Ron en Marianne op reis View Article

Door het blog te schrijven merk ik dat ik daardoor iedere keer te laat ga slapen. Dit wordt dan ook even voorlopig de laatste. In Varadero zal ik vast meer tijd krijgen omdat we daar echt nog een aantal dagen een strandvakantie gaan houden. Daar zal ik een verslag schrijven van de laatste twee dagen van de rondreis. We gaan van hier uit morgen naar Santa Lucia en daarna naar Santa Clara beide lange reisdagen. Dan zullen wij als groep afgeleverd worden in ons strandhotel. Wij zijn de enigen die langer blijven. Iets wat ik niet erg vind, want hoe leuk de groep is en dat is hij, je doet steeds alles samen. In Varadero gaan we voor het echte uitrusten.

Terug naar vandaag. Om 8 uur was het ontbijt. Wederom met de welbekende ananas en nu een banaan. Daarna twee driehoekjes met brood met ei. Iets wat zo langzamerhand mijn neus uitkomt. Ik lust op zijn tijd heus wel een ei maar nu al 10 dagen op een rij.... Je merkt verschrikkelijk dat nu Rusland in oorlog is dat zij nog minder spullen binnenkrijgen. Dus ik snap het echt maar af en toe een yoghurtje zou niet gek zijn.

Om 9 uur zitten we in de bus. We gaan naar de plek waar Fidel Castro het volk toesprak. Daarna langs de residentie van de familie Bacardi. Hun hoofdkantoor zat in Havana en zit nu in Hamilton Bermuda, wonen deden ze in Saniago de Cuba. In 1960 werden de bezittingen van het bedrijf in Cuba genationaliseerd en vluchten verschillende topmannen voor het regime van Fidel Castro. Dit alles omdat Bacardi niet alleen zaken deed met de USA maar er ook een grote disteleerderij had staan. Het merk is vanaf dan niet meer actief in Cuba. Het grootste rum merk is nu Havana club.

Het huis lijkt op een prachtig Frans Kasteel maar dan roze van kleur, wat we alleen aan de buitenkant mogen bewonderen, ondanks dat de familie er niet meer woont. Er staat zelfs een Russisch gevechtsvliegtuig in de tuin. Op het naastgelegen veld zien we kinderen honkballes krijgen, de nationale sport. Ze hebben geen honkbalknuppel en gebruiken hun hand als knuppel om de bal weg te slaan. Daarna naar de kazerne van waaruit Castro heeft gevochten met de troepen van de toenmalige regering. Het is nu een school maar het stuk van het gebouw waar de kogelinslagen nog zitten hebben ze niet veranderd. Het inmiddels al meer dan 30 graden en het is nog maar half 11.

We gaan op weg naar de begraafplaats Ifigenia. Een begraafplaats met prachtige witte grafmonumenten. Fidel Castro ligt er begraven, op de enorme steen die er staat, staat alleen Fidel. Ook de vader des vaderlands Carlos Manuel de Cespedes ligt er (hij vocht voor de onafhankelijkheid van Cuba) en de oprichter van de Buena Vista Social club (overigens vernoemd naar een nachtclub in Havana) een groep beroemde muziekanten. Ik denk dat de meesten van ons vast de naam em waarschijnlijk ook de muziek kennen. Op de begraafplaats staan op diverse plekken soldaten bewegingsloos op wacht, ze worden elk half uur tijdens een hele ceromonie afgelost. Voordat we hier naar gaan kijken willen we nog even naar de wc. Er is maar een open, de andere worden uitgerookt omdat er talloze kakkerlakken rondrennen.

Maar ja, als je nodig moet dan ga je. Daarna in rap tempo terug voor de aflossing van de wacht. Het is altijd een indrukwekkend gezicht, de muziek erbij vond ik ook heel mooi klinken. Het laatste onderdeel van vandaag is het bezoeken van een net buiten de stad gelegen fort El Morro. Het fort is ontworpen door de toenmalige gouverneur van de stad om de stad te verdedigen tegen piraten. Het dateert uit 1638. Hier willen we wat drinken, helaas geen koffie, geen frisdrank. Wat rondgelopen en foto's gemaakt, achter het fort ligt vrij dichtbij een enorme olieraffinaderij!

We rijden terug naar het hotel om daar een broodje te eten en wat te drinken. Het is inmiddels bijna half 2. Om drie uur spreek ik af om met Joke, Gerda en Sia het oudste huis van Cuba te gaan bekijken, wat pal tegenoverons hotel ligt. Deze stad is ongelooflijk hectisch en er is overal geluid, heel veel geluid. Ik zou hier nooit willen wonen. Na een heerlijke douche zie ik de dames beneden in de lobby.

Het huis waar we naar toe gaan heet het Diego Velazquez huis en is gebouwd in 1522. Diego was een Spaanse veroveraar die in 1511 de eerste gouverneur van Cuba werd. Slechts een jaar nadat Colombus in Amerika aankwam, stak hij de Atlantische Oceaan over. Hij ging in dit huis wonen, dat gebouwd werd tussen 1516 en 1530. Hij stierf er in de nacht van 11 op 12 juni 1524. Het huis is een pareltje. Volledig ingericht en je beseft hoe de rijken toen moeten hebben gewoond. In elk vertrek staat een dame die je uitleg geeft over de inrichting. Het huis is enorm en heeft niet alleen ook een Nederlands schilderij en Delftsblauw bord hangen maar ook een smeltoven voor goud en zilver. Geen seconde spijt dat ik hier naartoe ben gegaan. Nogmaal het was (is) een pareltje.

Schuin aan de overkant van ons hotel ligt een kathedraal waarvan men zegt dat Velazquez hier begraven ligt. We kunnen er niet in. Twee Cubaanse dames maken steeds een gebaar van een sleutel die omgedraaid wordt en roepen wat in het Spaans. Omdat we er nog wat ronlopen, horen we opeens dat de deur geopend wordt, aha dat is wat ze bedoelden, de deur gaat zo open. De kerk is het bezichtigen zeker waard. We hebben er even bij zitten komen van de warmte. De twee dames die ons hadden toegeroepen bleken bij de kerk te horen. Ze gingen alles klaar maken voor de mis die om half 6 zal beginnen. Eenmaal uit de kerk, op het terras van het hotel een daiquiri gedronken, dit is een klassiek Cubaanse Cocktail op basis van limoen, rum en suikerstroop (naar het schijnt het lievelingsdrankje van Ernest Hemmingway). Dit omdat deze cocktail, naast een Cuba libre, het enige is wat er valt te krijgen. Een gewone cola bestellen mag ook niet want die hebben ze nodig voor de Cuba Libre! Hij smaakt heerlijk.

Nu schrijven en nog even een rustmoment voor we weer verzamelen voor het eten. Morgen wacht ons weer een lange reisdag op weg naar Santa Lucia.

Nog even wat over het eten. Gio had een restaurantje gevonden waar we met maximaal 10 mensen kunnen eten. Inclusief Gio zitten we op 10. Het ligt niet zo ver van ons hotel vandaan en het is op het dakterras van een woonhuis(je). We starten met bananenchips klaargemaakt met peper en knoflook en dat smaakte toch lekker. Ron koos voor de kip en ik voor visfilet, beide waren heerlijk klaargemaakt. Nu zitten we op de kamer en het is me toch een ongelooflijke herrie buiten. Muziek, geschreeuw, veel geschreeuw van mensen. Ik heb daar gelukkig nooit zo'n last van met in slaap vallen daarbij ben ik echt heel moe. Morgen om 7.45 uur de koffer buiten op de gang en na ontbit on the road again.

2022-04-28 Santiago de Cuba