker in aantocht was. Daarna werden het zeker ook imposante beelden maar allemaal zonder kleur, deze zijn jammer genoeg verdwenen. We konden er op ons gemak rondlopen en het was ongelooflijk genieten. In het winkeltje voor Brun een cementwagen van bamboehout gekocht, zo leuk, met Chinese tekens op het deurtje.
Na koffie, thee en plassen hup weer in de bus op weg naar het hangend klooster Xuankong Si. Vlak voor we er waren gegeten, het was niet bijzonder lekker, ook niet slecht maar het minst van alle keren. Na nog een kwartier in de bus en langs zeer deprimerende buitenwijken gereden te zijn arriveerden we bij het hangende klooster. Dit is een van de meest bekende en meest gefotografeerde plekken van China.
