Ron en Marianne op reis View Article

Niet alleen werden er kokend hete kruiken in je bed gelegd, maar 's avonds zette ze in het restaurant ook schalen hete kooltjes naast je tafel. Zodra je ging zitten stroomde het zweet langs je lijf. Dat deden ze omdat dan koud zou zijn. Iets wat wij helemaal niet vonden dus toch maar gezegd dat wij de kooltjes niet willen. Na een heerlijke nacht zaten we om 7 uur aan het ontbijt, wat me ( yeahhh) weer heerlijk smaakte. Ik zag geen kaas, dus dat vroeg ik en wat tomaat. Geen probleem, ze kwam terug met geraspte kaas en geroosterde tomaat, hahaha, ach was ook lekker. Na het ontbijt afscheid genomen van al die lieverds en daar gaan we op weg naar de Serengeti. Oh ja, onderweg staan er altijd kindjes naar je te zwaaien maar deze keer stak een klein ventje zijn middelvinger op. Ik zei Ohhh en begon te lachen. Jamal vroeg wat er was en toen ik het vertelde zette hij de auto in zijn achteruit. Het ventje sprintte weg. Jamal vertelde het tegen een echtpaar dat zijn buren bleken te zijn en die zouden het tegen zijn ouders vertellen. Die zal dus wel op zijn duvel krijgen.

Omdat het een lange reisdag wordt heb ik mooi de tijd om een paar wetenswaardigheden op te schrijven. Opvallend is dat de mensen best wel warm gekleed zijn. Zelfs midden op de dag dragen ze nog steeds een trui of vest, of onder hun rok nog een legging. Al eerder gezegd, aan politie geen gebrek, er zijn veel controles en er wordt veel op snelheid gecontroleerd. Aan de andere kant mag je wel weer bellen in de auto. Jamal vindt Ron geen makkelijke naam en noemt hem Ronnie. Nostalgie voor Ron want zo werd hij ook door zijn moeder genoemd. Je ziet, ook langs de hoofdweg, veel kuddes met geiten of magere koetjes, soms zijn de herders echt jonge kinderen die de kuddes met een lange stok bijeen houden. Als de mensen hier op een brommer of motor rijden dan hebben ze vaak geen helm op en rijden ze erg hard. Jamal vertelde dat er veel ongelukken gebeuren met bromfietsen en motoren. Kinderen dragen schooluniformen in de kleur van de Tanzaniaanse vlag. Hebben ouders wat geld dan gaan de kinderen met de schoolbus en anders moeten ze (soms een heel eind) lopen. Tevens vertelde Jamal dat Giraffes wel degelijk in de krater kunnen maar dat ze dit niet doen omdat er geen voedsel voor ze is. Wikipedia heeft het dus verkeerd. Openbare toiletten zijn hier brandschoon en toiletpapier mag je gewoon doorspoelen.

We rijden gedeeltijk dezelfde weg als gisteren over de top van de krater. Onderweg zien we een dode buffel, er is al heel wat vlees weg. We kunnen er geen foto van maken want er komen auto's aan. De Masai wonen bovenop krater en zijn de enigen die dit mogen ( samen met grote kuddes vee). Opeens zien we Giraffes en nog meer giraffes wauw wat een geweldig gezicht. We zien Masai vrouwen langs de kant met plastic flesjes zitten waarin een donkerbruine vloeistof zit. Het blijkt honing te zijn. We komen langs de plek waar de eerste Homo sapiens genaamd Lucy is gevonden. Wat bijzonder. Jamal laat ons zien dat hier veel Sisal groeit wat zowel voo

Rond 12 uur komen we bij de poort om de Serengeti in te gaan. Masai mogen hier niet wonen. Er staan bij de poort veel kleine (Masai) kinderen die proberen hun kraaltjes aan je te slijten met vlugge grijpgrage handjes. Poort gefotografeerd en hup naar een plek waar we de meegebrachte lunch kunnen opeten. Ik voel me echt weer helemaal boven Jan. Na de picknick zien we duizenden en duizenden Zebra's die gaan naar het zuiden migreren omdat daar kalkhoudende grond is. Een leuk weetje, Zebra's staan lijkt het, elkaar vaak te omhelzen dit heeft echter een reden, zo zien zij 360 graden de omgeving, intelligente dieren dus. Als snel spot Jamal twee hyena's, één knaagt aan een bot, de ander neemt een modderbad. Daarna een leeuwin die op een rots ligt te slapen ( later op de dag hebben we het geluk om een groep van 9 leeuwinnen te zien). Een luipaard zien blijkt moeilijk vandaag, uiteindelijk zien we een gedeelte van een jonkie in een boom. Dus de big five voor driekwart gespot.

Talloze verschillende dieren verder gaan we op weg naar ons overnachtings tentenkamp. We volgen de hele dag eigenlijk al een karrenspoor en nadat het even flink was gaan regenen werd dit spoor soms bijzonder glibberig. Alle hulde voor Jamal die al die uren deze weg moet volgen en ondertussen ook nog dieren aan het spotten is.

De laatste twee uur komen we niemand meer tegen en rond 18 uur arriveren we in het kamp. Ze staan ons op te wachten met een heerlijk warm doekje en een glaasje fris. We zitten echt in the middle of no where en het is er doodstil. We worden naar onze tent gebracht, superleuk zal er morgen foto's van maken (binnenkant). Met een biertje en een wijntje genieten we van het uitzicht. Om half 8 gaan we aan tafel. Hoe ze het voor elkaar kregen zo in dit afgelegen gebied weet ik niet maar het eten was erg lekker. Nu in de tent, als het donker is mogen we niet zelf heen en weer lopen ivm met de wilde beesten. Dus na het eten worden we begeleidt naar de tent en laat deze man ons al 4 Jakhalzen zien die wat verderop zitten. Als we bang worden vannacht mogen we met een lichtje schijnen en dan komen ze direct kijken. Superlief maar waarschijnlijk niet nodig.

Morgenochtend moeten we vroeg op. Jamal wil om uiterlijk 6 uur aan het ontbijt zitten. De gamedrive moet vroeg beginnen omdat we anders last hebben van steekvliegen en dan moeten ramen en dak dichtblijven. Het was een vermoeiende maar wederom fantastische dag. Ben benieuwd wat we straks voor geluiden gaan horen vooralsnog is het het vervelende geluid van een bromvlieg in de tent.

2023-01-21 Serengeti dag 1