Een deel van de groep stond om 8 uur klaar om met Ping Ping op weg te gaan naar de Maglev trein. Deze magneet trein rijdt in 7 minuten vanuit Shanghai naar de luchthaven met een tot nu toe maximale snelheid van 450 kilometer per uur. Normaal gesproken, als het verkeer mee zou zitten doe je hier drie kwartier over en nu dus 7 minuten, niet te geloven toch en dat willen wij graag meemaken.

De bus brengt ons door het drukke verkeer (je zult maar buschauffeur zijn in Shanghai, petje af) naar het treinstation. Het lijkt bijna een Efteling excursie we gaan namelijk direct met dezelfde trein weer terug. Een ritje dus van totaal 14 minuten. Onderweg mooie foto’s kunnen maken van de wegen die over en onder elkaar doorlopen.

Op het station koopt Ping Ping de kaartjes en gaan wij weer door de controle (tassen af, door een detectiepoortje etc). We mogen pas het perron op als de trein er staat, die er uit ziet als een doodnormale trein, oké wel een hele moderne trein. We nemen plaats en wachten af. Wow, binnen twee minuten zitten we al op bijna 300 kilometer per uur. Je ziet het landschap wel snel voorbij gaan, snel maar dan…….op het moment dat de trein dan nog sneller gaat en al over de 400 km rijdt, dan merk je het echt. Het landschap vliegt voorbij en het voelt ook heeeeel snel. Ping Ping vertelt dat we op moeten letten wanneer de trein vaart mindert naar 360 kilometer, dan zal er namelijk een trein passeren, deze trein zit dan ook op een snelheid van 350, 360 kilometer per uur.

Sneller mogen ze elkaar niet passeren (weet niet precies waarom maar dit zal vast een goede reden hebben). In, werkelijk waar, een flits zie ik iets langs het raam vliegen, mijn god dat was de passerende trein. Dan pas realiseer je je dat je elkaar dus met 700 km per uur passeert. Wat een geweldige belevenis. Precies 7 minuten na vertrek arriveren we op de luchthaven en blijven we in de trein voor het ritje terug. Die wederom dezelfde ervaring opleverde. Wat zijn we blij dat we het gedaan hebben, dit was zo’n ongelooflijke belevenis. We rijden terug naar het hotel om de rest van de groep op te halen (een aantal heeft besloten om zelf Shanghai te gaan ontdekken).

We gaan naar een zijde-atelier, waar je dekbedden- en overtrekken kunt kopen van zuiver zijde. Nu zijn we dat niet van plan (hoewel de prijs nog best meevalt) maar er wordt ook uitgelegd hoe de zijdevlinder de eitjes legt, welke stadia doorlopen worden totdat de pop volledig in de zijdecocon zit en hoe het verder verwerkt wordt en dat vinden wij wel erg interessant. Er liggen een aantal poppen en als je de cocon schudt hoor je de pop rammelen.

Je zou als je wilt, de pop kunnen opeten, smaakt naar kip zegt men. Elke cocon bevat meer dan een kilometer zijdedraad. Voor dekbedden worden alleen cocons gebruikt die twee poppen bevatten, ik weet niet meer waarom. Daarna komen we langs een machine die laat zien hoe de draad gesponnen wordt, de coconnetjes liggen eerst in het water te weken. De machine wordt even aangezet voor ons en als de draad op spoelen terecht komt zie je al de prachige glans en begrijp je meteen waar de term zijdeglans vandaan komt.

Daarna laten ze zien als de cocon met de hand nat wordt gemaakt, de pop er uit wordt gehaald hoe de cocon met twee handen uitgespreidt over een driehoek wordt gehangen die ongeveer 30 cm is. Als dit droog is wordt het door een aantal vrouwen uitgespreid tot de grootte van een tweepersoonsdekbed, allemaal van dit kleine coconnetje, heel bijzonder. Uiteraard is één laag niet genoeg en volgen er velen totdat de juiste dikte is bereikt.

Ja, was heel leuk om te zien, daarna volgde voor ons het niet interessante deel, je kon natuurlijk zo’n dekbed in alle soorten en maten kopen. Direct daarna had je nog een winkel met zijden kleding en shawls, met prints die wij van zijn lang zal zijn leven niet zullen dragen. Dus even gewacht op twee medereizigers die wel een dekbed kochten en weer snel naar de bus. We gaan naar het oude centrum waar we een klassiek Chinese tuin gaan bezoeken van 450 jaar oud, de Yu Yuantuin.

Rond deze tuin liggen veel nagebouwde, veel te grote decoratieve gebouwen vol souvenirwinkels. Wel leuk om te zien, dat wel en beter dan al die enorme torenflats. De tuin werd in de 16e eeuw aangelegd door een hoge ambtenaar maar raakte in verval. Hij werd zelfs een tijdje gebruikt als buitenlandse militaire verblijfsplaats. In de 19e eeuw is de tuin door rijke kooplieden opnieuw ingericht. Je bereikt de tuin door een zigzag brug te volgen (die de boze geesten op een afstand houdt) en dan ben je verbaasd om weer in een oase van rust terecht te komen middenin zo’n hectische miljoenenstad.