Vanmorgen ging om half zes de wekker, uhhh we zijn toch op vakantie? Weer een vol programma, tenminste we moesten buiten Ho Chi Min stad zijn en met al dat drukke verkeer kost je dat wel wat tijd. Om zeven uur zaten we in de bus, het is nu al warm, op weg naar de Cu chi ( spreek uit Koe tchi) tunnels. Het was spitsuur en we hebben nog nooit zoveel brommers gezien. Ze moeten sinds 3 jaar verplicht een helm dragen. Het slaat echter nergens op. Ze willen er modieus uitzien, dus is de helm zo klein mogelijk en staat er het liefst een designernaam op. Daaronder dragen ze vrijwel allemaal nog een zonnehoed! De helm zetten ze een beetje achter op hun hoofd.

De mannen dragen een pet met een klep en daaroverheen een helm in de vorm van een pet met klep!! Meestal zie je een man en een vrouw op de brommer, maar je ziet ook regelmatig hele gezinnen, inclusief babys. Alles toetert er lustig op los en dat er niet meer ongelukken gebeuren, je houdt je hart vast. Verder wordt er van alles op de brommer vervoerd. Ik heb daar nog geen goede foto van kunnen maken. Dit kunnen enorme dozen zijn maar ook tot wel zes kratten of groenten in zakken, voorop, tussen de benen, achterop verzin het maar. Verder dragen ze mondkapjes ( ook de kinderen) die bij sommigen vrijwel het hele gezicht bedekken, handschoenen en speciale kousen waarmee ze teenslippers kunnen dragen. Ze willen niet bruin worden, heel bizar om te zien.

Terug naar de Cu Chi tunnels. Daar waar ooit de Vietcong soldaten onder de grond zaten. Ze hadden onder de Franse overheersing al tunnels gegraven, maar tijdens de Vietnam oorlog zijn ze daar mee verder gegaan. In twee gebieden zon 60 km buiten de stad in Ben Douc en Ben Dihn zijn er over een gebied van 70 kilometer door de Vietnamezen tunnels gegraven. De tunnels waren verdeeld over drie lagen! De Amerikanen deden er natuurlijk alles aan om de Vietcong uit de tunnels te krijgen. Dit lukte niet echt omdat ze dan gewoon naar de tweede laag verhuisde en indien nodig naar de derde laag.. Buiten het enorme gangenstelsel hadden ze ook grotere ruimtes. Er was een conferentiekamer, een eerste hulppost, maar ook ruimtes waar ze de overdag verbleven om te eten en te recreeren. Als het donker was kwamen ze tevoorschijn zowel mannen als vrouwen. Ook hebben we vele boobytraps gezien. Gruwelijk, een soldaat liep door het bos en kon plotseling in een valkuil vallen vol met vreselijk scherpe punten.

Iedere keer ben ik weer verbaasd wat mensen elkaar toch aan kunnen doen in een oorlogssituatie. Er was voor de toeristen een stukje tunnel waar je even in kon en dan moest je het afsluiten met een deksel. Ik was de enige vrouw die het wel wilde proberen, doodeng overigens. Ik zat klem en ze moesten me er uit trekken. Dan was de opening al wat groter gemaakt voor ons. Normaal was deze slechts 40 centimeter. Ook konden we door 100 meter tunnel kruipen, elke 20 meter kon je er uit. Ik heb het gedaan en had het idee dat ik die 100 meter wel kon halen, maar nee, het was zo benauwd dat ik er na 20 meter mooi ben uitgegaan. Het was allemaal heel indrukwekkend, maar wel erg propagandistisch. Het blijft natuurlijk een communistisch land. Wat je daarna nog mocht doen en daar begreep ik echt niets van, was schieten met een geweer. Als je zulke gruwelijkheden laat zien om er wat van te leren dan moet je mensen niet laten schieten!!!