2019 USA
2019-05-17 Horse Shoe Bend en Flagstaff
img_20190517_100109.jpg
Gisteravond schudde de camper op zijn wielen door de wind die steeds meer een storm leek te worden. Rond half tien werd het echt van de één op de andere minuut stil. De wind was plotseling helemaal weg. De Wifi op de camping is dramatisch en heel soms lukt het om een appje weg te sturen maar negen van de tien keer is er geen bereik. Om maar niet te praten over het plaatsen van het blog, daar staan foto’s bij en dat lukt zelfs niet bij de receptie. Na, het was weer een koude nacht, redelijk goed geslapen te hebben ben ik om half 6 opgestaan, tenminste dat dacht ik, achteraf bleek het half 5 te zijn! Heb heerlijk gelezen en ben wel weer een heel eind verder in boek nummer 4 van de zeven zusters, die krijg ik vandaag wel uit.
img_20190517_091510.jpg
Na het ontbijt gingen we weer, zoals Fred van Leer het zo mooi zegt, “en route”. De bestemming is een camping in de buurt van de stad Flagstaff, vlakbij de Rocky Mountains en ligt ongeveer 200 kilometer van deze camping vandaan. Er staat weer een flinke wind en ondanks dat de zon al volop schijnt voelt het koud aan. Gek toch dat het in een woestijn zo koud kan worden ’s nachts. Er staan ook borden langs de kant van de weg dat het kan voorkomen dat de weg glad is, bizar.
img_20190517_121749.jpg
De tussenstop is Horse Shoe Bend. Een hoefijzervormige bocht, in de Colorado rivier. De loop van een rivier wordt o.a. bepaald door de hardheid van de bodem waardoor de rivier stroomt. Omdat water altijd de weg van de minste weerstand zoekt en omdat dit vaak niet de kortste weg is ontstaan er bochten in de rivier. Eén van de meest spectaculaire hoefijzervormige bochten in het zuid westen van Amerika is deze Horse Shoe Bend. We zijn absoluut niet de eersten. De laatste jaren is ook hier het toerisme enorm toegenomen. Het parkeerterrein staat al flink vol. Na de camper geparkeerd te hebben (kosten 10 dollar) is het nog een flinke wandeling. In de verte zien we in het vlakke land al een hoefijzervormige uitsparing, voor we dit vlakke stuk bereiken was het denk ik toch wel een paar honderd meter omhoog en omlaag lopen.
img_20190517_111126.jpg
Maar dan worden je inspanningen ook echt wel beloond, wow wat is het wederom een prachtige plek. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. Het water heeft een bijzondere groene kleur. Het stikt er van de mensen maar toch lukt het me om een paar mooie foto’s te nemen. Er is sinds een jaar een platform met een reling aangelegd en dat is maar goed ook want er schijnen wel ongelukken gebeurd te zijn met mensen die weer een selfie wilden nemen. Oké, dit kan ook weer van het lijstje geschrapt worden.
img_20190517_115256.jpg
We klimmen weer omhoog richting camper. We zien hier veel camperbusjes rondrijden die heel leuk beschilderd zijn, ze zijn niet zo groot en worden zo te zien veel aan jonge mensen verhuurd. Naast ons stond een heel leuk exemplaar geparkeerd, oordeel zelf. Onderweg zie je veel standjes waar Indianen sieraden verkopen. Het gekke is dat we hier steeds ook vlaggen zien hangen die wat ons betreft de Nederlandse vlag zou kunnen zijn. Het zijn echt, rood/wit/blauwe vlaggen en op de witte streep staat Welcome. Na gezocht te hebben op Google kom ik er achter dat het niets met Nederland te maken heeft maar het wordt me niet duidelijk waarom deze vlaggen dan wel bij de kraampjes hangen. Ondanks dat de weg er vrij nieuw uitziet zit hij vol met hobbels.
img_20190517_134314.jpg
De wegen die we rijden moeten we soms tot wel 200 kilometer blijven volgen. Vrij saai en als je wat meer van dorpjes of stadjes zou willen zien moet je dus echt de weg verlaten. Ook is het echt weer heel hard gaan waaien en omdat we door vrij vlak land rijden krijgt de camper steeds te maken met flinke windvlagen, het kost Ron veel energie om de camper recht op de weg te houden. Tegen drie uur bereiken we de camping die in een mooie groene omgeving ligt, we krijgen een mooie plek en niet geheel onbelangrijk, de Wifi doet het vlekkeloos, ook AT&T werkt weer naar behoren.
Ron kan het blog van de afgelopen twee dagen plaatsen en ik ga weer verder in mijn boek.Vanavond een soort rijstschotel gemaakt. Het is niet heel erg makkelijk koken o.a. omdat de pitten niet veel kracht hebben en ook omdat er nou niet echt hele goeie pannen zijn. Het bleek nog best smakelijk te zijn en als toetje was er een Magnum, erg lekker. Boek is inmiddels uit en ik kan aan nummer 5 beginnen. We weten nog niet wat we morgen willen gaan doen, een rustdag of toch nog iets hier in de buurt bekijken. Jullie gaan het horen.
©opyright Neys4U 2004-2024