Ron en Marianne op reis View Article

Heerlijk geslapen, bij het wakker worden werden we helemaal overrompeld, het had gesneeuwd. Geen dikke laag natuurlijk, maar overal lagen kleine hoopjes. Om 8 uur naar het vliegveld gebeld of er helikoptervluchten zouden gaan. Dat konden ze pas na 9 uur zeggen. Alvast een stukje de kant van het vliegveld opgereden, met een raar gevoel want ga je nu weer 100 kilometer voor niks rijden. Om 9 uur de auto langs de kant van de weg gezet en weer gebeld. Helaas, het is vrijwel zeker dat er nog meer flinke hagelbuien aankomen en daarom zal er niet gevlogen worden. Om heel eerlijk te zijn, we vonden het niet leuk maar hadden er al wel op gerekend.

Dan maar direct de route intoetsen naar Kingman wat ons einddoel is voor vandaag. Kingman is een plaats in de staat Arizona en de hoofdstad van Mohave County. De plaats is gesticht in 1882 maar heeft zijn bekendheid gekregen door de ligging aan route 66. Het is zo’n 350 kilometer rijden en onderweg komen we nog in een enorme hagel/sneeuwbui terecht, het moet niet gekker worden. De vrachtwagens hier rijden hard en halen je met grote regelmaat in. Onderweg zien we dat er een vrachtwagen geschaard is en achterstevoren op de weg staat, even later ligt er aan de andere kant van de weg een vrachtwagen op zijn zij. Het verbaasd me niet, eerlijk gezegd had ik zelfs nog meer ongelukken verwacht want zoals gezegd ze rijden echt te hard.

Tegen half twee rijden we de camping op. We staan vaak op KOA campings. Dit is een organisatie waarbij campings zich kunnen aansluiten en waarbij je dan aan bepaalde voorwaarden moet doen. Het is een mooie rustige camping. De plekken zijn zelfs heel mooi, elke plek wordt links en rechts omringd door bloeiende oleanders en je kijkt op deze manier niet bij elkaar naar binnen. Ron baalt van de niet doorgegane helikoptervlucht en zoekt of we er vanuit hier nog één kunnen maken. Van mij hoeft het niet meer, ik ben er al overheen, er zijn ergere dingen in de wereld. Op ongeveer 70 kilometer hier vandaan is er een skywalk gebouwd. Zo’n glazen brug op een bepaalde hoogte in de Grand Canyon. Dat lijkt ons wel wat. Echter, we lezen dat de toegangsprijs 80 dollar per persoon is en dat je geen telefoon of fototoestel mee mag nemen. Nou sorry, dat gaat toch echt te ver, dus 160 dollar om samen over de brug te mogen lopen en je mag niet eens foto’s nemen. Dat gaan we dus niet doen

We gaan eens kijken wat Kingman zelf te bieden heeft. Dat is nog best wat, het heeft een historisch centrum, het route 66 museum en het Mohave museum of History.

We rijden vanaf de camping weer de stad in en starten met het Route 66 museum waar we geholpen worden door een hele leuke mevrouw die gelijk verteld dat je met één kaartje (van slechts drie dollar) naar drie verschillende musea mag. Ook is er een tentoonstelling van uitsluitend elektrische auto’s. Verbazingwekkend te zien hoe lang geleden de auto industrie hier al aan werkte. Het museum bevindt zich in het Powerhouse een oude centrale. Niet al te groot maar wel interessant genoeg om het te bekijken. Vooral het deel over de inspanningen die de pioniers moesten maken om in Californië te komen zijn treffend weergegeven, inclusief oude auto, de mensen en alle spullen die ze meenamen om te kunnen overleven.

Omdat het een klein museum is hadden we nog tijd om naar het Mohave museum of history te gaan. Dan verwacht je wat van de geschiedenis van deze indianen te gaan zien maar nee. Het is een uitgebreide geschiedenis van inheemse Amerikanen tot heden. Absoluut interessant.

Tegenover de musea is Locomotive Park: De topattractie is de stoomlocomotief nummer 3759, die vanaf 1928 meer dan twintig jaar lang passagiers tussen Los Angeles en Kansas vervoerde. In 1957 werd de locomotief door de Santa Fe Railroad aan de stad Kingman geschonken. Als je heel goed kijkt zie je Ron naast de locomotief staan en dan besef je pas hoe enorm groot deze locomotief is.

Het weer is ontzettend opgeknapt en we kunnen zelfs zonder jas buiten lopen. Onvoorstelbaar een paar honderd kilometer verder en je hebt weer redelijk mooi weer. We zien een heel leuk restaurant uit de jaren 50 en daar gaan we wat eten. Wat erg tegenviel want zo lekker was het niet, maar des te leuker om er te zitten en het is toeval dat ik op deze groene bank zit met dezelfde kleur groene trui.

Na al dit culturele gedoe moesten er, heel banaal, ook boodschappen gedaan worden. We kwamen in een ongelooflijke grote Walmart waar weer het nodige ingeslagen is, o.a. een mooie piraten zwembroek voor Brun. Nu lekker relaxen en morgen gaan we op weg naar Joshua Tree National Park. Vanaf Kingman kun je nog een stukje oude route 66 rijden en dat gaan we ook doen.

2019-05-20 Op weg naar Kingman