Ron en Marianne op reis View Article

Helaas is het internet dusdanig slecht dat uploaden foto's zeer frustrerend is. Wellicht later meer. Gisteravond een klein beetje soep gegeten en een worteltje, maar het bleef er in ieder geval in. Toen we aan het eten waren kwam onze gids voor de komende dagen zich voorstellen. Een grote man met de naam Jamal. Hij is al uit zijn woonplaats Arusha gekomen zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken. Vroeg naar bed gegaan en na een zeer onrustige nacht, ging de wekker om half zeven. De douche is ook 'smorgens vroeg heerlijk warm. Een kleine boterham met wat avocado en tomaat gegeten. Daarna de drankjes afgerekend, een neushoorntje, van de kraaltjes waar de Masai bekend om staan, gekocht te hebben in het winkeltje, gaan we om 8 uur op weg.

Als we wegrijden zie ik een kleine springbok. Het eerst van het wildlife wat we te zien gaan krijgen. Ik kon geen foto maken want het diertje was te snel. De weg is erg hobbelig maar op een gegeven moment komen we toch op een geasfalteerde weg. Om de paar honderd meter staat er wel politie, ja geen gebrek aan politie in Tanzania. Jamal houdt zich dan ook keurig aan de toegestane snelheid die erg vaak maar 50 kilometer is. In Arusha wat op de weg ligt naar lake Manyaro zal er een picknicklunch worden opgehaald. De totale reisduur zal 4 uur zijn. Voor Miranda en Desiree het blauwe vogeltje heet een driekleurig glansspreeuw.

Onderweg valt er veel zien. In Arusha zitten vrouwen langs de kant van de weg pannekoekjes of donuts te bakken voor de verkoop. We zitten midden in Masailand. Er wonen 6 miljoen Masai in Kenia en 6 miljoen in Tanzania. Er zijn 6 keer zoveel vrouwen wat geen probleem is want ze doen aan veelwijverij. Soms zie je een Masai midden in de wildernis zitten en vraag je je af wat hij daar in hemelsnaam aan het doen is. Verder zie je om de haverklap een herder met een kudde geiten of magere koetjes. Rijden we door dorpjes dan zie je ze veel fruit langs de weg verkopen. De vrouwen lopen soms met enorme takkenbossen of tonnen water op hun hoofd en ik ben steeds te laat om een foto te maken.

Om 12 uur arriveren we bij Lake Manyaro National Park. Wat bekend staat om de leeuwen die er in de bomen slapen. Helaas, hoe erg Jamal ook zijn best doet, wij krijgen geen leeuw te zien. Hij baalt er vreselijk van maar zoals hij zei " you can not force nature". Het dak gaat omhoog en nadat we net het park zijn ingereden zien we de eerste apen en nog geen 5 minuten later onze eerste olifant. Her is een mannetje van een jaar of 25 zegt Jamal. We hadden eerlijk gezegd gedacht dat ze veel groter zouden zijn. Hoewel ze imposant genoeg zijn. Na een uurtje komen we op een picknick plek aan, met een prachtig uitzicht. Hier dekt Jamal de tafel met een mooi paars kleed en komen er allerlei heerlijkheden uit de doosjes. Helaas merk ik al dat ik niet veel kan eten zonder dat mijn maag weer zeer gaat doen. Er zijn geen vuilnisbakken in het park, dit om geen beesten aan te trekken. Vuilnis moet je dus weer meenemen.

Uiteindelijk zien we in de 4 uur dat we er rondrijden; Bavianen (met baby's), Hornbill vogels, een soort Toekan, totaal 16 olifanten ( losse mannetjes en twee vrouwen families, waarvan er bij één familie echt een hele kleine baby liep. Olifanten slapen maar 4 uur per dag en altijd staand. Meermanyara blauwe aapjes, een familie Mangoose met baby's, twee Hakuna Matata's ( wrattenzwijn), Antilopen en in de verte op de grond een slapende leeuwin, ook nog 2 grote en een kleine Masai giraffe. Kortom het was indrukwekkend.

Om 16 uur reden we het park uit op weg naar Rothia valley tented lodge, de laatste 15 kilometer rijden we over een ongelooflijke hobbelweg. In het park waren we al door elkaar geschud maar dit was onvoorstelbaar. Maar het resultaat is prachtig, een lodge in the middle of nowhere, omgeven door bloemen. De tent is superleuk en het blijkt dat wij kruiken krijgen vanavond dus het zal wel koud worden. In de avond zullen we vanuit het restaurant naar de tent gebracht worden omdat er hyena's en olifanten kunnen rondlopen!

Helaas krijg ik in de tent weer een verschrikkelijke maagpijn. Het eten lukt niet en dat terwijl het eten overal zo lekker is. Ze maken ( zo lief) een hele sterke en zoute kippenbouillon voor me. Jamal zegt morgen na de Krater met me naar een dokter te gaan. Door de bouillon neemt de scherpe pijn af en eenmaal in de tent kwamen ze nog thee brengen. In bed liggen gloeiend hete kruiken en ik schrijf nog even dit blog af. Morgen staan we om half 6 op om hopelijk weer veel prachtige dieren te zien.

2023-01-19 Karatu