Na een behoorlijk goede nachtrust om half 7 opgestaan. Na het ontbijt snel naar boven om de koffer op de gang te zetten want die wordt om 8 uur opgehaald. Op verzoek van Gio nog wat water gekocht (hij blijft zeggen dat er een water tekort is, dus het zal wel waar zijn) en om half negen was de groep weer in de lobby compleet en stapten we weer in de bus. We gaan op weg naar Vinales, DE tabaksregio van Cuba. Een reis van 190 kilometer waar we rond de drie uur over zullen gaan doen. Gio had ons al verteld dat we op de snelweg weinig auto's gaan tegenkomen en dat klopt. We zien veel liftende mensen, of ze zitten te zitten langs de snelweg wachtend op een bus waarvan je niet zeker bent of die wel komt. Wat we ook veel zien zijn paard en wagentjes. Moeilijk om daar een foto van te maken want er is teveel spiegeling in de ramen van de bus. Soms kwam er een oldtimer voorbij, daardoor waan je je toch echt in de jaren 50. Om half 11 werd er gestopt voor een kop koffie. Iedereen kreeg goeie koffie en ik een prima kop thee, verder was er niets te krijgen. Gio zei in shock te zijn omdat er geen blikjes drinken waren of iets te snoepen. We beginnen er al aardig aan gewend te raken dat het in Cuba elke dag anders kan zijn, ook qua eten en drinken.

Na de koffie en het plassen gingen we weer op weg en na een half uur verlieten we de snelweg (vaak ook al met gaten) voor een plaatselijke weg, echt vol hobbels en kuilen maar wel al tussen de prachtige natuur van VInales. Na enige tijd was er een fotostop, een plek waar we een prachtig uitzicht hadden op de valei. Er waren wat winkeltjes. Ik had geen idee of je hier kunt afdingen, dus aan Gio gevraagd. Nee, het waren staatswinkeltjes en daar valt niet af te dingen wel op de lokale markten. Ik zag er prachtige houten kolibrietjes. Ik had ze thuis al bij Rina gezien en zij vertelde me iets wat ik goed in mijn oren heb geknoopt. Als je iets ziet wat je als soevenier wilt hebben koop het dan want het is echt niet gezegd dat je het nog een keer in een andere plaats ziet. Ze waren van verschillende soorten hout en echt erg mooi, dus uitgezocht welke ik wilde hebben en de koop werd gesloten. De delicate snaveltjes werden er af gehaald en de vleugeltjes, dat deden ze voor het vervoer, hoe slim, kan het ook niet afbreken.

Hup weer in het busje op weg naar biologische boerderij annex restauarant, het Agroecologica El Paraiso en daar hebben we toch lekker gegeten. Het was alleen veel te veel, we begonnen met een soep die ik wel elke dag zou willen eten, daarna rijst met bonen, tomaat, komkommer etc. Toen werd er nog varkensvlees, vis en kip gebracht en alles even lekker. Bij het eten een biologische Mojito gedronken en erna goeie koffie (die zij zelf ook verbouwen) en ik weer een lekkere kop thee. Helemaal niets mis mee. Na het eten kregen we een rondleiding over het complex en werd er verteld wat zij allemaal verbouwen. Er worden geen pesticiden gebruikt, maar bijvoorbeeld bij de gewassen stonden goudsbloemen, zo gebruiken diverse planten als natuurlijke pesticiden. Ook stonden er diverse boxen met bijen om alles te bevruchten. Het waren hele kleine bijtjes en ze staken je niet.

Er zijn in dit gebied veel muggen, dus iedereen had zich goed met Deet ingesmeerd. Nu gingen we op weg naar een tabaksplantage. De bus kon er niet helemaal komen en het was te warm om er nog twee kilometer naar toe te lopen. Er werd een taxi gebeld en daar kwam hij, een paard en een wagentje erachter. Er stond ook een bordje op met taxi, serieus. Onder luid gelach stapten we in, we pasten er helemaal niet in, dus er gingen er twee naast de menner op de bok en Gio en Ron hingen een soort aan de achterkant. Arm paard, zo gingen we al hotstend op weg. Af en toe gegil omdat het leek alsof we om zouden slaan. De menner had dikke lol en wij ook.