Omdat we de wekker zo laat mogelijk hadden gezet moesten we ons ook nog heel erg haasten. Van het hotel kregen we een tasje mee met ons ontbijt. Om kwart voor 6 reden we Lima uit op weg naar de haven van Paracas voor de boottocht naar de Ballestas eilanden. Het ontbijt bestond uit twee cakejes, een mueslireep, een aantal koekjes die leken op Tuc, drie snoepjes, een appel en een flesje met mierzoete perzikdrank! Toch smaakte het prima hoewel ik wel ernstig mijn kop thee miste. We hadden een busreis van 4 uur in het vooruitzicht. Na twee uur werden we even uitgeladen voor een kop koffie en thee. We moesten wel zo vroeg op pad omdat de Stille Oceaan dan nog stil zou zijn. Hij kan namelijk ook nog wel eens zeer onrustig zijn. Het landschap onderweg is niet noemenswaardig. Het is koud en troosteloos. Er staan veel krotwoningen net buiten Lima. Als we rond 10.00 uur aankomen in Paracas schijnt de zon uitbundig. In Lima is het zelden mooi weer, het ligt aan de kust waar de de koude en warme golfstroom elkaar ontmoetten en dat zorgt ervoor dat er altijd een soort mist hangt. Toch woont een derde van de Peruaanse bevolking in Lima, dat zijn er bij elkaar toch zo’n 14 miljoen! Ze weten het niet zeker, want zo rond de twee miljoen mensen staan niet geregistreerd.

Terug naar Paracas. De ballestas eilanden waar we naar toe gaan varen beschikken door de plaatselijke koude golfstroom over een zeer gevarieerde fauna. Ze worden ook wel de Galapagos eilanden voor de armen genoemd. Dit omdat het niet zo duur is om ze te bezoeken in tegenstelling tot de Galapagos eilanden. Er ligt een schitterende speedboot op ons te wachten waar 25 man op kan. Hup, wij in de boot, zwemvesten aan en daar worden de twee motoren van elk 150 PK gestart. Het eerste stukje wordt er nog rustig gevaren maar daarna gaan we op volle snelheid de oceaan op, wauw geweldig. Een kleine tien minuten later wordt de boot stil gelegd.

Dit om een tekening te laten zien in de rotsen. Het hoort niet bij de Nascotekeningen. Het lijkt op een kandelaar of cactus. Niemand weet wie het gemaakt heeft en waarom, het is tientallen meters groot en heel indrukwekkend om te zien. Na drie kwartier varen komen we bij de eilanden. We hebben de pinguïns, de zeeleeuwen, Jan van Genten, en vele andere vogels van zeer dichtbij kunnen zien, dit kun je niet beschrijven, zo mooi, zo indrukwekkend is het om deze beesten van zo dichtbij te zien. Ik hoop dat de foto’s die we mee sturen iets kunnen weergeven. De oceaan is een schakering van groen en blauw, prachtig. Na vele foto’s wordt er weer op volle snelheid teruggevaren.