2017 China
2017-09-06 Shanghai
china-2017-09-06-084648.jpg
Een deel van de groep stond om 8 uur klaar om met Ping Ping op weg te gaan naar de Maglev trein. Deze magneet trein rijdt in 7 minuten vanuit Shanghai naar de luchthaven met een tot nu toe maximale snelheid van 450 kilometer per uur. Normaal gesproken, als het verkeer mee zou zitten doe je hier drie kwartier over en nu dus 7 minuten, niet te geloven toch en dat willen wij graag meemaken.

De bus brengt ons door het drukke verkeer (je zult maar buschauffeur zijn in Shanghai, petje af) naar het treinstation. Het lijkt bijna een Efteling excursie we gaan namelijk direct met dezelfde trein weer terug. Een ritje dus van totaal 14 minuten. Onderweg mooie foto’s kunnen maken van de wegen die over en onder elkaar doorlopen.
china-2017-09-06-090556.jpg
Op het station koopt Ping Ping de kaartjes en gaan wij weer door de controle (tassen af, door een detectiepoortje etc). We mogen pas het perron op als de trein er staat, die er uit ziet als een doodnormale trein, oké wel een hele moderne trein. We nemen plaats en wachten af. Wow, binnen twee minuten zitten we al op bijna 300 kilometer per uur. Je ziet het landschap wel snel voorbij gaan, snel maar dan…….op het moment dat de trein dan nog sneller gaat en al over de 400 km rijdt, dan merk je het echt. Het landschap vliegt voorbij en het voelt ook heeeeel snel. Ping Ping vertelt dat we op moeten letten wanneer de trein vaart mindert naar 360 kilometer, dan zal er namelijk een trein passeren, deze trein zit dan ook op een snelheid van 350, 360 kilometer per uur.
china-2017-09-06-093534.jpg
Sneller mogen ze elkaar niet passeren (weet niet precies waarom maar dit zal vast een goede reden hebben). In, werkelijk waar, een flits zie ik iets langs het raam vliegen, mijn god dat was de passerende trein. Dan pas realiseer je je dat je elkaar dus met 700 km per uur passeert. Wat een geweldige belevenis. Precies 7 minuten na vertrek arriveren we op de luchthaven en blijven we in de trein voor het ritje terug. Die wederom dezelfde ervaring opleverde. Wat zijn we blij dat we het gedaan hebben, dit was zo’n ongelooflijke belevenis. We rijden terug naar het hotel om de rest van de groep op te halen (een aantal heeft besloten om zelf Shanghai te gaan ontdekken).

We gaan naar een zijde-atelier, waar je dekbedden- en overtrekken kunt kopen van zuiver zijde. Nu zijn we dat niet van plan (hoewel de prijs nog best meevalt) maar er wordt ook uitgelegd hoe de zijdevlinder de eitjes legt, welke stadia doorlopen worden totdat de pop volledig in de zijdecocon zit en hoe het verder verwerkt wordt en dat vinden wij wel erg interessant. Er liggen een aantal poppen en als je de cocon schudt hoor je de pop rammelen.
china-2017-09-06-105830.jpg
Je zou als je wilt, de pop kunnen opeten, smaakt naar kip zegt men. Elke cocon bevat meer dan een kilometer zijdedraad. Voor dekbedden worden alleen cocons gebruikt die twee poppen bevatten, ik weet niet meer waarom. Daarna komen we langs een machine die laat zien hoe de draad gesponnen wordt, de coconnetjes liggen eerst in het water te weken. De machine wordt even aangezet voor ons en als de draad op spoelen terecht komt zie je al de prachige glans en begrijp je meteen waar de term zijdeglans vandaan komt.

Daarna laten ze zien als de cocon met de hand nat wordt gemaakt, de pop er uit wordt gehaald hoe de cocon met twee handen uitgespreidt over een driehoek wordt gehangen die ongeveer 30 cm is. Als dit droog is wordt het door een aantal vrouwen uitgespreid tot de grootte van een tweepersoonsdekbed, allemaal van dit kleine coconnetje, heel bijzonder. Uiteraard is één laag niet genoeg en volgen er velen totdat de juiste dikte is bereikt.
china-2017-09-06-122915.jpg
Ja, was heel leuk om te zien, daarna volgde voor ons het niet interessante deel, je kon natuurlijk zo’n dekbed in alle soorten en maten kopen. Direct daarna had je nog een winkel met zijden kleding en shawls, met prints die wij van zijn lang zal zijn leven niet zullen dragen. Dus even gewacht op twee medereizigers die wel een dekbed kochten en weer snel naar de bus. We gaan naar het oude centrum waar we een klassiek Chinese tuin gaan bezoeken van 450 jaar oud, de Yu Yuantuin.

Rond deze tuin liggen veel nagebouwde, veel te grote decoratieve gebouwen vol souvenirwinkels. Wel leuk om te zien, dat wel en beter dan al die enorme torenflats. De tuin werd in de 16e eeuw aangelegd door een hoge ambtenaar maar raakte in verval. Hij werd zelfs een tijdje gebruikt als buitenlandse militaire verblijfsplaats. In de 19e eeuw is de tuin door rijke kooplieden opnieuw ingericht. Je bereikt de tuin door een zigzag brug te volgen (die de boze geesten op een afstand houdt) en dan ben je verbaasd om weer in een oase van rust terecht te komen middenin zo’n hectische miljoenenstad.
china-2017-09-06-145452.jpg
Hierna volgde de lunch en konden we een tijdje rondlopen in de Yuan bazaar. Wat een troep wordt er toch verkocht, heel erg veel van wat we niet willen hebben en af en toe komt er toch iets leuks voorbij. Het is warm, erg warm, het zit inmiddels wel tegen de 38 graden aan en we gaan op weg naar de in het noorden van deze wijk gelegen Yufo Si tempel (ofwel de Jade Boedha Tempel). Hij werd ongeveer 100 jaar geleden gebouwd om twee waardevolle Jade boedha figuren in onder te brengen.

Een monnik had die meegebracht van een Pelgrimstocht naar Birma. Ik zou zeggen gestolen, maar daar zullen de monniken vast anders tegen aan kijken. Het zijn trouwens twee prachtige jade beelden. Op de beelden na werd er in ganzenpas door en om het tempelcomplex heengelopen, we hadden niet zoveel zin meer en we zijn een beetje Tempel moe. Wat we wel weer interessant vonden en waar we een tijdje naar hebben staan kijken is dat ze de hoofdtempel een paar meter verplaatst hadden om deze straks terug te zetten op een nieuwe fundering, knap stukje vakwerk.
china-2017-09-06-192448.jpg
Waar je in China ook kijkt er wordt gebouwd, het lijkt wel of geen enkel gebouw een houdbaarheidsdatum heeft van langer dan 20 jaar. In de plaats ervan komen hoge en nog hogere torenflats. Of het nu midden in het centrum van een miljoenenstad is of op het platteland, gebouwd wordt er. In China wordt je nooit eigenaar van de grond, je kunt tegenwoordig wel huizen kopen maar het de staat gerieft om op jouw stukje grond iets anders neer te zetten ga je er hoe dan ook uit. Het wordt voor deel van de groep (er zijn twee reizen samengevoegd vanf Beijing) de laatste avond in Shanghai. Een deel blijft hier tot vrijdag en vliegt dan terug naar Nederland en o.a. wij vliegen morgen naar het zuiden van China om daar nog een paar dagen door te brengen. Ivonne wil Shanghai op een leuke manier afsluiten door naar de wijk Tianzifang te gaan.
china-2017-09-06-193314.jpg
Momenteel de meest trendy wijk van Shanghai. In eerste instantie hadden we geen zin, alleen maar omdat we moe zijn en zeiknat van het zweet. We blijven namelijk een klein uur in het hotel, net tijd genoeg voor een douche en gaan dan weer op weg met de bus maar wat zijn we blij meegegaan te zijn.

Tianzifang is alleen maar laagbouw midden in het centrum. Het zijn echt oude pandjes waar heel veel kunstenaars zitten, enige restaurantjes en gezellige barretjes, oh en niet te vergeten fantastische winkeltjes. De sfeer is heel goed, veel jonge mensen en gelukkig geen vreselijke doorsnee souvenirwinkeltjes. We gaan naar een hartstikke leuk terras (tussen de pandjes in) om te toasten met Ivonne (13 mensen zien haar vanaf morgen niet meer) en Yeahhhh ik drink mijn eerste glas droge witte wijn in China en ik kan niet anders zeggen hij smaakte prima. Daarna ging ieder apart op pad. Ik kwam een geweldig sieradenwinkeltje tegen waar ik wel zo’n mooie armband heb gekocht van gepolijste steentjes en zaden.
china-2017-09-06-213218.jpg
Ik kan hem ook als ketting dragen. Als hij 4 maal gedraaid om mijn arm zat was hij net iets te strak. Geen probleem, het meisje in de winkel ging hem gewoon opnieuw rijgen met extra kralen en nu zit hij perfect. Ik ben er zo blij mee. Ron en ik hebben er niet meer gegeten gewoon omdat ik er niet genoeg van kreeg om door die straatjes te slenteren.

Beeldige kledingwinkeltjes, voor zowel vrouwen als kinderen, Naomi zou haar hart hierop halen. Verder was ik op zoek naar een poster van de de Shanghai ladies. Mooie foto’s van prachtige Chinese vrouwen uit de jaren 30.
china-2017-09-06-201120.jpg
Ik heb het niet kunnen vinden, wel ansichtkaarten hiervan. Voordat we weer bij de ontmoetingsplek (bijna altijd Starbucks) moeten zijn snel lekkere broodjes/koeken bij een warm bakkertje gehaald. Die eten wel op in het hotel. Wat is dit een geweldige wijk, hier had ik wel de hele dag willen doorbrengen.

Om 10 uur waren weer in het hotel waar we afscheid hebben genomen van een deel van de groep. Morgen heerlijk uitslapen want we hoeven pas om 12 uur van de kamer af en om 13 uur naar het vliegveld. Ik besluit dat ik dan ook tijd genoeg heb om deze dag morgenochtend te beschrijven. Ron is alvast foto’s aan het uitzoeken en ik ga de krant lezen. Het was weer een volle maar onvergetelijke dag.
©opyright Neys4U 2004-2024