Ron en Marianne op reis View Article

Vanmorgen om 6 uur opgestaan en rustig aan gedaan met aankleden, koffer weer dichtdoen met de laatste toiletspullen erin enz. Om voor zevenen hadden we de koffers al op de gang staan en verzamelden we in de lobby. Iedereen is steeds op tijd aanwezig. Het was even wachten tot kwart over 7 voor we konden beginnen aan het ontbijt. Was het ontbijt het wachten waard, nee helaas. Er was bijvoorbeeld een kan met heet water en toen ik naar een theezakje vroeg werd er gezocht en gezocht, maar nee helaas thee was op. Er waren zachte hele zachte stukjes brood, gekookte eieren, roerei en iets wat op worst leek. Iedereen was dan ook snel klaar met het ontbijt.

Heb ik gisteren niet eens meer geschreven maar op de kamer zat in vrijwel geen lamp een gloeilamp en toen ik gedoucht had en mijn handdoek pakte viel het hele handdoekrek uit de muur. Ook viel nog het licht en water nog uit. Gelukkig was het bed wel goed. Gio heeft met de reisorganisator in Cuba gebeld dat dit hotel wel erg onder de maat was. Enfin om 8 uur zaten we weer in de bus met onze aardige en goede chauffeur Kandido. We zullen vandaag ongeveer 120 kilometer moeten rijden naar Las Terrazas: een groot herbebossingsproject dat de ooit kale heuvels van van het omliggende Sierra del Rosariogebied veranderde in schitterend groen gebied. Het is weer een stuk terug van de weg die we gisteren hebben gereden en de weg kent vele kuilen, dus het was een geschud van jewelste. Op de snelweg zagen we nu zelfs iemand fietsen! Na enige tijd moest Kandido tanken en was er gelijk een plasstop. Je keek je ogen uit bij het tankstation, zo ouderwets en stinken....

Hup daar gingen we weer op weg naar een waterval in Soroa,waar we in het omliggende water zouden kunnen afkoelen. Gio waarschuwt ons bij sommige dingen al bij voorbaat. Bijvoorbeeld; we gaan straks koffie drinken maar misschien is er geen koffie. Nu was het we gaan naar de waterval maar misschien is er geen waterval omdat het nog niet voldoende heeft geregend. Rond elf uur arriveerden we in Sorao. Gio deed navraag en de waterval was er wel maar nog niet heel groot. Toch besloten om er naar toe te lopen, ik denk dat we hier morgen de wrange vruchten van gaan plukken. Het is een heel mooi stuk met alleen maar vogelgeluiden, met een aantal trappen omhoog en behoorlijk wat trappen omlaag ( en je weet die moet je op de terugweg omhoog!). Helemaal beneden was de waterval, niet groot inderdaad maar toch erg mooi en rustgevend. Na enige tijd werd er moed verzameld om de klim omhoog te maken. Yvon en ik moesten regelmatig op adem komen en de kuiten even rust gunnen.

Eenmaal boven gingen we een meter of 200 met de bus naar een orchideentuin. Daar bleek je ook te moeten klimmen, dat hield ik na 100 meter voor gezien. Het was mooi, maar niet mooi genoeg om er die brandende kuiten voor over te hebben. Eenmaal terug bij de ingang stond er zo'n paard en wagentje die je hier zoveel ziet. Ze stonden ananassen, bananen mango's uit te laden, ik denk om op die manier te verkopen. Kon ik er mooi even foto's van nemen.

Hup weer in de bus op weg naar Las Terrazas om er te lunchen aan een meer. We gaan na overleg Pizza eten. We kunnen kiezen uit een pizza kaas, een pizza ham/kaas of een pizza worst. We zitten op een mooie plek en kijken uit over het natuurlijke meer waar gezwommen, en geroeid wordt door de Cubanen. Het is een vakantieweek voor de Cubanen zelf vandaar dat ze met velen aanwezig zijn. De pizza was niet te vergelijken met onze pizza maar smaakte goed genoeg, erbij als welkomsdrankje van de zaak een Cuba Libre. Deze krijg je met Cubaanse cola, want Pepsi en Coca Cola zijn Amerikaans en mogen niet geimporteerd worden. De cola is erg zoet en smaakt een beetje als nepcola, maar ach met de rum erin smaakt ingezet het heerlijk. Gio zorgt ongelooflijk goed voor ons en loopt zijn benen uit zijn lijf, ook al zeggen we dat we sommige dingen ook zelf kunnen.

Hierna zouden we eigenlijk naar de natuurlijke baden van Banos de San Juan gaan, maar ja, te weinig water hahaha. Dus dat slaan we over. Inmiddels is Anais ingestapt, zij is een studiegenoot van Gio en met haar gaan wij naar een voormalige koffieplantage. Ze vertelt vol enthousiasme en is erg grappig. Het begint daar al met een schitterend uitzicht. Ze vertelde veel over hoe de koffie daar vroeger groeide en hoe het gedroogd werd etc. Een erg intensief proces wat gedaan werd door slaven. De slavenhutjes waren nu ruines, maar je werd er naar van dat daar 160 slaven hebben gewoond. Anais vertelde ook nog dat mannen en vrouwen bij elkaar werden gestopt zodat ze op die manier weer aan gratis slaven kwamen. De slaven die op Cuba te werk werden gesteld kwamen allemaal uit Congo. Anais zag heel snel waar er vogels zaten, zo kon ze ons gieren, spechten, een soort merels en een prachtig klein kolibrietje laten zien. Ze vertelde dat het gebied in de begin jaren 90 door Unesco tot Wereld erfgoed werd uitgeroepen. In 1994 kwam het toerisme op gang en werden de bewoners van dit gebied ingezet om het te herbeplanten. Na de plantage worden we nog meegenomen naar een kunstenaar die zelf papier schept en dit beschilderde. Het was denk ik de bedoeling om er wat te kopen maar ach wat moet je ermee. Zielig voor die man maar niemand kocht wat. Als laatste bracht zij ons naar een barretje voor de echte Cubaanse koffie. Je mocht van alles kiezen van Americano tot Frappechino, dit is waar de meesten voor kozen, ook ik die geen koffie lust en het was toch lekker. Hierna nam Anais afscheid van ons.

Het hotel lag 100 meter verder. Gio vertelde ons een een verrassing voor ons te hebben. Omdat het hotel van gisteren niet zo goed was, krijgen we vanavond het diner van de Cubaanse reisorganisatie. Om half 8 moeten we verzamelen. Het voelt de hele middag al erg benauwd en terwijl we de kamer inlopen barst het onweer los met een enorme regenbui. We hebben een badkamer met een heel groot raam zodat we een mooi uitzicht hebben tijdens het douchen. Ik ben misschien wel voor het eerst in 10 jaar weer in bad geweest, luisterend naar het onweer. Heel bijzonder, na het bad heb ik er nog een een filmpje van gemaakt. Het was echt zo'n tropische regenbui.

Weer lekker opgeknapt naar de hotelbar gegaan. Prachtig uitzicht en heerlijke witte wijn. Kandido kwam er ook gezellig bijzitten. Hij spreekt een paar woorden Engels en dat is het, maar het is erg duidelijk dat hij Yvonne leuk vindt. We hebben er dikke lol om. We gaan met z'n allen naar een soort huiskamer restaurantje. We krijgen rijst met zwarte boontjes, heerlijke aardappels met fijngesneden tomaat er overheen, kip en varkensvlees. Hetzelfde dus als altijd maar toch smaakte het weer prima. in bus terug zette Kandido een soort Cubaanse smartlap aan. Ik zei tegen Yvon oh dat doet hij voor jou, we lagen gelijk weer slap van de lach. De bomen onderweg naar het hotel zitten vol met vuurvliegjes, zo leuk.

Nu weer op de kamer. Sommige gingen nog naar de hotelbar maar ik ben kapot. Het was weer zo'n volle dag maar wel heel erg genieten. Het is nu bijna 22 uur. Morgen moet de koffer om kwart over 7 buiten staan. Best wel fijn dat we niet, zoals ons wel op andere reizen gebeurde, zo idioot vroeg op hoeven te staan. Het internet lukt totaal niet. Gisteren op de valreep kon het blog verstuurd worden en dat was het. In dit verder zeer mooie hotel lukt niets. We kunnen geen mail lezen, geen whats app lezen. niks. Mijn telefoon is nu alleen mijn camera! Nu maar hopen dat het morgen wel gaat lukken. Nu de wekker zetten en slapen.

2022-04-22 Las Terrazas