Ron en Marianne op reis View Article

Na het ontbijt stond er weer een bus voor ons klaar, we gaan op stadstoer. Als eerste rijden we naar iets buiten de stad om ons te laten zien dat de bevolking hier ook zelf veel verbouwd. Van Alfafa tot bloemkool en van tomaten tot mais en uien. Was een indrukwekkend gezicht met de drie vulkanen op de achtergrond. We hebben nog een magisch poedertje gekocht dat van een vrucht is gemaakt die hier groeit en wat voor echt alles goed is, voor oudere mensen om zich weer vitaal te voelen, voor kinderen om (nog) beter te kunnen studeren, enz enz. We gaan het meemaken hoe vitaal we weer worden.

We kregen naast Jeroen ook een lokale gids mee. Hij was erg trots om een inwoner van Arequipa te zijn, want voor het geval we het nog niet wisten alles is namelijk beter in Arequipa. Het weer ( dat klopte, het was vandaag denk ik wel tegen de 30 graden), het regent er zelden of nooit, meer ontwikkelde mensen dan in de rest van Peru, mooiere huizen en een schone stad. Na het agrarische gedeelte zijn we doorgereden naar een mooi pleintje en dito kerk, de naam ben ik alweer kwijt. Terug naar het centrum waar we La Compania (een Jezuïeten kerk) hebben bezocht. Hierna was het tijd voor koffie, dit hebben we gedronken op het prachtige plein.

Op loopafstand (dus midden in het centrum) ligt het nonnenklooster Santa Catalina. Dit klooster was tot voor kort afgesloten van de buitenwereld. De nonnen die er nog wonen zitten in een apart gedeelte en de rest van het klooster is opengesteld voor bezoekers. Het klooster meet maar liefst 20.000 vierkante meter en is daarmee gewoon een stad in een stad. in 1579 iets minder dan 40 jaar nadat de Spanjaarden waren gearriveerd in de stad is het klooster gesticht. Elke tweede dochter van de rijke Spaanse families die er woonden leverde een dochter voor het klooster. Er moest een flinke bruidsschat worden meegegeven, namelijk 2000 zilveren munten wat nu zo rond de 100.000 euro zou zijn. De dames (200 in het getal) mochten wel bedienden meenemen, zeg maar gerust slaven. Gemiddeld hadden de dames 2 slaven. Ze leefden er in grote weelde. Niet dat je jaloers zou moeten zijn want ze mochten verder weinig tot niets. Eenmaal per maand mochten zij hun familie spreken en dit gebeurde door een houten frame. Je mocht elkaar dus niet aanraken of helemaal zien. De meisjes waren 12 tot 14 jaar oud als ze toetraden en mochten niet praten, lach

Deed je dit toch dan werd je verstoten, niet alleen door het klooster maar ook door je familie. Er bestond zelfs een wachtlijst om toe te kunnen treden. Duurde het erg lang dan besloten de ouders toch maar om hun dochter uit te huwelijken. Arme meisjes. Als ze in hun kamer waren (die overigens bestond uit een woonkamer, een slaapkamer, een keuken en een kamer voor de bediendes) dan werd de deur van buitenaf op slot gedraaid. De ouders zorgden wel voor prachtig meubilair. Moeder overste had natuurlijk de mooiste vertrekken, met een eigen toilet (de anderen deden hun behoefte op een po) en een wasmachine! In geen enkel klooster op de wereld was er zoveel weelde. Het was heel indrukwekkend, alle gebouwtjes waren mooi rood of blauw geschilderd. Ben erg blij dit gezien te hebben. Na 200 jaar vond de kerk dat er te veel weelde was en mocht dit niet meer. Het moest een conventioneel klooster worden en er mochten geen bediendes meer zijn. Deze bediendes mochten of weg uit het klooster of toetreden tot de orde als non, wat de meeste hebben gedaan, ze waren te bang om weer terug te keren in de boze buitenwereld.

Iedereen kon hierna op eigen gelegenheid gaan lunchen en om 4 uur zouden we elkaar weer treffen bij een museum waar Juanita, de ijsprinses ligt. Ook een heel bijzonder verhaal. Juanita een Incameisje van waarschijnlijk 12 jaar is op 8 september 1995 ontdekt. Zij is (waarschijnlijk 500 jaar geleden) geofferd om de goden gunstig te stemmen. Dit gebeurde bovenop een vulkaan. Door de vrieskou is zij uitermate goed gemummificeerd. Haar gezicht iets minder omdat zij na een tijd in een krater is gerold en daardoor een tijdje aan de zon is blootgesteld. Haar kleding, huid, organen en botten waren nog volledig intact. Ze heeft waarschijnlijk een verdovingsdrankje gekregen en daarna kreeg zij een flinke klap tegen haar slaap om haar te doden. Archeologen hebben heel hard gewerkt om alles uit het graf naar beneden te brengen. Uiteindelijk hebben ze in de omgeving meer mummies ontdekt (zowel jongens als meisjes) maar Juanita was degene die er nog zo fantastisch uitzag. We mochten haar zien maar dat was best wel lastig. Ze ligt in een glazen kist en wordt in bevroren toestand en in de schemer bewaard. Heel bijzonder om dit meisje zo’ n 500 jaar later te mogen zien.

Terug in het hotel ben ik alvast begonnen aan dit verslag dan hoef ik het vanavond niet meer te doen. Om half 8 moeten we weer verzamelen want dan neemt Jeroen ons mee naar een restaurant waar ze heel erg lekker Alpaca (soort Lama) vlees maken. Hierna moet ik toch echt mijn koffer gaan fatsoeneren want ik heb het donkerbruine vermoeden dat we er morgen weer vroeg uit moeten. Oh ja, Ron en ik zijn vandaag aangevallen door hele kleine mugjes. Onze benen zitten helemaal vol met bultjes met er omheen een witte ring. Ze jeuken niet maar het ziet er niet uit. Tot morgen maar weer. Weer dank voor jullie berichtjes, drie berichtjes heb ik beantwoord.

2013-10-08 Arequipa