Ron en Marianne op reis View Article

Om zes uur ging de wekker, ohhh dat bed gaat steeds lekkerder liggen. Toch maar vlot opgestaan en ontbeten. Dit vond plaats op de 27e verdieping, a room with a view :). Om half acht stappen we (yeahhhhhhhh) in een nieuwe bus. Dus geen rammelende ramen of kapotte airco. Onderweg verteld Robbert de gids nog wat wetenswaardigheden. Vroeger werd er veel rijst geteeld maar omdat dit te weinig oplevert zijn ze al jaren geleden overgestapt op bloemen en fruit. Vooral de lychees doe het hier erg goed. Gisteren zei ik al dat het treinstation op een vliegveld leek, nou er is een nieuw treinstation in aanbouw en dat wordt de grootste ter wereld! Er is zo’n goed spoornet rondom Guangzhou dat de je binnen een uur rond de hele stad kunt rijden. Onderweg zien we nog een eendenfokkerij en ruim op tijd arriveren we bij de Ferry.

Hoe is het mogelijk , maar het is er helemaal niet druk. We moeten een nieuw formulier invullen wat we straks bij de douane af moeten geven in Hongkong. Het hoort wel bij China maar nog niet helemaal. Je moet ook met Hongkong dollars betalen. Hup daar gaan de koffers weer door de scanners en we krijgen een stempel in ons paspoort dat we China verlaten. Ga ik China missen, ik weet het niet. Ik vind het een verschrikkelijk druk land met toch wel een bijzondere bevolking en bijzondere gewoonten. Om nog een voorbeeld te geven, de supermarkten zijn mooi en schoon maar al het vlees wordt gewoon met hun handen beetgepakt (onverpakt!) en willen ze het toch niet hebben dan wordt het weer teruggelegd, gadverdamme dit zou bij ons nooit gebeuren.

Ze begrijpen over het algemeen geen woord Engels en klantvriendelijk zijn ze ook niet echt. Je sjouwt je bijvoorbeeld wezenloos met je koffers en nergens zijn bagagewagentjes te vinden. Daarnaast zijn ze met zovelen pfff daar kun je je geen voorstelling van maken. Het zal allemaal wel tot me door dringen als we thuis zijn. Nu zit mijn hoofd overvol met indrukken. Om half 9 zitten we op de Ferry (een Catamaran die minstens 70 km per uur zal gaan) die ons via de Pearl river en een stukje zee naar Hongkong zal brengen.

De reis verloopt goed en Ivonne verteld nog vele wetenswaardigheden over de stad en wat er interessant of leuk is om te doen. Om kwart voor 12 meren we aan en gaan we weer langs de douane. De Yuans die we nog hebben worden ingeruild voor Hongkong dollars. We gaan gelijk door een aantal dingen bekijken met onze nieuwe gids Jovita.

We starten met The Peak tram. Een tandradtram die ons vrij steil naar boven voert om hier een geweldig uitzicht te hebben over Hongkong. Wat overigens uit 280 eilanden bestaat (niet allemaal bewoond). Hongkong island zelf is maar 44 km2 en telt 7 miljoen inwoners, ongelooflijk. het is vrij helder, wat lang niet altijd het geval is en we kunnen prachtige foto’s maken.

Na The Peak, gaan we naar de haven van Aberdeen waar nog veel mensen echt op het water wonen. We maken een tochtje door deze haven waar oude vissersbootjes en mooie jachten naast elkaar liggen. Ik vond het een beetje tegenvallen. Voor we naar het hotel gaan rijden we nog langs een strand. Dit is een (kunstmatig) openbaar strand en dus voor iedereen toegangelijk, howel het gehalte dure auto’s hoog is. Hier zie je ook plukjes huizen appartementen tussen het groen. Dit zijn de woningen van de multimiljonairs, ongelooflijk dat je in zo’n drukke stad wilt wonen. Er wordt volop gewerkt aan tunnels die van het vaste land China naar Hongkong en van Hongkong naar Macau moeten gaan lopen.

Dat zal het verkeer bovengronds wat moeten gaan ontlasten. Om half 6 arriveren we bij het Penta hotel op het eiland Kowloon. Een enig en zeer trendy hotel. In Hongkong moet natuurlijk gewoekerd worden met de ruimte en de kamer is dan ook zeer praktisch maar wel heel leuk ingericht, met bijvoorbeeld ipv een stoel een vensterbank met kussentjes waar je kunt gaan zitten. We zitten op de 23e etage, maar dat is peanuts als je weet dat hier al gebouwen van 80 etages zijn! Om 6 uur verzamelen we nog één keer in de bar om een afscheidsborrel te gaan drinken met Ivonne. Zij vliegt morgen naar Srilanka, waar zij woont.

De rest van de groep zien we weer woensdagochtend als we opgehaald worden voor de transfer naar het vliegveld. Het restaurant van het hotel ziet er zo gezellig uit dat we besluiten er te gaan eten. Mijn eten viel wat tegen maar Ron at een geweldige steak. Qua wijn heb ik de schade ingehaald van drie weken want ze schenken hier een fantastische Sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland en ik heb er heerlijk drie glazen van gedronken.

Nog een enig gesprek gehad met een 25 jarig Tsjechisch meisje dat werkt voor het Penta hotel. Het is een keten die over de hele wereld zit. Ze had ook al een paar jaar in Engeland gewerkt, nu in Hongkong en misschien gaat ze over enige maanden naar Moskou. Straks even goed in kaart brengen wat we morgen willen zien en hoe we er komen. Het wordt onze laatste dag en we vinden het niet erg. We verlangen naar Nederland, naar een lekkere bruine boterham met kaas en naar Brun.

2017-09-11 Hongkong