2017 China
2017-08-30 Pingyao
china-2017-08-30-085217.jpg
Nog even wat wetenswaardigheden over deze stad. Er zijn 3800 historische huizen, waarvan sommige nog dateren uit de tijd van de Mongolen. In de 19e eeuw was Pingyao een centrum van de Shanxibanken, die voor andere banken en de staat door wisselbrieven, dus door verrekening, grote geldbedragen van de ene plek naar de andere plek in China transfereerden. De oude binnenstad is sinds 1370 volledig omringd door een 6,4 kilometer lange stadsmuur, die vanaf de zes stadspoorten kan worden beklommen.
china-2017-08-30-091715.jpg
Na het ontbijt ( we mogen gelukkig weer terug naar onze ‘oude’ kamer) gaan we met de groep en onze Chinese gids Vicky (een schatje, met een heerlijk vrolijk koppie) op weg naar deze muur. We beklimmen de muur vanuit het Zuid Oosten. We lopen zo’n drie kilometer over deze muur en hebben mooie uitzichten over de woonwijkjes buiten de muur. Voor we de muur bereikt hadden heeft het fototoestel alweer overuren gedraaid. Ik heb soms moeite om de groep bij te houden zulke leuke foto’s kan en moet ik onderweg maken.
china-2017-08-30-092008.jpg
Wat je hier ook veel ziet zijn echte krekels die in kleine kooitjes zitten. Ze staan daar voor de verkoop! Er zit geen blaadje in het kooitje niets, eigenlijk heel erg zielig. Als je aan de Chinezen vraagt of je hun kindje mag fotograferen dan zeggen ze eigenlijk geen van allen nee en wat een schatjes zijn het. Om mij moeten ze vaak hard lachen, zo’n grote blonde vrouw! Ik word ook vaak ongeneerd van top tot teen opgenomen en als ik dan Ni hao (goeiedag) zeg liggen ze helemaal dubbel van het lachen. Na de muur gaan we door naar Weststreet.
china-2017-08-30-112846.jpg
Aan deze straat ligt de Rishengchang, de oudste bank van Shanxi. Wat (uiteraard) inmiddels een museum is. Was erg leuk om te zien, er waren zelfs nog documenten en telramen uit de begintijd van deze bank. Belangrijke klanten konden er ook overnachten en de medewerkers bleven ook in de bank overnachten. De bank was dan ook in het bezit van een keuken en gastenkamers. De documenten kregen een watermerk zodat deze op echtheid beoordeeld konden worden in andere delen van China. Als medewerker van een bank (je werd intern opgeleid) verdiende je bovengemiddeld, het was daarom ook een heel gewilde baan.
china-2017-08-30-141108.jpg
De stad heeft diverse musea maar ja de tijd tikt door. We gaan weer terug naar ons Guesthouse voor de lunch. Je moet echt heel goed onthouden waar het ligt want het stikt hier niet alleen van de winkeltjes, musea, eethuizen en massagelokalen maar ook van de Guesthouses, die allemaal op elkaar lijken. Ik heb niet zoveel trek dus hou me bij de groenten. Na de lunch wil ik graag langs de toeristenwinkeltjes. Ron loopt eerst nog even mee omdat hij denkt dat het niet veilig is als ik alleen ben. Ik voel me totaal niet onveilig en Ron wil even rust en gaat terug naar de hotelkamer. Na anderhalf uur ben ik uitgewinkeld en in het bezit van een blikken kinderspeelgoedje voor Brun, een mooi klein schaaltje voor mezelf en een handcrème die in de leukste verpakking zit die je kunt bedenken. Dat is alles en ik heb wel 75 Yuan uitgegeven, nog geen 10 euro. Ik haal Ron op in het Guesthouse.
china-2017-08-30-144835.jpg
We gaan naar een tentje waar we hebben gezien dat zij appeltaart hebben en Lipton thee i.p.v. de hele tijd die Jasmijn thee. Lekker hoor maar een kop ‘gewone’ thee is toch ook wel eens lekker. De appeltaart wordt geserveerd met ijs en smaakt redelijk goed, ik mis de kaneel. Om 17.00 uur worden we weer verwacht bij de massagesalon. Anderhalf uur later komen we er weer herboren vandaan. Wat hebben die kleine vrouwtjes toch een enorme kracht in hun handen. Het was heerlijk, we lagen gebroederlijker naast elkaar geklemd op een matras die weer tegen een deur geklemd zat. De dames kropen er nog tussen of zaten bovenop ons.
china-2017-08-30-161720.jpg
Terug in het Guesthouse een heerlijke douche genomen en teug naar Sokura, een restaurantje waar we gisteravond hebben gegeten en waar we vanmiddag voor de appeltaart waren. Ron heeft spaghetti genomen en ik lasagne, lekker hoor en weer wat anders dan het chinese eten. Ivonne heeft gezellig bij ons aan tafel gezeten. Inmiddels is het alweer half tien en zijn we terug in het Guesthouse. Mijn koffer is één grote bende en die ga ik nog opnieuw inpakken, daarna naar bed want we moeten er uiterlijk 6 uur uit. We gaan met een bullet train naar Xi’an, waar we ons onvoorstelbaar op verheugen (het 2000 jaar oude Terracotta leger).
©opyright Neys4U 2004-2024