Ron en Marianne op reis View Article

De narigheid bleek nog niet helemaal afgelopen gisteren. Ik had al verteld dat er twee hele rare treetjes in de badkamer zaten, het lijkt bijna alsof er een drempel is, een vreemd treetje en weer een drempel. Je bleef het vergeten en constant je voeten er aan stoten. Bij binnenkomst gleed je dan een beetje weg en bij het verlaten van de badkamer stootte je je teen nog wel eens. Nadat ik het blog had geschreven ging ik naar de badkamer. Bij het verlaten heb ik zo ongelooflijk hard mijn rechter grote teen gestoten dat ik er bijna zeker van ben dat deze gebroken is. Het was dan ook wel even flink jodelen.

In ieder geval heb ik wel redelijk goed geslapen ( gelukkig waren het wel goede bedden). Bij het opstaan wist ik zeker dat het niet goed was. Er is bijna niets aan te zien, misschien wat dikker maar het doet zo’n pijn, ik kan niet eens fatsoenlijk op mijn voet staan. De teen klopt en de pijn trekt helemaal door mijn voet in, ook in rust. Hier baal ik van als een stekker. Ik verheugde me zo op de voetmassages en die kan ik nu wel vergeten. Als er nog iets positiefs te noemen is dan ben ik wel enorm blij dat we al het loopwerk erop hebben zitten, dat zou nu echt niet gaan.

Om half tien stond de bus klaar en hebben we afscheid genomen van Jeroen. Hij zit morgen weer in Alphen aan den Rijn! Hij zal na 6 weken hitte wel erg moeten wennen aan de temperatuur in Nederland. De busrit is toch langer dan we dachten. Onderweg nog even een koffiestop en doorrijden maar. Om 13.00 uur hebben we van 12 medereizigers afscheid genomen. Zij vliegen zondag terug naar huis en zitten in het standaard hotel wat aangeboden wordt door FOX. Ziet er leuk uit, balkonnetjes vol met bloemen, maar wel aan een flink drukke straat. Ze zitten in Cham en niet in Hua Hin.

Ons hotel staat ruim 25 kilometer verder. Om 13.30 uur waren we er. Oh jongens, ik wil jullie niet jaloers maken maar we zijn in het paradijs gearriveerd. Het hotel ligt in een prachtig park, na een aardige oprit zie je gelijk een vijver vol met lotusbloemen. De receptie lijkt op een oud koloniaal huis, waar we een mooi en lekker paars drankje kregen aangeboden. Daarna werden we naar de kamer gebracht en we kijken recht op de zee, zo mooi. Ook de inrichting van de kamers is heel luxe. Mocht het hoofdkussen niet naar je zin zijn dan is er keuze uit 9 andere kussens! Voor rug slapers, eenden dons, polyester en dus nog 6 anderen. Dat las ik in de hotelinformatie! Jullie moeten de foto’s maar bekijken. Wat dan weer tegenvalt is dat je internet moet betalen. Waren we net gewend aan het snelle internet in het vorige hotel, krijg je dit weer.

Na even wat rondgekeken te hebben, zijn we aan het strand gaan lunchen. Enorm attente en lieve bediening. Marijke en ik hadden een clubsandwich en de jongens een hamburger, dit kostte meer dan 20 euro per stel, dat vind ik nou weer niet echt goedkoop. Mijn teen doet nog steeds heel zeer. Ik loop als mankepoot. Marijke heeft APC bij zich, dit heb ik ingenomen en gelukkig het helpt. In rust heb ik geen pijn meer, het lopen gaat nog niet echt makkelijk. Hoop stiekem dat het een flinke kneuzing is.

Marijke en ik zijn het terrein een beetje gaan verkennen en Ron is gaan zwemmen. Nu zit ik op ‘ons’ terras dit verslag te typen. Eigenlijk moet ik zeggen, lig ik dit te typen want ik lig languit op een lekkere bank. Ik doe dit steeds in word-document, dat is makkelijk dan kan ik op verschillende tijden wat opschrijven of toevoegen. Ook zoek ik dan alvast foto’s uit en dan zet Ron alles op het blog. Dat moeten we vanavond bij de receptie doen dat is wel lastig. Terwijl ik dit typ komt de ene na de andere magere kat voorbij van het type wat ik mooi vind. Ach, allemaal op zoek naar eten.

De ene keer typ ik in etappes de andere keer in een keer, lag er aan hoeveel tijd we hadden. Ik ben ontzettend blij dat ik er steeds de tijd voor heb genomen want met alles wat we gezien en gedaan hebben zou het bijna niet te onthouden zijn geweest. Nu lekker in de relaxmodus. Om 19.00 uur gaan we met een busje naar Hua Hin zelf, ligt hier toch nog 10 minuten vandaan. Daar een beetje bekijken wat voor stadje het is en daar eten. Ze hebben hier een prachtige Spa, die al diverse prijzen heeft gewonnen maar zo duur is dat we besloten hebben om hier maar geen massage te laten doen. Hopelijk zijn er massagesalons in Hua Hin zelf. Hoewel ik er nu met mijn teen even niet aan moet denken. Ik voel dat de pijnstillers alweer uitgewerkt beginnen te raken, wat een narigheid.

Vanavond zijn we met de taxi naar Hua Hin gegaan want dat ligt hier toch nog zo’n zes kilometer vandaan. De weg er naar toe is recht toe, recht aan en er is niets te zien. Wat rondgelopen over de markt. Bij een verschrikkelijk leuk tentje aan het water gaan eten op aanraden van Rosalie. Een Nederlands meisje wat voor Fox werkt en al 10 jaar met haar ouders in Hua Hin woont. Het restaurant heeft een jonge Thaise eigenaresse, leuke meid. Bij de farmacie brufen en een soort Arnica gehaald voor mijn teen, die inmiddels weer goed zeer doet. Ik vind dat ik me best gedaan heb met lopen en om half elf hebben we de taxi teruggepakt naar het hotel. Morgen wil ik niet te laat op het strand liggen anders is het te warm. Ik ga nog even lezen, met mijn been omhoog en dan ga ik gestrekt in dit lekkere bed. Je ziet Kaar, het is toch niet alleen: ‘ het was heerlijk’.

2013-03-15 van Bangkok naar Hua Hin