2023 Tanzania
2023-01-16 1e dag
Ron heeft mij met tassen en handbagage bij de interliner afgezet en is de auto terug gaan brengen. Echt lekker dat we zo'n 500 meter van deze bushalte vandaan wonen. Het kostte Ron 10 minuten om weer terug te komen en de bussen rijden ook nog eens om de 10 minuten. Iets na half 8 waren we op Schiphol.
Gelukkig stonden er bij de bushalte nog wat bagage karretjes. Scheelde weer sjouwen met die tassen. Het verliep allemaal zeer vlot. Er waren (voor ons) geen rijen en ook waren we heel snel door de bagagecheck en douane. Eenmaal hierdoorheen zagen we een rij van wel een paar honderd meter, volgens ons voor Amerika en daar gaan wij gelukkig niet naar toe. Even een croissantje gegeten bij McDonald's en daarna naar de D-pier. Winkelen doe ik niet meer op Schiphol vind er niets aan en zoveel scheelt het nou ook weer niet, dat zogenaamde Taxfree
Na ons nog een uurtje vermaakt te hebben met het naar de regen buiten te kijken, konden we om 10.30 uur boarden. Ik nog naar de kinderen een appje sturen dat het allemaal zo lekker vlot verliep! We zaten al op de startbaan toen de captain zei dat er iets niet klopte met iets elektronisch ( werd niet gezegd wat) en dat dit eerst gereset moest worden. Dit lukte niet en daarom gingen wij naar een zogenaamd parkeervak waar technici naar toe zouden komen. Al met al duurde dit bijna 2 uur, wat betekent dat we i.p.v. bijna 9 uur, zo'n 11 uur op die harde vliegtuigstoel moeten zitten. Maar hé niet zeuren we zijn met vakantie.
We zitten op rij 18 en hebben extra beenruimte bijgeboekt, erg lekker. Naast ons komt een meisje te zitten met voor haar, haar vriend. Ze zijn IPB'ers. Zij stewardess en hij piloot. Allebei net terug van een vlucht en nu samen op vakantie. Zij gaan in Tanzania een rondreis op de motor maken. In Corona tijd hebben ze allebei hun motorrijbewijs gehaald en nu gaan ze (met een gids) toeren door de Serengeti. Echt superleuk.
Inmiddels zijn we (zowel Ron als ik dezelfde) naar een film gaan kijken. The Woman King over een Afrikaans vrouwenleger in de tijd van de slavernij, gebaseerd op een echt verhaal. De hemel ingeprezen bij de Graham Norton show. Heel eerlijk, het is 2 uur lang spektakel maar echt boeiend vond ik hem niet. Gelukkig kregen we eten tussendoor, want de maag was flink aan 't knorren. Was best wel lekker, daarna tegen Ron zijn schouder een tukkie gedaan. Ron heeft met zijn nieuwe Slaapmasker (zacht fleece en kleine luidsprekertjes, zodat hij ongestoord naar muziek kan luisteren) uitgeprobeerd
Inmiddels vliegen we over het continent Afrika en moeten we nog iets minder dan 4 uur vliegen. Verwachtte aankomsttijd 22.20 uur. Ik ben dus alvast maar aan het blog begonnen, nu weet ik het nog en straks (als we in het hotel zijn, wat ook nog 3 kwartier rijden is) ben ik denk ik te moe.
Nu ga ik maar naar een komedie kijken Mrs.Harris goes to Paris, een mens moet wat hahaha. Inmiddels vliegen we boven Egypte richting de Nubische woestijn.
Nou mrs Harris is een aanrader, een heerlijke feel good movie. Worden we goed verzorgd door onze nationale trots de KLM? Ik vind van niet. Het is nu 19.00 uur en sinds 2 uur vanmiddag hebben we niets meer gekregen. Omdat we ons nogal uitgedroogd voelden ben ik in de pantry cola gaan halen. Daar werd gezegd dat ze ook zo langs komen met het wagentje. Prima maar ik wil nu graag cola. Er werd net omgeroepen dat we een vegetarische pizzapunt gaan krijgen, zal best wel smaken maar wat een karig gebeuren. Nou ja ondertussen komen we wel steeds dichterbij de eindbestemming. Nog 1 uur en 20 minuten. We vliegen als ik het goed zie boven Kenia, of toch nog iets daarboven. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we 6000 km van Nederland vandaan.
Nou de pizzapunt was niet verkeerd, lekker warm, smaak goed, had wel wat groter gemogen. Lekker wit wijntje erbij en een glas water om het vocht weer wat aan te vullen. Heel eerlijk valt de vlucht me erg mee, misschien omdat we ook volop beenruimte hebben.
©opyright Neys4U 2004-2024