Ron en Marianne op reis View Article

Vanmorgen wederom heel vroeg opgestaan en na een ontbijtje van geroosterd brood met super chunky en super crunchy peanutbutter en ook nog eens glutenvrij, gingen we om 8 uur op weg naar de grootste bomen ter wereld, de Sequoias’s. Ik schreef van de week dat ik dacht dat Yosemite het eerste Nationale Park was, dat blijkt niet zo te zijn. De eer gaat naar Yellowstone Park. Sequoia National Park is sinds 1890 het eerste Nationale Park van Californië en na Yellowstone, het tweede Nationale Park van Amerika. In 1940 werd hier Kings Canyon aan toegevoegd. Een leuk (interessant) weetje is dat in 1990, tijdens het Giant Forest Restoration Project, bijna 300 gebouwen, een benzinepomp, een zaagmolen, een hotel, twee supermarkten en 2,4 hectare asfalt uit het park zijn verwijderd.

Na maar weer eens getankt te moeten hebben (dat ding slurpt brandstof) reden we weer een aantal kilometer over een drukke snelweg, op een gegeven moment werd de weg gelukkig toch weer een stuk rustiger. We rijden langs sinaasappel- en olijf bomen. De bergen kwamen in zicht en we reden langs een stuwmeer, waar we even gestopt zijn voor een paar foto’s. Een berm noemen ze hier een shoulder. Een zachte berm wordt aangegeven als een soft shoulder, ik vind dat zo leuk klinken.De reis verliep voorspoedig en rond 10 uur kwamen we bij Sequoia Park aan.

We wisten al dat de shuttle bussen nog niet reden (helaas) maar dachten een deel van de zeer bochtige weg na de entree in het park toch wel met de camper te kunnen rijden. Jammer, dit bleek niet zo te zijn. Ze verbieden het niet, maar dringen er wel op aan het niet te doen met zo’n grote camper. Je moet echt na de entree van het Park nog 15 kilometer rijden om bij de General Sherman (2200 jaar), niet de dikste of hoogste maar wel de oudste sequoia te komen. Ze vertellen ons dat we beter naar Kings Canyon kunnen rijden, onderdeel van Sequoia National Park.

Gloeiende G…….. dat betekent dat we een groot deel van de weg weer terug moeten rijden en daarna dezelfde route maar dan aan de andere kant van de bergen en dat we General Sherman dus helemaal niet gaan zien. Dat was niet goed voor ons beider humeur. Toch besloten om dan maar naar Kings Canyon te rijden, we hebben niet dat hele eind gereden om geen sequoia te zien. . We gaan via de toeristische route (nadat we weer 30 kilometer teruggereden waren) en toeristisch was hij. In het begin was het een prachtige weg qua asfalt bedoel ik maar gaandeweg werd de weg smaller en smaller maar ook bochtiger en bochtiger.

Er waren stukken dat we hoopten geen tegenligger tegen te komen want hoe zouden we elkaar dan in hemelsnaam moeten passeren. Gelukkig zijn we kilometer na kilometer maar 4 tegenliggers tegen gekomen en dat was weer op delen dat de weg wat breder was. We vonden het helemaal niet erg om hier alleen te rijden.

De natuur was zo mooi. Prachtige bergen die steeds groener werden, daartussen velden vol met bloeiende gele en paarse bloemen, kortom de natuur op zijn best. Door al die bochten (ik overdrijf niet maar na elke 10 meter was er weer één) schoten we niet erg op. We gingen steeds hoger de bergen in.

Rond 12 uur reden we het park binnen. We zitten inmiddels op ruim 2000 meter hoogte, en we rijden gewoon door de wolken! Gelukkig hebben ze hier ook een hele oude Sequoia, de General Grant Tree. Deze boom is tussen de 1800 en 2000 jaar oud, een jonkie vergeleken met General Sherman maar wij vonden hem zeer indrukwekkend. Eerst hebben een klein rondje gedaan, deze was ons uitgelegd bij het visitors centre en hier kon ik al prachtige foto’s van deze indrukwekkende bomen maken. Daarna hebben we nog een trail gelopen van 3 en half kilometer. Lijkt peanuts maar dat was het niet.

Het was ruim ander half kilometer naar beneden lopen en soms over omgewaaide bomen, die over het pad lagen klimmen, maar we moesten ook anderhalf kilometer omhoog en dat voel je goed in je benen. Maar man wat was het mooi, we liepen hier helemaal alleen (niet helemaal waar, we kwamen een stel tegen dat in tegenovergestelde richting wandelde) en kwamen de ene na de andere prachtige Sequoia tegen en het rook er zo heerlijk. Ook hier liepen we langs een stuk waar brand had gewoed. Ik heb nog een foto gemaakt van een verbrande Sequoia met ernaast een nieuwe baby. De natuur herstelt zich toch altijd weer. Wat waren we blij dat we toch de extra rit naar Kings Canyon hadden gemaakt.

Via weer een andere weg zijn we teruggereden naar de camping. Langs kilometers lange sinaasappel boomgaarden, prachtig al die oranje vruchten tussen het groen. Er waren ook boomgaarden waarbij er ontzettend veel sinaasappels op de grond lagen, zonde en geen idee waarom, als ook hele boomgaarden waarvan de bomen volledig met netten waren ingepakt. Het is hier een vruchtbaar gebied want we kwamen ook langs veel druivenvelden.

Onderweg moesten we ook nog boodschappen doen maar via de routeplanner kwamen we alleen maar bij twee kleine supermarkten terecht. De één had niets vers, wel veel drank en ontzettend veel ingeblikt eten, hier hebben we alleen eieren gekocht en in de ander, die een iets groter assortiment had, kaas en ham en pizza. Daar moeten we het mee doen want we zijn het zat. Er ligt hier niets dicht bij elkaar, dus je bent steeds kilometers aan het rijden. Het werd tijd om terug te gaan naar de camping. Hoe je het wendt of keert het was een welbestede dag waarbij we op de terugweg nog een keer moesten tanken, zoveel kilometer was er weer gereden. Morgen gaan we op weg naar Bakersfield.

2019-05-07 Sequoia National Park en Kings Canyon