Nadat we de koffers klaar hadden gezet in de gang, zag ik opeens iets waar ik graag een foto van wilde maken. Als je in de gang van het hotel stond dan was de ruimte half open en keek je zo naar buiten. Je werd er in ieder geval erg met het contrast geconfronteerd. Je keek namelijk uit op de lokale markt, die niet zo fris is maar er achter bleken ze ook nog eens te wonen in een soort hutten. De mannen stonden zich te wassen, wel lekker met zeep, maar met water uit een of andere dubieuze bak die er stond. Ze dronken er ook uit. Omdat ik best wel moest inzoomen en het dan een tijdje duurt voor het toestel zich scherp stelt hadden ze wel in de gaten dat ik ze fotografeerde. Daardoor deed ik het toch een beetje snel en zijn er een aantal foto’s niet scherp. Je voelt je toch gegeneerd om de mensen bij zo iets intiems te fotograferen. Gelukkig ook een stuk of drie foto’s die goed gelukt zijn. Zal aan Ron vragen of hij er een op het blog zet.

Om half 8 reden we de stad uit. Qua afstand stelt het niet zoveel voor, nog geen 300 km maar de weg is erg slecht. We zouden er ongeveer 7 uur over doen. Om de reis niet al te saai te laten worden zijn we ook nog bij een aantal dingen uitgestapt. Ik wil zo graag de huizen fotograferen en de vele koeien die hier los lopen maar dat gaat niet zomaar. We zitten op highway 6. Dit is niet meer dan een tweebaansweg en er kan niet zomaar worden stilgestaan. Ik heb een aantal foto’s door de ruit van de bus gemaakt maar die zijn ook niet allemaal gelukt. Je ziet onderweg zoveel dingen waar je een foto van zou willen hebben, zoals een auto echt volgeladen met mensen of een brommer met ouders en kinderen. Dat gaat dus niet. Die zijn allemaal in een flits voorbij. Niet dat ik geen foto’s heb, het wordt nog een enorm karwei om uit te zoeken welke ik in het fotoalbum wil hebben straks.

De eerste stop die we maakten was op een plaatselijke markt. Dit was zo’n onvoorstelbare rotzooi. Het water en de modder lag er in de straten. Wim heeft nog varkenskoppen gefotografeerd maar die heb ik gelukkig niet gezien. Ron zag een winkeltje met telefoons o.a. de Gallaxy S3. Er werd 45 dollar voor gevraagd. De man vertelde wel eerlijk dat het een nepper was, gemaakt in China. Ron vroeg of het wel een android besturingssysteem had, maar dat had hij niet, ha,ha. Geen telefoon gekocht dus. Wel weer veel mooie doorleefde mensen en schitterende kinderen gezien.

Na weer enige tijd in de bus gezeten te hebben kwamen we echt in een spektakel terecht. We stapten uit op een plek waar ze niet alleen cashewnoten en gedroogde bananenplakjes verkochten maar ook gefrituurde spinnen en sprinkhanen. Ze lagen hoog opgestapeld! Ze schijnen lekker te zijn maar ik ga dat echt niet proberen. Ron en Wim wel die hebben een paar sprinkhanen gegeten en zeiden dat ze goed smaakten, brrr. Voor het eerst meegemaakt dat ze je maar bleven achtervolgen om te vragen of je iets van ze wilde kopen. Het waren echt allemaal arme mensen maar ik was toch blij dat we weer in de bus stapten want het voelde niet helemaal lekker daar.