Ron en Marianne op reis View Article

Gisteravond had ik de puf niet meer om te douchen. Ik had al gehoord dat er een ienieminie straaltje uitkwam en ik was zo ontzettend moe dat ik na het blog geschreven te hebben, direct als een blok in slaap ben gevallen. Zo lekker geslapen en toen de wekkker ging had ik totaal geen zin in om op te staan. Maar hup, vooruit met de geit en als je er maar eenmaal uit bent dan gaat het wel weer. De ontbijttafel stond buiten al gedekt. Geprobeerd om op internet te komen, nee helemaal niets. Het is lijkt het, volstrekt willekeurig wanneer je internet hebt. Ook natuurlijk de voorgaande dagen nauwelijks of helemaal geen internet gehad. Door het drukke programma heb je ook niet altijd tijd om het te proberen. Ook foto's overzetten (als het al lukt) duurt eindeloos. Bij sommige blogs zijn inmiddels wat extra foto's gezet.

Na het ontbijt werden we om half negen opgehaald met de bus. We rijden naar de Escambray heuvels om een wandeling te maken. Als de bus van de weg afdraait de heuvels in rijden we bijna offroad. Al hobbelend en door elkaar geschud komen na een kwartier op deze weg gereden te hebben op de plaats van bestemming aan. We maken een wandeling van totaal drie uur. De eerste 300 meter is goed zwaar, we moeten klimmen en klauteren en dat is weer goed in de kuiten te voelen. Daarna werd het pad wat rechter maar op een van de foto's bij dit blog kun je zien dat we vreselijk goed op moeten letten waar we onze voeten neerzetten omdat het pad bezaaid is met stenen. Na een tijdje komen we een hutje tegen waar een meneer woont met een manke hond. We mogen zijn huisje bekijken en oh oh wat een armoe. Hier krijgen we een kopje thee, getrokken van lemongrass, een soort boomblaadje en nog iets (ben ik alweer vergeten). Het smaakte natuurlijk niet als thee maar was best lekker.

Hierna nog doorgewandeld naar een watervalletje, terwijl we daar naartoe vele mooie kraakheldere poeltjes tegenkwamen. Op een gegeven moment zei Gio dat we stil moesten zijn en wees ons iets aan. Het bleken honderden wespennesten te zijn. Je moest stil zijn anders zou je ze storen en zouden ze ons kunnen aanvallen. Een maal bij het watervalletje aangekomen was er een rustmoment voor we dezelfde weg terug moesten en nu de laatste 300 meter weer moeten klimmen en klauteren. We hebben een hele fijne groep, de jongste is 25 en de oudste 79. Niemand heeft geklaagd en iedereen heeft deze wandeling gemaakt, petje af voor Gerda (degene die 79 is). Het was er zo mooi stil, je hoorde alleen maar vogels. Cuba kent ook niet veel meer andere dieren. Bij de bus was een tentje waar we een glas puur mangosap konden bestellen, wat was dat lekker.

Terug in het hotel konden we een broodje bestellen die prima smaakte. Gio kwam langs om te vertellen dat hij langs 7 restaurantjes is geweest om te kijken of het er leuk is om er vanavond te eten. Na uitleg is er unaniem voor 1 gekozen.

Inmiddels was het half drie, we wilden met een paar vrouwen naar het centrum van Trinidad. Hans en Corrie en Ron wilden niet mee en Joke voelde zich ziek en wilde slapen. Zo togen Yvonne, Sanne, Sia, Gerda en ik op weg. We waren nog geen kwartier op weg toen het ongelooflijk hard begon te regenen, je kon niets anders doen dan schuilen. Na een tijdje riep een jonge vrouw naar ons dat wij binnen mochten schuilen. Het was een soort wachtkamer van een gezondheidscentrum. Het was echt zo'n tropische regenbui en de straat leek wel een rivier. Na 20 minuten hield het zo goed als op en gingen we weer op pad. Grote plassen op de weg en soms moesten we daar echt doorheen omdat we anders niet naar de overkant van de weg kwamen. Na enige tijd gezocht te hebben vonden we het museum wat Gio ons had aangeraden.

Het was een oud stadspaleis. Niet te vergelijken met onze musea. Er was van alles wat, een steile houten trap opgeklommen (alweer!) voor een uitzicht over de stad, De lucht werd weer dreigend en daarom gingen we op zoek naar een tentje om wat te drinken. We zaten goed en wel en het begon weer te gieten. Maar wij zaten prima en hebben een Cancanchara besteld. Rum met limoensap en honing en ze zijn niet zuinig met de rum. Het smaakte heerlijk. Terwijl we daar zaten kwamen er drie mannen heerlijke Cubaanse muziek spelen en zingen was erg leuk. Om 17.30 uur weer op weg naar ons hotel waar ik een onder een superlullig straaltje maar wel lekker warm heb gedoucht. Ron ging zich scheren en toen was het water op! Dat werd droog scheren. Ze beloofden ons dat wij bij terugkomst weer water zullen hebben.

Om half 8 was het weer verzamelen om naar het restaurant te gaan. Gelukkig rijdt Kandidoo ons en hoeven we niet over de keitjes te strompelen. Joke is helaas nog ziek en gaat niet mee. Als we aankomen weten we niet wat we zien, de tafels zijn gedekt alsof het een kasteel is. Buiten staat een geweldig stel jonge mensen te dansen op de muziek die 4 muzikanten ten gehore brachten. De baas van het restaurant verwelkomde ons met een glaasje rum. We hebben gegeten, gedanst, prachtige gesprekken gevoerd. Kortom een avond die je niet heel veel in je leven meemaakt, een avond met een gouden randje en ook nog eens heerlijk eten.

De jonge mensen die als danspaar aanwezig waren nodigden ons om de beurt uit om te dansen. Dat was zo ontzettend leuk, Die jongen kon zo goed leiden dat het er verdomd op leek dat ik ook kon dansen. Het valt niet mee om woorden te vinden wat een fijne avond dit was. Om 23 uur zat het erop en werden we door Gio en Kandidoo weer veilig bij ons hotel afgezet. morgen om half 8 de koffers op de gang en half 9 op weg naar onze volgende bestemming.

2022-04-25 Trinidad