Ron en Marianne op reis View Article

Als eerste moeten we Naomi feliciteren met haar verjaardag. Na 25 jaar samen met jouw, je verjaardag gevierd te hebben zijn we er voor het eerst niet met je verjaardag. Toch een gek idee. Je zit in ieder geval veel in onze gedachten en hopen dat je een hele gezellige dag zult hebben. Vanmorgen tot half negen geslapen. Dat was heerlijk. Op ons gemak gedoucht en gerommeld en daarna lekker ontbeten.

We gingen op weg voor een voetmassage. In de overdekte markt kwamen we een massagesalon tegen die slechts 7 dollar vroeg voor een uur lichaamsmassage. Nou dat leek ons een goed idee. We werden de ruimte binnen geleid en daar stonden een aantal massagetafels naast elkaar. Het bleek dat wij, nadat we onze kleren hadden uitgetrokken, ( keurig achter een gordijntje) dat wij een witte dunne katoenen pyjama aan moesten trekken. Wachtend op de masseurs kwam het meisje waar we het mee hadden afgesproken binnen met twee masseurs aan de arm. Het bleek dat beide jongens blind waren! Achteraf zagen we dat we in een massagesalon zaten wat een project was voor blinde mensen.

De jongens hebben ons op een voor ons hele bijzondere manier gemasseerd. Ze liepen al voelend aan je om de tafel heen. Er werd geen olie gebruikt. Over de pyjama werd steeds een dun katoenen doekje gelegd en dan begon het masseren. Er werd met het hoofd gestart. Het was een drukpuntmassage en het was werkelijk fantastisch, soms tegen de pijngrens aan. De jongens kregen via een apparaatje door wat de tijd was. We waren unaniem dat we nog nooit zo goed gemasseerd zijn en wat een mooi project. Bij het afrekenen wilde we graag dat de jongens een fooi kregen. Het meisje zei direct loop maar mee dan zie je dat ik het geef aan ze. In het kamertje waar ze waren bleken nog een aantal blinde masseurs te zitten. Ja, wat kan je opeens iets heel bijzonders beleven.

Ik moet zeggen dat de Cambodjanen ook vreselijk lieve mensen zijn. Siem Reap is een behoorlijk schone maar vooral gezellige stad. Zou me hier nog wel een paar dagen kunnen vermaken. Je komt ogen tekort voor alles wat je tegenkomt. Dan weer een fietser met aan de fiets een karretje waarop allerlei ( gekookte, gebakken?) schelpjes liggen. Je ziet veel Cambodjanen hier een zakje van kopen. Dan weer een brommer met een karretje vol watermeloenen of grote containers met water. Relatief zijn er erg veel jonge Cambodjanen omdat er zoveel volwassen in de oorlog zijn omgebracht. Ze proberen van alles aan je te slijten maar zijn absoluut niet opdringerig.

Na het masseren heerlijk op een terrasje een biertje en een colaatje gedronken. Daar komen dan weer allerlei kindjes langs die iets verkopen. Nu een meisje met armbandjes gemaakt van bamboe en patroontjes er in van gras. Ze vroeg 1 dollar voor 10 stuks, dat kun je toch niet weerstaan en ze zijn nog hartstikke leuk ook. Nog wat rondgelopen en een tuk tuk voor een uur gehuurd om wat van de stad te zien. Heerlijk rondgereden, hij moest stoppen om te tanken en daar heb ik nog wat mooie foto’s kunnen maken, van de colaflessen met benzine. Opeens moest hij stoppen en er gingen midden op de weg een paar bomen dicht.

Tot onze stomme verbazing kwamen er twee brancards met kinderen aan een infuus ( en verpleging) voorbij. Ik heb er nog snel een foto van kunnen nemen. We reden langs een groot kinderziekenhuis en de kindertjes werden van het ene gebouw naar het andere gebouw gebracht. Heel bijzonder. Daarna reed de chauffeur langs een project waar jong volwassenen een vak werd geleerd. Hij is daar gestopt zodat we er konden rondkijken. Er waren koperbewerkers, zijdeschilders, lakwerkers, mensen die de mooiste schilderijen maakte maar ook steen- en houtbewerkers. Ze maakten de prachtigste beelden. Zij worden ook ingezet voor de restauratie van Angor Wat. Er was een winkel bij maar een beetje mooi Boeddhabeeld was 250 euro en dat is begrijpelijk maar wel duur.

Na de rondrit heeft Ron bij dr.Fish gezeten. Dat zie je hier overal bakken vol visjes die aan je voeten knabbelen. Al zou ik een miljoen krijgen dan deed ik het niet. Ron vond het heerlijk en zijn voeten zijn weer als satijn. Daar nog met een jong stel Amerikanen gepraat, was leuk. Inmiddels heb ik ook de was opgehaald en alles is weer heerlijk schoon en dat voor nog geen vijf dollar. Inmiddels is het gelukt om Naomi te bellen en hebben we haar kunnen feliciteren. Nu even werken aan het verslag en de foto’s bekijken die we vandaag gemaakt hebben. We hebben niet geluncht vandaag, door de warmte heb je toch niet zoveel trek. Het was in ieder geval (tot nu toe, het is nu 17.00 uur) een lekkere relaxte dag. Morgen weer vroeg op. We verlaten Cambodja en gaan op weg naar Bangkok. Wat gaat het toch allemaal snel. Nu ga ik lekker even lezen. Straks een leuk restaurantje opzoeken, even over de markt. dan de koffer weer fatsoeneren en naar bed.

2013-03-12 Laatste dag in Siem Reap