Ron en Marianne op reis View Article

Na een redelijke nacht, de Chinezen zijn toch wel erg gek op hele harde matrassen, staan we om half 8 op. We gaan ontbijten en maken de koffers in orde. We gaan nog het één en ander bekijken voor we op weg gaan naar het station. De koffers blijven de rest van de dag in de bus staan. Als eerste gaan we naar het Shanxi historisch museum. Dit is één van de belangrijkste archeologische musea van het land.

Ik had er eigenlijk niet zoveel zin in. Het is heel erg maar soms voel je je verzadigt met alle dingen die je te zien krijgt. Het museum stelde trouwens helemaal niet teleur, integendeel het was een erg mooi museum waar we met veel plezier hebben rondgelopen. Ook stonden er een aantal soldaten van het Terracotta leger opgesteld die in zijn geheel opgegraven waren. Op foto’s was te zien wat de kleuren waren van de beelden voor de kleur verdween.

Aan een muur hingen allemaal portretten van de gezichten van de soldaten en zo kon je goed zien dat geen één gezicht hetzelfde was. Verder waren er uit verschillende dynastieën veel prachtige voorwerpen te zien. Ook veel Boedhabeelden, van goud, porcelein en jade.

Na het museum gingen we op weg naar de grote Moskee (uit de achtste eeuw). De hoofdstraat van de moslimwijk is één grote chaos van eettentjes, neonreclames, souvenier winkeltjes en wat al niet meer. We lopen opeens tegen een slager aan die midden op de stoep een geit staat te slachten, dat weten we omdat we zijn kop op straat zien liggen. Ingewanden lagen er gebroederlijk naast, fascinerend om te zien.

De moskee, die vooral bezocht wordt door de Hui- bevolking, vormt het centrum van de moslimwijk van Xi’an. Het bijzondere aan de Moskee is vooral dat het in Chinese stijl is gebouwd, op enkele Arabische versieringen na. Iedereen mogen we fotograferen en het is een mooie serene plek. Tot we nog iets verder doorlopen en wederom op een slachtpartij stuiten, nu gaat het om een koe. Ze vinden het totaal niet erg dat we er naar kijken. Een paar meter verder hangen een aantal geiten en het vlees wordt direct verhandeld. Mijn god wat is het allemaal onhygiënisch, ze werken met blote handen, gooien het vlees op houten tafels en het wordt rechtstreeks in plastic zakken gestopt.

Er wordt opgeroepen tot het gebed en wij lopen er nog wat rond en maken veel foto’s. Na dit bezoek, het is inmiddels half 2 mogen we de tijd zelf invullen. Om 17 uur worden we weer verwacht bij de toegang tot de moslim wijk. Wij gaan gezellig op stap met Karin en Jürgen. Eerst maar een kop koffie en thee.

Het was een kledingwinkeltje die dit ook verkocht, heel grappig. Er stonden twee tafeltjes en wat stoelen op straat en daar kon je zitten. Hier bleken Ivonne en Peter en Marijke (van ons gezelschap) ook te zitten. Even rustig gezeten en gezellig gekletst. Daarna wat souvenirwinkeltjes afgelopen. Karin kocht drie schattige Chinese jurkjes voor haar kleindochters en ik heb er nog twee mooie shawls gekocht

Eenmaal terug op de hoofdstraat hoorden we een hoop kabaal, nieuwsgierig als ik ben moest ik even gaan kijken. Nu was ik niet de enige want de Chinezen zelf kwamen er ook gelijk op af. Er werden twee mannen, jongetjes eigenlijk, door de politie tegen de grond gewerkt, één kreeg er pepperspray in zijn ogen gespoten, hup handboeien om en daar werden ze meegenomen. We denken dat ze of zakken hadden gerold of iets hadden gestolen. Na dit incident (wat zou er met die mannetjes gebeuren, ik denk dat de politie hier niet mals is) zijn we rustig richting het begin van de Hoofdstraat gelopen. Uiteindelijk hebben we nog heerlijk in een restaurantje Dumplings gegeten. De serveersters wilden wel met ons op de foto, de kok kwam er ook gezellig bijstaan.

Op straat is werkelijk van alles te zien, karkassen van geiten, gefrituurde krabben en inktvissen op stokjes, die ze eten als of er een sateetje wordt gegeten, prachtig gemaakte ijsjes, suikerwerk, brood en ook de onvermijdelijke souvenirs. Klokslag 17 uur waren we weer waar we moesten zijn. De bus kwam er weer aan en we gingen richting station. In de bus hebben we afscheid genomen van de gids Harry, een zeer innemende man die ons behoorlijk eerlijk het één en ander over het leven in China heeft verteld. Rond half zes kwamen we in een complete chaos terecht, het was een drukte van jewelste.

Dit was een ouder station en wij waren beslist niet de enige. Hier ging het ook niet zo gedisciplineerd, iedereen probeerde voor te dringen. We moesten door een nauwe doorgang en direct daarna moesten de koffers en handtassen door de scanner. Je kreeg amper de tijd om ze er aan de andere kant weer af te halen. Intussen moest je zelf ook nog door een poortje en wederom een (halfwas) fouillering. Mijn koffer moest open omdat ik spuitbussen bij me had. Ivonne had al verteld dat het mogelijk zou zijn dat je deze in moest leveren. Oh neeeee, mijn haarlak en deodorant, ik moet er niet aan denken. Ik haal als eerste maar de deodorant er uit, Ron doet voor wat er mee moet gebeuren en pfffff gelukkig het mag terug de koffer in en de koffer kan dicht.

We lopen in ganzenpas naar de roltrap op weg naar de wachtruimte, die inmiddels langzaam volstroomt. Na hier een half uurtje in de bloedhitte gezeten te hebben gaan wij wederom in ganzenpas naar het perron. De trein staat al klaar. Wij moeten coupé negen hebben, hier zit iedereen die een tweepersoons coupé heeft geboekt. Dit is ongeveer de helft van de groep, de anderen gaan met z’n vieren in een coupé. Het ziet er ouderwets maar heel leuk uit. Twee bedden, een tafeltje met fauteuil en niet geheel onbelangrijk een eigen WC.

Na een kleine 20 minuten gaan we vertekken, inmiddels is het kwart over 7 in de avond. De trein rijdt met een aardig gangetje en wiebelt net zo erg als de Nederlandse treinen. We komen vele passerende treinen tegen en dan merk je altijd weer met wat voor snelheid er wordt gereden. Het zijn voornamelijk lange goederentreinen. In het begin zijn er nog wat stations waar gestopt wordt en op een gegeven moment staan we ook nog even een kwartier stil, waarom weten we niet want het is inmiddels donker.Hierna werd er niet meer gestopt en blijkbaar rijden we nu direct door. Ik moet er nog achteraan hoeveel kilometer deze treinreis is, want we zitten 13 uur in deze trein, ik vermoed dat het wel tegen de 1000 km. zal lopen. Ron heeft de bedden opgemaakt en ik besloot om aan het blog te gaan werken om zo weer bij te komen. We maken zo ontzettend veel mee dat je, als je het niet regelmatig opschrijft, direct ook weer dingen vergeet. Niet wat we bezocht hebben maar juist de dingen erom heen.

Oh ja, nadat we de coupé betrokken hadden kregen we van de conducteur een thermoskan warm water, om zelf koffie en thee te maken (zakjes hebben we bij ons maar geen kopjes, gelukkig hebben Hilde en Pieter bekertjes voor ons). Hierna kun je de kan als je wilt zelf gaan vullen in de gang. Ook moeten de tickets ingeleverd worden en krijgen we er twee plastic kaartjes voor terug die op de tafel bewaard moeten worden. In de ochtend vindt er dan weer een wisseling plaats, zij het plastic kaartje, wij de tickets. Geen flauw idee wat het doel hiervan is, maar het heeft ongetwijfeld een reden. Ik typ me een ongeluk met het één en ander aan papieren om me heen om te proberen niets te vergeten.

Om 23 uur gaan we proberen om te gaan slapen. Ik slaap niet veel, wederom een heel hard matrasje maar wel een heerlijk dekbed, ik lig lekker te schommelen en te luisteren naar de passerende treinen. Je weet dat er één aankomt omdat er van beide kanten getoeterd gaat worden. Rond 6 uur zijn we weer klaarwakker en gaan we uit de veren. Ons ontbijt bestaat uit een lekkere kop thee (en koffie) , een banaan en yoghurt. Nu dit blog daadwerkelijk afgeschreven, dus yeeee ik ben weer bij. Nu gewoon maar rustig afwachten wanneer we aankomen. We gaan verkreukeld en al direct een stadstour maken omdat we pas aan het eind aan de middag in het hotel terecht kunnen. PS we rijden gemiddeld 114 km per uur lezen we net op de lichtkrant die in de gang hangt.

2017-09-02 Xi’an – Suzhou nachttrein