Ron en Marianne op reis View Article

Vielen eergisteren de pillen van Ron in de wc, gisteren ging het brandalarm af. Al de eerste dag ging trouwens het brandalarm af toen we lekker relaxed onze boterhammen aan het roosteren waren. Ron heeft toen gelijk de batterijtjes uit het alarm gehaald. Gister kwamen we erachter dat er nog twee detectoren zijn waar je niets mee kunt doen. Ik had mijn haar geföhnd (wat eindeloos duurt door het kleine föhntje wat ik bij me heb) en ging in de WC (omdat daar de spiegel hangt) mijn haarlak opspuiten. Ging er toch opeens een snerpend alarm af, ik schrok me het apelazarus. Dit alarm kon niet uitgezet worden! Snel wat ramen opengezet en toen hield het op. Volgende keer maar haarlak opdoen als ik buiten sta.

We zijn gisteravond na het schrijven en publiceren van het blog als een blok in slaap gevallen. Ontbijt hebben we weer in het campingrestaurant gedaan waar we werden begroet met de woorden Happy Mothers Day. Na het ontbijt, de camper opgeruimd (Ron heeft zelfs de vloer gedweild, ik ga dat niet doen, zonde van mijn tijd) alle losse spullen moet je wel opbergen anders vliegt het de camper door tijdens het rijden. Vandaag moest er weer ongeveer 300 kilometer afgelegd gaan worden. We gingen vanuit Las Vegas, wat gelegen is in de staat Nevada naar Zion National Park en dat ligt in de staat Utah. Rond tien uur reden we de camping af, dag Las Vegas het was een oprechte belevenis, maar wij zullen je nooit meer terug gaan zien.

We reden gelukkig al vrij snel de stad uit, we zagen de grote hotels nog een keer omdat we op de snelweg langs de strip reden. In het begin was de weg nog wel druk maar gaandeweg werd het rustiger. Een beetje een saaie weg maar ja, niet alles kan alleen maar mooi zijn. Onderweg gestopt voor een koffiepauze en omdat er ook getankt moest worden. Een uur voor we bij de camping kwamen zag je de natuur al veranderen. Ik had een tijdje zitten lezen maar vanaf dat moment ben ik gestopt met lezen en heb alleen nog maar naar buiten gekeken omdat het mooier en mooier werd.

Halverwege de middag arriveerden we bij de camping op een steenworp afstand van de entrée van het park. Het is begin mei en alle plaatsen zijn volgeboekt. Ongelooflijk, we zien in korte tijd al een aantal campers rechtsomkeer maken. Ron had deze camping al twee maanden geleden geboekt en dat bleek maar goed ook.

Het uitzicht is ongeëvenaard, we kijken rechtstreeks tegen de bergen aan. Een paar meter van onze plek loopt een mooi riviertje. Zion National park ligt in het zuidwesten van de staat Utah. In 1858, toen de eerste blanken (de Mormonen) in dit gebied aankwamen bewoonde de Paiute Indianen het park. Het park is vernoemd naar de Mormoonse hemel. Zion National Park bestaat uit een groot ravijn met diverse canyons, die door de Virgin rivier zijn uitgesleten.

De Mormonen gaven veel van de bezienswaardigheden namen uit de Bijbel. De bezienswaardigheden hebben dan ook namen als The West Temple en The Great White Throne. Pr esident William Howard Taft benoemde Zion al in 1909 tot Nationaal Monument, maar het duurde nog tien jaar voordat het officieel een National Park werd. Gedurende de jaren ’20 van de vorige eeuw werden er wegen en wandelpaden aangelegd en werd de eerste overnachtingsplaats gebouwd. In de decennia daarna groeide het aantal bezoekers aan Zion National Park zeer sterk; zo sterk zelfs, dat recentelijk gedurende het hoogseizoen de belangrijkste weg door Zion voor autoverkeer is afgesloten en deze weg uitsluitend met de gratis shuttlebus kan worden bezocht.

Jaarlijks komen hier ongeveer 3 miljoen bezoekers ( dan begrijp je gelijk waarom er geen auto’s het park in mogen en dat er dus shuttle bussen worden in gezet), het is daarmee het drukst bezochte park van Utah. Na alles weer geïnstalleerd te hebben zijn we naar de overkant van de weg gegaan om wat te gaan eten. Er is een leuke lokale supermarkt met een hele vriendelijke mevrouw achter de kassa. We hebben er broodjes en drinken gekocht en op het bijbehorende terras gezeten. Het stikt al van de toeristen. Daarna zijn we richting het dorpje gelopen. Het ziet er allemaal spic en span uit. Mooie verzorgde huizen en dito tuinen. Na zo wat rond gelopen te hebben vond ik het toch wel erg warm. We besloten terug de shuttle bus te nemen. We zijn tot het eindpunt meegereden (drie korte haltes van onze camping vandaan) om te kijken waar de ingang van het park is. Van hier uit gaat er weer een andere shuttle het park zelf in. Nu weer terug in de camper, ik ben op tijd aan dit verhaal begonnen zodat ik lekker vanavond kan lezen. Heb bijna het derde boek van de zeven zussen uit. Er zitten een paar gezellig uitziende restaurantjes hier in de buurt, dat wordt geen koken vanavond maar lekker uit eten. Ik heb zin in morgen, om nog meer van dit prachtige stuk natuur te ontdekken.

2019-05-12 Las Vegas naar Zion National Park