Ron en Marianne op reis View Article

Het worden onze laatste twee dagen in Vietnam. Om half zeven opgestaan want de bus zou om 8.00 uur rijden. We gaan op weg naar de Mekong delta. Zit je toch weer drie uur in de bus voor je er bent. Soms hebben we er geen idee van wat voor dag het is, de tijd glipt door je handen. We hebben nog wel meegekregen dat Hugo Chavez van Venezuela is overleden maar verder krijgen we weinig mee wat er in de wereld gebeurt. Het programma is zo vol dat je als je in je bed ligt als een blok in slaap valt.

We hebben over de snelweg gereden die van Hanoi naar het zuiden van Vietnam loopt ( highway one) deze is 1700 km lang en al die kilometers heeft hij dezelfde naam. Er zit echter een stuk in waar geen brommers mogen rijden, halleluja, wat een verademing, er werd zelfs vrijwel niet meer getoeterd. De buschauffeur toetert steeds als hij wil dat de brommers aan de kant gaan. Je ziet hier wel steeds meer elektrische brommers. Vreemde dingen om te zien, het zit tussen een brommer en een fiets in. Ik moet steeds aan de solex van vroeger denken als ik ze zie. Ze telefoneren er lustig op los, een hand aan het stuur en in de andere de telefoon. Blijkbaar mag dat, ook onze buschauffeur, die overigens prima rijdt, wil nog wel eens bellen. Tan, onze gids vertelde onderweg nog het een en ander over de gewoontes van de Vietnamezen.

Jeroen vulde aan dat hier nog de doodstraf wordt uitgevoerd. Al vreselijk genoeg maar ze dwingen ook nog eens de familie en de buurt waaruit de beschuldigde vandaan komt om bij de executie aanwezig te zijn. Dit moet een afschrikwekkende werking hebben! s Lands wijs s Lands eer zullen we maar denken. Vietnam is overigens een van de weinige landen in ZuidOost Azie waar de doodstraf nog wordt uitgevoerd. Ze staan in de top 5 van de wereld met de meeste executies, daar wil je toch niet teveel over nadenken. Officieel zijn zij ook geen communistisch, maar een socialistisch land, waarin ook de godsdiensten weer zijn toegestaan. Ondertussen wordt er nog veel aan censuur gedaan. In tv uitzendingen kan het beeld rustig een of twee minuten op zwart gaan omdat ze niet willen dat je een bepaald iets ziet.

We arriveren dus na enige tijd bij de rivier de Mekong. Deze is 4500 km lang en gaat door diverse landen in Zuidoost Azie. Vietnam is het laatste land voordat de rivier uitmondt in de zee. Er lag een hele leuke boot op ons te wachten met houten klapstoeltjes. We hebben een kwartier gevaren (en onze ogen uitgekeken). Uitstappen geblazen want we gingen een fabriekje bezoeken waar snoepjes werden gemaakt van kokospasta, smaakte heerlijk, rijstvellen werden gebakken en gepofte rijst werd gemaakt. Erg leuk om te zien. Daarna lieten ze flessen zien waarin (dode) slangen zitten ( zie de fotos). Deze slangen zeggen ze geven een extra lekkere smaak aan het alcoholische drankje. De durfallen mochten een glaasje proeven. Ron heeft het gedaan en het smaakte niet bijzonder zei hij. Later zagen we dat je de flesjes drank met slang en schorpioen erin, kon kopen. Nick ik heb er voor jou een foto van gemaakt. Hup, weer op de boot en weer een kwartiertje varen.

We moesten daarna overstappen op een soort kanos. Drie mensen in een bootje. Dit omdat we op een zijtak gingen varen waar de boot waarin we zaten niet mocht komen. Prachtige natuur gezien onderweg. Ook nog een jonge vrouw die aan het zwemmen, of baden was, dat was een beetje onduidelijk. Iedereen groet je, ook deze vrouw. Het is zon ongelooflijk vriendelijk volk. Heerlijk een half uur op dit bootje gezeten. Aan het eind van de zijtak wachtte de boot weer op ons. We voeren naar een restaurantje waar we een elephants ear fish kregen. Zie foto, zag er prachtig uit smaakte nog beter. De liefhebber mocht nog met een python op de foto.

Heb ik natuurlijk ook gedaan, alleen toen zijn kop wel erg dicht in de buurt van mijn gezicht kwam kreeg ik het op mijn heupen en wilde ik van het beest af. Maar, toch maar gedaan. Ron heeft hem ook nog om zijn nek gehad, waarbij de eigenaar van de slang de staart bij alle mannen tussen de benen stopte. Mannen blijven kinderen. Na de heerlijke lunch nog een uur op het water gezeten, wat een fantastische dag. Nu in het hotel, het is alweer half zeven. Ik ga zo snel douchen want over een half uur gaan we eten. De plaats Can Tho waar we zitten stelt niet veel voor, druk en ongezellig. Is niet erg want we overnachtten hier alleen maar. De kamer is weer tiptop.

2013-03-06 Van Ho Chi Minh City naar Can Tho