Ron en Marianne op reis View Article

Na een vroeg ontbijt (half 7) werden de koffers weer in de golfkarretjes geladen (gelukkig waren er nog geen winkeltjes open en mochten de karretjes tot voor het Guesthouse rijden). Buiten de stadsmuur gingen de koffers weer in de bus en samen met ons op weg naar het station. Hier arriveerden we iets voor achten, de trein naar Xi’an zou om 10 voor 9 vertrekken. Alles in China verloopt zeer georganiseerd en gedisciplineerd. Dit begon al met het feit dat we de kaartjes op naam uitgereikt kregen, ook staat je paspoortnummer erop vermeld, evenals het rijtuig- en stoelnummer. Voor we het station daadwerkelijk in mochten moesten onze tassen en koffers door de scanner en werden wijzelf gefouilleerd.

Daarna gaan we door een poortje waar onze kaartjes nog met de hand geknipt worden en mogen we het perron op waar we alleen op die plek mogen gaan staan waar je straks in moet stappen. Het oogt zeer rustig op het perron omdat je er alleen mag staan als je ook daadwerkelijk met de trein gaat reizen. Daar kwam een mooie witte trein, we kregen drie minuten om in te stappen en dat is vrij kort met 30 mensen en minimaal 30 koffers. Na wat geharrewar over waar we nu de koffers moesten laten, want ze mochten niet bij je stoel, konden we gaan zitten en genieten van het landschap.

De trein heeft al snel een snelheid van 240 km per uur! Je merkt er echt helemaal niets van, ook niet als je naar buiten kijkt. Onze treinen in Nederland schommelen heen en weer en maken lawaai en deze trein was heel stil en bewoog nauwelijks (alleen voorwaarts). We stoppen wel regelmatig op een station. In de trein lopen stewardessen in mooie pakjes, bij wie je wat te eten en te drinken kunt kopen. Ook komt er minimaal elk kwartier een mevrouw voorbij met een blik en veger die elk stofje (bestaand of niet bestaand) opveegt. Na elk station krijgen we informatie over wat je moet doen om je eigen veiligheid te garanderen, over waar we naar toe gaan en hoe laat we daar zullen zijn.

Het wordt zowel in het Chinees als in het Engels gezegd. Wat trouwens sowieso opvalt is dat overal een Engelse vertaling bijstaat, of het nu om de verkeersborden gaat, straatnamen of winkels etc. Best gek want de gemiddelde Chinees begrijpt werkelijk waar, echt geen enkel woord Engels. De toiletten aan boord zijn net als vrijwel overal sta – toiletten en kunnen werkelijk ongelooflijk stinken. Na ongeveer drie uur zijn we 550 km verder en arriveren we in Xi’an.

Stomverbaasd kijk ik naar een legertje vrouwen die met sop emmers en doeken komen aanrennen en de trein beginnen schoon te maken. Aan de buitenkant wel te verstaan. De ramen worden gezeemd, de hele trein wordt gesopt en binnen worden door middel van een pedaal alle stoelen omgedraaid, zodat iedereen straks in de juiste rijrichting zit. Wederom onvoorstelbaar gedisciplineerd. Het station is enorm groot (lijkt wel een vliegveld) en nergens is een bagagekarretje te ontdekken. Dat betekent dat Ron onze twee koffers bijna een kilometer door het hele station achter zich aan moet trekken (volgend jaar komen er echt koffers met een duwstang en vier wieltjes). Ik had het minder lastig want ik liep met de twee handbagage koffertjes, die wel in het bezit zijn van vier wieltjes en een duwstang. Eenmaal buiten moest er nog 500 meter met de koffers gezeuld worden omdat de bus niet vlak voor het station mocht parkeren. Hier maken we ook kennis met Harry, onze gids tijdens het verblijf in Xi’an.

De bedoeling is om direct een Pagode te gaan bezoeken. Ivonne stelt echter voor om dit morgen te doen. Omdat het weer vandaag zo mooi is en er morgen regen wordt voorspeld lijkt het haar een beter idee om vandaag de oude stadsmuur te bezoeken en er (optioneel) een rit met de fiets over te maken.

Er wordt morgen regen voorspeld en dan is het natuurlijk niet leuk om te fietsen. Morgen gaan we ook naar het Terracotta leger en dat is voornamelijk binnen. Iedereen kan zich in de wisseling vinden. Eenmaal op de muur aangekomen konden we kiezen uit twee losse fietsen of een tandem. Omdat de tocht iets meer dan 12 km zou zijn kozen we voor de tandem. Enfin, ik vond het een drama. Het was bloedheet en daar zaten we op fietsen die bedoeld zijn voor Chinezen. Het waren een soort mountain bikes (ook de tandem) waarvan het stuur niet versteld kon worden. Het zadel kon gelukkig omhoog (anders knalde je met je benen tijdens het peddelen tegen je stuur) maar daardoor hing je helemaal voorover.

Halverwege kwamen we een post tegen waar je kon wisselen van fiets als er iets mee aan de hand was. Wij wilden twee losse fietsen en nee dat kon en mocht niet. Het gekke was dat de tandem net zo duur was als twee losse fietsen dus dat zou niet uit moeten maken). Maar nee is nee in China. Onderweg hadden we uitzicht op vele torenflats en ook kwamen we twee bruidjes tegen. Zij lieten hun bruidsreportage op de muur maken.

Om de tweehonderd meter stond er een schoonmaker met blik en veger om de muur onberispelijk schoon te houden, want dat is China, onberispelijk schoon. Ik vond er geen zak aan en het zweet stroomde van mijn rug, het enige wat ik kon denken was “had ik maar nooit gedaan”. Weer een halte verder waren ze wat vriendelijker en mochten we verder op 2 fietsen. Wat overigens net zo vreselijk fietsen was, maar dit terzijde. Wij kwamen als eerste weer aan (ik wilde maar doorfietsen om het zo snel mogelijk achter de rug te hebben hahaha). Niet iedereen was gaan fietsen maar degene die wel waren gegaan waren erg enthousiast. Behalve ik.

Om 18 uur waren we in het hotel waar we de komende twee nachten zullen verblijven. Om 19 uur is het alweer verzamelen geblazen want we gaan naar een Tang Dynastie Music and Dance show in het Shanxi Grand Theater. Hier zal het verleden van Xi’an tijdens de Tang dynstie worden uitgebeeld. Vooraf krijgen we dumpling diner, de één na de andere lekkere dumpling werd ons voorgeschoteld. Het was wel even dooreten want om 8 uur begon de show. Harry had echt geweldige plaatsen voor ons geregeld en we zaten helemaal vooraan.
De show was zeer kleurrijk en duurde een uur. De kostuums waren prachtig en de vrouwen leken soms net poppetjes, ze zijn zo frêle en hebben mede door de make-up denk ik, bijna porseleinen gezichtjes. Rond 22 uur waren we weer in het hotel. Het weer is heerlijk, het is echt zo’n zwoele zomeravond en we besluiten nog even door wat straten te gaan kuieren.

We zitten in de ommuurde oude stad. Het is een studentenstad en dat is te merken, het straalt iets heel gezelligs uit. Overigens geldt dit alleen voor de ommuurde oude stad, daarbuiten is het één jungle van hoge afgrijselijke betonnen flatgebouwen. De stad blijkt prachtig verlicht te zijn, de muur en de wachttorens, als ook de Bell- en de Drumtower. Het lijkt wel een sprookje waarin we rond lopen. Waarbij we onmiddellijk weer in het heden zaten toen we Miss Etam, Zara en C&A tegenkwamen, dat geloof je toch niet.

Daarentegen zitten er ook van die super de luxe winkels, die Chanel en Rolex etc verkopen. Rond 23.30 uur gaan we weer terug naar het hotel waar ik absoluut geen puf meer heb om aan dit blog te werken. Bovendien moeten we morgen weer vroeg op omdat we naar het Terracotta leger zullen gaan, wat ons betreft één van de hoogtepunten van deze reis. Ik besluit toch maar om te gaan slapen en morgen (vandaag) verder met het blog te gaan.

2017-08-31 Pingyao – Xi’an