Het is nu half 8 's morgens en ik heb een heerlijke strandwandeling gemaakt en naar de zonsopkomst gekeken. Ron is vandaag (om half 7 weg) met drie ontzettend gezellige en leuke Engelse mannen de oceaan op voor deep sea fishing. Nu zit ik met een kop thee te genieten van de stilte en dacht ach ik kan net zo goed een afsluitend blog schrijven.

Om nog terug te komen op onze jeepsafari, na het snorkelen gingen we door naar een grot met prachtig helder blauw water (foto's stonden bij het vorige blog). Ook daar waren Ron en Yvon de enige van de groep die zich er in waagden, de rest van ons kreeg het steeds warmer! Weer een stuk gereden om met kleine motorbootjes te gaan varen op de rivier, dat was zo mooi. We waren er bijna alleen en het leek alsof we ergens in Zuid Amerika in de bush aan het varen waren. Wat een beetje afbreuk deed aan het geheel, was dat er na het uitstappen een soort indianendans werd opgevoerd. Was eigenlijk nergens voor nodig geweest maar ze dachten ons er een groot plezier mee te doen. Inmiddels was het lunchtijd en gingen we op weg naar een ranch voor de lunch en voor de liefhebber een paardrijritje. Het eten zag er lekker uit, vooral het vlees tot ik het in mijn mond stak, ughhh het bleken stukjes lever te zijn, iets waar ik van gruwel. Gelukkig liep er een Pekineesje met een enorme overbite rond en die lustte het maar al te graag.

Het paardrijden was een aanfluiting, wij zouden het een ponyritje op het strand noemen. Er stonden twee paardjes die niets liever wilden dan op de plek blijven staan waar ze stonden. Er gingen twee meisjes van rond de 10 op en je kon zien dat ze op paardrijden zaten maar iedere keer als ze 10 meter hadden gereden draaiden ze zich om en liepen terug naar hun plek. Gerda onze geweldige 79 jarige reisgenoot wilde het ook proberen. Ze is nog steeds zeer sportief en had in het verleden ook paard gereden. Het lukte haar om het paard toch een stukje te laten rijden. Daarna in de auto terug naar het hotel, waar we wederom veel, op hun gemak, overstekende paarden en koeien tegenkwamen. Ongemerkt hadden we toch nog een heel stuk gereden, om half 4 waren we terug. We vonden het een superleuke dag om af te sluiten als groep. Morgen vliegt de rest terug naar Nederland.

Omdat we elkaar toch niet kunnen verstaan in de vreetschuur besluiten wij in in de sanctuary te gaan eten. Zo heerlijk, het was er rustig, je wordt bediend aan tafel en je mag uit drie voor- en drie hoofdgerechten kiezen. Tussendoor nog soep en keuze uit twee toetjes. En niet te vergeten er is wijn, zowel wit- rood als rose. De volgende morgen na een prima ontbijtbuffet waar we ook een glas bubbels krijgen (ja verschil moet er zijn haha)hebben we even bij het overheerlijke rustige zwembad gelegen. Om half 12 zijn we naar de receptie gegaan om afscheid te nemen van de overige groepsleden. Wat een leuke mensen, de oudste 79, de jongste 25. We hebben het zo getroffen, het was ook echt geen straf om als groep dingen te ondernemen en samen te gaan eten. Zij maken zich op voor de lange reis naar huis met een tussenstop van 6 uur in Madrid, iets wat wij ook nog gaan meemaken. Nog maar even niet aan denken.