Ron en Marianne op reis View Article

Ik zou graag reageren op jullie berichtjes, maar het internet valt zo vaak uit dat we soms geluk hebben als we dit blog geplaatst krijgen. Soms lukt het om een appje weg te sturen en hup opeens geen internet meer. Je gaat daar ook niet je hele dag aan spenderen. Lukt het dan is het mooi mee meegenomen. Marijke (nicht) ik weet dat jij weg bent van de ANWB maar tot nu toe is de NRV ons ook prima bevallen en op dit hotel na was alles heel goed geregeld. Leuk he Ottoline om je van te voren te verdiepen in het land waar je naar toe gaat, Gertruud ik geef trouw de groetjes door aan Yvon. Tja Dees een clifhanger op zijn tijd ..... hahaha

Na een redelijke nacht en een ontbijt in de grote vreetschuur besloten we om een bedje op te zoeken bij het zwembad. Ron toog opnieuw naar de receptie. Hij kwam in een gesprek met 1 van de managers, een uiterst vriendelijke wat oudere dame. Hij heeft bij haar een zielig verhaal opgehangen, dat we extra nachten hadden bijgeboekt omdat ik na bijna 50 jaar werken over twee maanden met pensioen ga en dat dit een mooie reis zou moeten zijn en dat we nu in zo'n slechte kamer zaten etc etc. Zij ging met een hogere manager bespreken of er een oplossing was. Ze vertelde Ron om om 13 uur terug te komen. Toen vertelde ze dat er plek was voor ons in de sanctuary (een apart gedeelte van het hotel, adults only, een eigen zwembad en een eigen strand). Als we om 16 uur terug zouden komen zouden ze Yvon en ons de kamers laten zien. De rest van de groep wilde dit misschien ook wel maar omdat zij nog maar twee nachten blijven laten ze het zo.

Om 16 uur togen we opnieuw naar de receptie na enige tijd wachten kwam er een vreselijk lieve jonge vrouw naar ons toe om te vertellen dat ze ons de nieuwe kamers zou gaan laten zien. Het is echt een apart gedeelte en het straalt al direct heel veel rust uit. De kamers zijn bijna hetzelfde als in het grote gedeelte, met dien verstande dat het er heerlijk fris ruikt. Ook de badkamer is anders. Er is een aparte wc, een aparte douche en een bad met douche. De voordeur valt ook zowat uitelkaar en de muur naast de voordeur daar kun je zo gaatjes in prikken. Maar we zijn oprecht blij, Zowel met de kamer als de moeite die ze voor ons hebben willen doen.

Terug in onze oude kamer (waar het opnieuw ongelooflijk naar riool stonk) alle spullen in de koffer gesmeten en om 17 uur stond het karretje voor de deur om zowel ons als de koffers naar de sanctuary te brengen. We spreken wel met de groep af om in de vreetschuur met elkaar te gaan eten. Wij mogen daar wel komen (we hebben nu ipv van een groen bandje een zilver polsbandje gekregen) zij niet in de sanctuary! Het is er weer een ongelooflijke herrie, er wordt voorgedrongen men schept de borden toren hoog op en niet alles is even lekker. Daarna met z'n allen nog een drankje in de bar. Morgen hebben we als afscheid nog met elkaar een dagexcursie geboekt. We worden om 8 uur opgehaald.

Wij slapen als een roosje in onze nieuwe kamer. Om 7 uur gaan we met z'n allen ontbijten in de vreetschuur en om 8 uur staan we in de lobby. We gaan een tocht maken met jeeps, waarbij jezelf mag rijden. We worden opgehaald door George, een veel te dikke enorm lieve Cubaan. Hij vertelde lang geleden een helikopterpiloot te zijn geweest en te hebben gevochten in de Congo. Sinsdien heeft hij een hekel aan oorlog. We halen nog wat mensen op in een ander hotel en met 4 Lada jeeps gaan we op pad. Als eerste gaan we naar de oceaan, wat ruiger dan waar we met het hotel zitten. Hier zal worden gesnorkeld. Van onze groep waagden allen Ron en Yvon het erop, samen met een begeleider. Er moest namelijk over een rif worden gezwommen. Ze hebben vele mooie vissen gezien en de begeleider heeft er super leuke foto's en een filmpje van gemaakt. De rest heeft gewacht en lekker genoten van de oceaan en het strand.

Snel even tot zover geplaatst nu er internet is. Lijkt vrijwel onmogelijk om het internet goed te krijgen, ze zijn al dagen aan het repareren. Wij genieten nu van all inclusive , het strand en het mooie weer. Wellicht probeert Mar later nog wat te schrijven, maar voor nu laten we het zo omdat het teveel gedoe is.

Na het snorkelen gingen we door naar een grot met prachtig helder blauw water (foto's stonden bij het vorige blog). Ook daar waren Ron en Yvon de enige van de groep die zich er in waagden, de rest van ons kreeg het steeds warmer! Weer een stuk gereden om met kleine motorbootjes te gaan varen op de rivier, dat was zo mooi. We waren er bijna alleen en het leek alsof we ergens in Zuid Amerika in de bush aan het varen waren. Wat een beetje afbreuk deed aan het geheel, was dat er na het uitstappen een soort indianendans werd opgevoerd. Was eigenlijk nergens voor nodig geweest maar ze dachten ons er een groot plezier mee te doen. Inmiddels was het lunchtijd en gingen we op weg naar een ranch voor de lunch en voor de liefhebber een paardrijritje. Het eten zag er lekker uit, vooral het vlees tot ik het in mijn mond stak, ughhh het bleken stukjes lever te zijn, iets waar ik van gruwel. Gelukkig liep er een Pekineesje met een enorme overbite rond en die lustte het maar al te graag.

Het paardrijden was een aanfluiting, wij zouden het een ponyritje op het strand noemen. Er stonden twee paardjes die niets liever wilden dan op de plek blijven staan waar ze stonden. Er gingen twee meisjes van rond de 10 op en je kon zien dat ze op paardrijden zaten maar iedere keer als ze 10 meter hadden gereden draaiden ze zich om en liepen terug naar hun plek. Gerda onze geweldige 79 jarige reisgenoot wilde het ook proberen. Ze is nog steeds zeer sportief en had in het verleden ook paard gereden. Het lukte haar om het paard toch een stukje te laten rijden. Daarna in de auto terug naar het hotel, waar we wederom veel, op hun gemak, overstekende paarden en koeien tegenkwamen. Ongemerkt hadden we toch nog een heel stuk gereden, om half 4 waren we terug. We vonden het een superleuke dag om af te sluiten als groep. Morgen vliegt de rest terug naar Nederland.

2022-05-05 Varadero