Ron en Marianne op reis View Article

Zo nu we in Varadero zitten kan ik weer de tijd vinden om nog over onze reis van de afgelopen dagen te vertellen. De 29e gingen we op weg naar Santa Lucia. Wat ik nog vergat te vertellen is dat Santioga de Cuba de tweede grootste stad van Cuba is en dat 80 procent van de inwoners afstamt van de slaven. Dit valt ook echt op want je zag er veel hele donkere mensen.

Ik kreeg het ei niet meer weg en ben zonder ontbijt de bus in gegaan. We gaan naar het nabijgelegen El Cobre, de meest heilige plaats van Cuba. Hier gaan we een basiliek gaan bezoeken, wat een bedenvaartsoord voor veel Cubanen en ook veel katholieken wereldwijd is. Meerdere pausen en beroemdheden bezochten deze plek. Cubaanse atleten offerden hier hun olympische medailles aan de beschermheilige van Cuba, de maagd der barmhartigheid. Zij staat (als klein gouden beeldje) hoog boven het altaar en staat ook bekend als de zwarte Madonna. Ernest Hemmingway liet hier zijn Nobelprijs achter, als geschenk aan het Cubaanse volk. De basiliek heet voluit: Basilica Santuario Nacional de Nuestra Senora de la Caridad del Cobre, het is maar dat je het weet.

Na 20 kilometer waren we er. De basiliek ligt prachtig op een heuvel, met daaromheen bergen waarin we de resten van de koper- en goudmijnen zien waar de slaven ook moesten werken. Er worden bossen en bossen met gele bloemen verkocht om deze in de kerk neer te zetten. Natuurlijk wilden ze deze ook aan ons slijten. Bij binnenkomst zien we prachtig gebrandschilderde ramen. Ook de prijs van Hemingway springt in het oog, net als een rij mensen die wachten op de zegen van de pastoor. We kopen een klein Mariabeeldje en gaan ook in de rij staan. Nou ik heb alle zegeningen ontvangen hoor, water over mijn hoofd gekregen en water over mijn Mariabeeldje. Ik kan er weer tegen. Opeens komt er een kudde verpleegkundigen aan.

Allemaal in uniform, netkousen en een kapje, devoot lopen ze door de kerk. Je zou het bij ons niet meer voor kunnen stellen, Zelfs in 1975 droeg ik al geen kapje meer. De jurkjes zijn erg kort en soms zie je een soort kousenband. Dit kun je toch niet serieus nemen, maar dat is het wel degelijk. Op een altaar hangen allerlei krukken en liggen babykleertjes. Het is een beetje onduidelijk of dit wonderbaarlijke genezingen zijn of juist dat iemand is overleden.
Sanne en Yvon steken een kaarsje op, Sanne voor haar overleden vader en Yvon voor Tibor. Buiten liggen er mooie bloemenperken om de basiliek. Renee riep dat ze hier wel wilde liggen en zo geschiedde.

Eenmaal weer in de bus komen we veel ezels tegen, allemaal met aan beide kanten van het beestje een zak met gras. We gaan koffie drinken bij La Rotonda, waar we al een paar dagen eerder ook koffie hebben gedronken. Het wordt voorlopig de laatste plaspauze. We vinden een wc al mooi als het er niet stinkt, soms hebben we geluk en hangt er wc papier. We hebben voor de zekerheid allemaal papier in onze tas zitten. Na de pauze moeten we op zoek naar Diesel voor de bus. Bij twee tankstations die we passeren is er geen diesel. Gio gaat bellen en in de buurt van Santa Lucia waar we nog minstens drie uur vandaan zitten is er een tankstation wat nog Diesel heeft.

Kandidoo verzekert ons ervan dat er nog voldoende brandstof is tot ons volgende hotel. Dan komen we een ossenwagen tegen, de bus stopt en de meneer die op de kar zit poseert gewillig, hij wil er niets voor hebben. Ik zie wel dat de ossen ringen door hun neus hebben en daar het touw door waar hij mee ment, ook heeft hij een zweep, best wel zielig. We waren al door Gio gewaarschuwd dat we rond de 40 km over een zeer, zeer slechte weg moesten rijden. Nou dat was een understatement, de wegen zijn hier sowieso erg slecht, maar dit sloeg alles. Er was gewoon geen weg, een spoor vol kuilen en enorme plassen. We zijn zo door elkaar geschud en de bus laveerde van links naar rechts.

Eindelijk arriveerden we in Santa Lucia rond 19.00 uur. Helemaal verrot. Ik zal even zeggen wat de beschrijving is van de organisatie waarbij we geboekt hebben.
' We arriveren in Santa Lucia. Het langgerekte zandstrand met palmbomen en de doorzichtig blauwe zee versterken ongetwijfeld uw vakantiegevoel'.
De waarheid, een leuk strandje met half vergane parasolletjes, inderdaad een blauwe zee maar een hotel vol schreeuwende Cubanen. Het was all inclusive dus ze konden nauwelijks op hun benen staan. Het eten was eigenlijk niet te eten en de kamers waren op zijn zachts gezegd van 30 jaar geleden. Bij Joke en Gerda zat er een gat in het bad en konden ze de gang in kijken. Maar vooruit, de douche was wel warm en het bed lag goed.

We zouden de volgende dag tot 12 uur in de kamer mogen en daar nog lunchen om daarna weer een lange reisdag tegemoet te gaan. Eten was deze keer niet super, we hebben nog een lekker drankje gedaan en zijn gaan slapen.

2022-04-29 Santiago de Cuba - Santa Lucia