Ron en Marianne op reis View Article

Gisteravond heb ik wel nog enorm de slappe lach gekregen. Boven de wc zit een hoekkastje en daar staan wat toiletspullen in en ook onze medicijnen liggen daar. Ik hamer er steeds op om de klep van de wc bril dicht te houden want als er gereden is met de camper moet je heel voorzichtig het kastje open doen anders duvelt alles er uit. Ik trek het kastje open en daar donderen Ron zijn schildklierpillen in de wc. Ik zeer geïrriteerd naar Ron “Oh nee, ik zeg toch steeds dat je de klep van die plee moet dicht houden”. Blijk ik toch degene te zijn die het laatst naar de wc is geweest! Daar lagen zijn pillen (oh wat erg, ik moet er weer om lachen) gelukkig zitten ze allemaal keurig in een verpakte strip en kon ik ze onder de kraan afspoelen.

Was gister overdag de temperatuur opgelopen naar ruim boven de 30 graden,(anders was ik inderdaad niet gaan zwemmen Dees) nadat ik de was uit de droger had gehaald en terug liep naar de camper dacht ik, het lijkt wel of ik spetters voel. Dat leek niet alleen zo, het was ook zo, regen en onweer. Het onweren hield snel op maar de regen daarentegen niet.

Het bleef de hele nacht maar doorhozen en ’s morgens kregen we een whats appje uit Nederland dat het noodweer was in Las Vegas. Oh jee wat zou er van de bezichtiging van Death Valley terecht komen? Het was in ieder geval zo afgekoeld in de camper dat we ’s nachts ook nog de verwarming aan moesten doen. Ron moest in de stromende regen de camper afkoppelen. Voor de zekerheid gevraagd of we Dead Valley wel in konden want er bleven waarschuwingen komen. Volgens dame van de campwinkel konden we het gewoon doen. De voorspelling leek ook wat beter weer aan te geven.

Wie oh wie draagt er een lange broek en trui in Dead Valley, that’s me. Ik denk niet dat het veel toeristen overkomt als ze Dead Valley bezoeken dat het maar rond de 20 graden is. De campingbeheerder had ons een route voorgesteld waarbij je het meest ziet als je maar één dag de tijd hebt. Natuurlijk luister je naar zo’n man en daar gingen we. Death Valley is duizenden jaren door indianen bewoond en kreeg deze onheilspellende naam nog niet zo heel lang geleden. Goudzoekers die halverwege de 19e eeuw de woestijn op hun route vonden, werden vaak met fatale afloop door droogte en hitte overvallen. Grofweg strekt Death Valley zich over een lengte van 200 kilometer uit en in de breedte van 6 tot 25 kilometer.

De hoogteverschillen zijn enorm, van 85 meter onder de zeespiegel tot bijna 3500 meter boven zeeniveau. ’s Zomers kunnen de temperaturen oplopen tot boven de 50 graden Celsius. Maar vandaag dus niet. Na de opgegeven weg te zijn ingeslagen worden we overvallen door de prachtige natuur. Er schiet van alles tegelijk door je hoofd, het is overweldigend, het is indrukwekkend, het is meer dan prachtig en je voelt je zo nietig. Gelukkig houdt de regen al snel op. Soms liggen er nog enorme plassen op de weg en snap je dat er ook waarschuwingen kunnen zijn dat je de Valley beter niet in kunt gaan.

Op weg naar de zoutvelden bij Badwater en kwamen welgeteld een motor en twee auto’s tegen. Wauw, wauw, wauw, we vonden het geweldig om zo in deze eenzaamheid te rijden. Ron moest vele malen stoppen van mij omdat ik er geen genoeg van kreeg om foto’s te maken. Tussen al dat natuurgeweld en bosjes en struikjes stond toch weer een dappere dodo te bloeien, een prachtig geel bloemetje. Je kunt op zo’n moment alleen maar enorm ontzag voor onze natuur hebben. Omdat het licht niet optimaal was, bleek het moeilijk te zijn om op de foto’s de werkelijkheid weer te geven, met name de kleuren van de bergen.. Rood, groen, geel , bruin alles komt voorbij. Het is me wel gelukt om enigszins mooie foto’s te maken. Vandaag zou ook Renée jarig zijn geweest en wat heb ik veel aan haar gedacht. Ik heb ook weer een stukje van haar achter gelaten. Ze hield niet van water, sorry Renée we telden de regen van vandaag maar even niet mee, de plek was te mooi.

Na een paar uur gereden te hebben zagen we het begin van de zoutvelden. Ook alweer zo imponerend. Op een gegeven moment was er een parkeerplaats en vandaar uit kon je een stukje de zoutvelden oplopen. Al het verkeer kwam van de andere kant (de officiële highway) en wat waren we blij met het advies van onze campingbaas om een andere weg te nemen. In de camper even lekker koffie en thee gedronken met cheesecake. Het heeft voor- en nadelen om je huis bij je te hebben, maar nu was het duidelijk een voordeel.

Na de zoutvelden kwamen we voorbij Golden Canyon Trail. Hier kun je een stukje tussen de rotsformaties doorlopen. Zie de foto’s en het spreekt voor zichzelf, wederom imponerend mooi. Er waren nog wat bezienswaardigheden maar de parkeerplaatsen stonden steeds afgeladen en de camper paste daar niet meer bij. (helaas niet dat castle meer gezien Ottoline en ook de plek niet van waar de Joshua Tree gestaan zou moeten hebben Marijke). Omdat er ook nog wel een stuk naar Las Vegas gereden moest worden, hielden we het voor gezien.

Ron moest nog een behoorlijk stuk over een vrij nieuwe highway en tegen vier uur bereikte we Las Vegas en hoe. Het was al spitsuur en een afslag die we moesten hebben bleek afgesloten te zijn. Het was mega druk en ik zou hier als ik zelf zou moeten rijden doodsangsten uitstaan. Ron was niet blij maar deed het maar wel. Na twee keer verkeerd gereden te zijn (en overal was het even bizar druk) zaten we op de juiste weg naar de camping. Je gelooft het niet maar we zijn beide niet geïrriteerd of boos geweest. Blijkbaar word je met het ouder worden toch ook wijzer. Om half 5 rijden we het RV terrein op.

De camping heet Oasis RV Resort en heeft 950 plekken. Een groter contrast met de camping van gister waar we met drie campers stonden is er niet mogelijk. Hoewel deze camping wel prachtig onderhouden is. We besluiten om vanavond niet naar de strip te gaan. Het contrast voelt te groot na de prachtige natuur van vandaag. Straks ga ik lekker pasta maken (en het blog bijhouden kost ook tijd) mijn eerste glas Sauvignon heb ik al op, lekker hoor. Ron doet een welverdiend dutje en ik ga de foto’s uitzoeken voor bij dit verhaal. Morgen gaan we ons opmaken voor The Strip en laten we ons onderdompelen in de mallemolen van Las Vegas.

2019-05-10 Van Death Valley naar Las Vegas.